Δημήτρης Δανίκας

Πρώτη ανοησία  ότι  δηλαδή συμφέρει  την  χώρα να  συμπορευτεί-ως σφουγγαρίστρα  φυσικά, αλλά δεν το λένε έτσι-με τον  άξονα Ντόναλντ Τραμπ-Βλαντιμίρ Πούτιν-Τερέζα Μέι.  Γιατί λέει, έτσι είχε  συμβεί  και με  τον  δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αρα επαναλαμβάνεται  η ίδια συνταγή.  Αμερική-Αγγλία-Ρωσία  εναντίον  του  γερμανικού οδοστρωτήρα Σόιμπλε!

Εντελώς  ανιστόρητη-μεθοδολογικάη ταύτιση. Της εποχής του  σαράντα με τα σημερινά, παγκοσμιοποιημένα, δεδομένα.  Η   σύγκρουση-και  είναι  σφοδρή-ανάμεσα στους Αμερικανοαγγλοσάξονες και   τους  Γερμανούς  έχει να κάνει με  την  αντίστοιχη σύγκρουση   δύο διαφορετικών οικονομικών μοντέλων. Η  Γερμανία με την πραγματική οικονομία.  Δηλαδή παραγωγή, ανταγωνιστικότητα και  εξαγωγές. Οι Αμερικανοαγγλοσάξωνες με τις χρηματοπτιστωτικές αγορές και το αεριτζίδικο  χρήμα. Το πλαστικό  χρήμα!

Και πολύ  σωστά ο  Σόιμπλε, σ ένα  από τα τελευταία  συνέδρια οικονομικών   εγκεφάλων είχε προειδοποιήσει  πως αν  συνεχιστεί η  διόγκωση  του πλαστικού,  αεριτζίδικου  χρήματος,  τότε το καπιταλιστικό σύστημα μπορεί να τρωθεί  ανεπανόρθωτα!

Η   δεύτερη ανοησία  έχει να κάνει με την αστήρικτη και αβάσιμη υμνολογία του αυτοδημιούργητου  Donald J, Trump.  Που από τον  ορυμγαδό της παραπλαρηφόρησης  εκλαμβάνεται ως ένας από τους  πλουσιότερους  των ΗΠΑ, αν όχι   ολόκληρου  του πλανήτη. Πλάνη. Ο  κύριος «κομοδινί» διαθέτει  ως προσωπική περιουσία κάτι περισσότερο από τέσσερα  δισεκατομμύρια  δολάρια. Με  τα αμερικανικά δεδομένα η εμβέλεια του δεν ξεπερνάει την κλίμακα  των μεγαλομεσαίων. Ούτε. Στην  γλώσσα  των  τεχνοκρατών  της  Γουόλ  στριτ  θεωρείται ως  εκπρόσωπος  του «Old School Brooklyn Real Estate  Guy». Τουτέστιν μεσίτης, αεριτζής  του Μπρούκλιν!

Τι έκανε; Μίσθωνε ζωντανές «ντουλάπες». Οι «ντουλάμπες»  ορμούσαν  σε παρατημένα οικοδομήματα  του Μπρούκλιν ξυλοφόρτωναν πένητες και άστεγους Αφροαμερικανούς οι οποίοι στη συνέχεια έφευγαν κι έτσι τα  ντουβάρια και τα οικόπεδα κατέληγαν λουσάτα, προς πώληση,  διαμερίσματα ιδοκτησίας του κυρίου «κομιδινί»!

Κάπως έτσι θησαύρισε ο  Τραμπάκουλας.  Με την   γνωστή μέθοδο παρασιτικής οικονομίας.  Γι αυτό   η δημοσιότητα με τα καλλιστεία.  Γι αυτό είχε υπάρξει καζινάρχης. Γι αυτό η πασαρέλα. Γι αυτό με τα ριάλιτι  σόου

Εν  ολίγοις ο  Τραμπ  είναι η   φτηνή, ξεφτισμένη  εκδοχή ενός Χιου Χέφνερ. Μεσίτης,  σόουμαν, κονφερασιέ,  κάτι σαν  αμερικανική εκδοχή ενός Μάρκου  Σεφερλή. Γι  αυτό μπερδεύει τις παρτούζες  και  τις καζούρες με τις πολιτικές μπούρδες. Γι αυτό συμπεριφέρεται  ως καφεδάρχης και καθόλου  ως πλανητάρχης. Και  γι αυτό  η CIA   του τράβηξε  τ αυτιά!

Και  για να  τελειώνω. Οσο αφορά  στα δικά μας,   συμφέρον μας είναι από τη μια να προσπαθήσουμε να υιοθετήσουμε, έσω κατ ελάχιστο,  το παραγωγικό μοντέλο  της Γερμανίας. Με το αεριτζίδικο  χρήμα προκοπή  δεν είδαμε. Από  την  άλλη  όμως κουμπωμένοι  μέχρι τ αυτιά.  Να κάνουμε  το σταυρό μας. Μαύρα  τα σύννεφα καλπάζουν με  καβαλάρχη τον Τραμπ. Γιατί άγνωστο  το I.Q της   ευφυίας  του. Πασίγνωστο όμως  το I.Q της κομοδινί  τριχοφυίας  του!