Κώστας Τσαούσης

Μια τέτοια ιστορία φιλοξενούμε σήμερα στο blog. Το 2011 δημιουργείται το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρωπίνου Δυναμικού (Ε.Ι.Ε.Α.Δ.), ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Το συγκεκριμένο Ινστιτούτο πήρε την θέση δύο ανωνύμων εταιρειών που είχαν δημιουργηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από την τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Πιο συγκεκριμένα, το Ινστιτούτο στήθηκε πάνω στη βάση που υπήρξε από την συνένωση των ανώνυμων εταιρειών Επαγγελματική Κατάρτιση (ΕΚΑΕ) και Παρατηρητήριο Απασχόλησης Ερευνητική – Πληροφορική (ΠΑΕΠ) και όπως διαβάζουμε σχετικά «κατέστη καθολικός διάδοχος όλων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των δύο αυτών καταργηθεισών εταιρειών».

Αλλά, γιατί το υπουργείο Εργασίας – ή και το κάθε υπουργείο - δημιουργεί ανώνυμες εταιρείες που το αντικείμενο τους είχε άμεση σχέση με τις δραστηριότητες της δημόσιας διοίκησης;

Βετεράνοι κοινοβουλευτικοί που μιλούν την γλώσσα της αλήθειας και δεν χρειάζονται μετάφραση και μεταφραστές επισημαίνουν ότι το φαινόμενο της δημιουργίας ανώνυμων εταιρειών με πρωτοβουλία των πολιτικών προϊσταμένων των υπουργείων έχει να κάνει με την ελευθερία κινήσεων έναντι των περιορισμών του δημόσιου λογιστικού που εξασφάλιζαν αυτές οι εταιρείες ως προς την διαχείριση προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τούτα και με εκείνα το Ινστιτούτο στήνεται εν μέσω Μνημονίων με τους εκπροσώπους των δανειστών να βάζουν τα πάντα κάτω από το μεγεθυντικό φακό. Για να παρακαμφθούν οι όποιες αντιδράσεις τους το Ινστιτούτο προικοδοτείται με ένα αντικείμενο που το έκανε πολύ καλά ένας άλλος οργανισμός του δημοσίου για 15 και πλέον χρόνια. Το όνομα του: Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ). Ο τελευταίος είναι ο εθνικός οργανισμός πληρωμών των κοινοτικών ενισχύσεων που λειτουργεί από το 2001 υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και εποπτεύεται από τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Στόχος του ως οργανισμού πληρωμών είναι «να καταβάλλει έγκαιρα, σωστά και με διαφάνεια τις αγροτικές ενισχύσεις που χορηγούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση στον γεωργικό τομέα». Στην διάρκεια του χρόνου έχει δείξει πως τα καταφέρνει σε αυτά τα καθήκοντα – υποχρεώσεις.

Έτσι, ο ΕΙΑΕΔ παίρνει πάνω του το ΤΕΒΑ και αποκτά ένα αντικείμενο δραστηριότητας που λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για να μην κλείσει, περνώντας στην λησμονιά... Αλλά, τι είναι το ΤΕΒΑ; Στον ιστότοπο που δημιουργείται πριν από λίγους μήνες διαβάζουμε: «Το Ταμείο Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους Απόρους (ΤΕΒΑ) υποστηρίζει τη διανομή τροφίμων και βασικών υλικών αγαθών, συνδυάζεται με συνοδευτικά μέτρα τα οποία συμβάλλουν στην κοινωνική ενσωμάτωση των ωφελουμένων και υλοποιείται στο σύνολο της χώρας.

Το πεδίο εφαρμογής του ΤΕΒΑ εξειδικεύεται στην Ελλάδα μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος Επισιτιστικής και Βασικής Υλικής Συνδρομής (ΕΠ I). Η εφαρμογή του Προγράμματος ολοκληρώνεται την 31η Δεκεμβρίου 2020.

Το Πρόγραμμα υλοποιείται μέσω Κοινωνικών Συμπράξεων και οι ωφελούμενοι επιλέγονται σύμφωνα με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια».

Το Πρόγραμμα σήμερα βρίσκεται κάτω από την εποπτεία της αναπληρώτριας υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώς Φωτίου.

Το πώς γίνεται η διαχείριση του Προγράμματος είναι ένα άλλο θέμα. Σήμερα, στην προσοχή μας βρίσκεται όλο αυτό το δαιδαλώδες σύστημα με ενδιάμεσους φορείς εκτός της κεντρικής διοίκησης αλλά και τους διαχειριστικούς φορείς. Το σύστημα αυτό δεν το έφτιαξε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αλλά είναι από τις αρχές της δεκαετίας του 2000- μόνο που η σημερινή κυβέρνηση το διατήρησε και το επαύξησε...