Δημήτρης Παγαδάκης

 Η στρεβλή του σχέση του με την αλήθεια ευτελίζει κάθε έννοια τύψης, μεταμέλειας, ευαισθησίας ή αυτοκριτικής. Απομένει μόνο το θράσος.     
Για παράδειγμα, ο επιθετικά παραληρηματικός αναπληρωτής υπουργός Υγείας δηλώνει ευχαριστημένος από την εικόνα που επικρατεί στον χώρο ευθύνης του. Προφανώς, όντας γιατρός ο ίδιος, δεν έχει ακούσει ποτέ κανένα Έλληνα, υγιή ή ασθενή, να μιλάει για το μαύρο χάλι των προβληματικών δημόσιων νοσοκομείων. 
Δεν έχει, φαίνεται, αντικρίσει ποτέ κανένα δύσμοιρο συγγενή που πήγε τον άνθρωπό του υποβασταζόμενο μεν, αλλά όρθιο, στο νοσοκομείο ψάχνοντας γιατρό και τον πήρε από εκεί άπνοο και οριζοντιωμένο για τον παπά και το νεκροταφείο. 

Ούτε μοιάζει να έχει συναντήσει ποτέ άθλιες τριτοκοσμικές συνθήκες στη δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη η οποία υπολειτουργεί χωρίς τον απαραίτητο αριθμό νοσηλευτικού προσωπικού, με ελλειπή και κακοσυντηρημένο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.  
Και αφού δήθεν δεν έχει αφουγκραστεί καν ένα παράπονο για την ανασφάλεια και τους κινδύνους που απειλούν την υγεία και τη ζωή των πιο δραματικά  ανήμπορων της κοινωνίας,  όλα, κατ΄αυτον, είναι άψογα, ιδανικά και τακτοποιημένα. Πλήρως καθαγιασμένα από τη φροντίδα της μόνης, υποτίθεται, φιλολαϊκής κυβέρνησης που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
 Αν τύχει, όμως, κάποιο έγκυρο ρεπορτάζ που με στοιχεία και αριθμούς τεκμηριώνει την ανεπάρκεια, την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων , τότε για τον λάβρο αρμόδιο υπουργό όλα αυτά είναι ψέματα. 

Ωστόσο οι βαρύγδουπα απαξιωτικές καταγγελίες του περί  «κατευθυνόμενων , υπονομευτικών και καταστροφολογικών» δημοσιευμάτων δεν συνιστούν ένα επιφανειακό φάλτσο ή μια κακοχωνεμένη ανάγνωση του ζοφερού παρόντος της δημόσιας υγείας. Ούτε αποτελούν μια βιωματικά εύθικτη αντίδραση. Ενοχοποιούν, απλώς, την αλήθεια.

 Υπακούουν υστερόβουλα στο δημαγωγικό κρεσέντο που μαγειρεύουν οι επικοινωνιακές ορντινάντσες  της κυβέρνησης. Συμμορφώνονται καιροσκοπικά στη μυθολογημένη αφήγηση του μεγάρου Μαξίμου που επιδιώκει να υποκαταστήσει τη δημόσια ενημέρωση με μια κατασκευασμένη μονομερή και εξιδανικευτικά πλασματική εικόνα ,την οποία πλασάρει προς θεραπευτικό καθησυχασμό της κοινής γνώμης.

Όλο αυτό το προπαγανδιστικό μακιγιάζ συμπληρώνεται με τα στερεοτυπικά αξεσουάρ της κούφιας και παραπλανητικής επωδού “όλα πάνε καλά”. Και ολοκληρώνεται προσχηματικά, παπαγαλίζοντας ως έσχατο άλλοθι την άμυνα μιας δήθεν ριζοσπαστικής κυβέρνησης στο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον της ντόπια και ξένα συμφέροντα. . 
Κακά, όμως τα ψέματα. Κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση με ιστορικές ρίζες και αξιακές ευαισθησίες θα άντεχε στη κριτική. Θα ανεχόταν την τεκμηριωμένη αντίθετη άποψη, θα κουβέντιαζε την επισήμανση των παραλείψεων και των λαθών της ή θα σιωπούσε μέχρι να διερευνήσει εξονυχιστικά όσα της επιρρίπτονται.  

Αντίθετα, η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση με τις διχαστικές νευρώσεις, την μνησίκακη εκδικητικότητα, τη παροξυσμική ροπή της προς το δεσποτισμό δεν δικαιούται να διακινεί ψευδώνυμα το όποιο αριστερό καταγωγικό της ίχνος. 

Ούτε η ένδεια επιχειρημάτων της νομιμοποιείται με τους οργίλους αφορισμούς του μυστακοφόρου υπουργού της κατά της αχειραγώγητης ελευθεροτυπίας και της ανεπηρέαστης δημοσιογραφικής έρευνας. Η συγκεκριμένη εριστικά φλύαρη ρητορική φθάρηκε ανεπανόρθωτα από την μάταια επανάληψη.        
Παρηγορητικά, η τρέχουσα κυβέρνηση μάλλον οφείλει να περιορίσει την κατανάλωση ληγμένων συνταγών. Θα μπορούσε να αναζητήσει μόνο κομπρέσες για το πυρετό του επικοινωνιακού πανικού της, αποστειρωμένες γάζες και λευκοπλαστ για τους πολιτικούς αυτοτραυματισμούς της.  Αρκεί να έχει καβάτζες, γιατί στα δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν τραγικές ελλείψεις.