Βασίλης Στεφανακίδης

Αδιαφορώντας για την κρισιμότητα των στιγμών, με τη μετέωρη αξιολόγηση αλλά και τον μονόδρομο της επιβολής νέων βαρύτατων μέτρων από την πλευρά των δανειστών μετά την αποδοχή από τον Τσακαλώτο του πλεονάσματος του 3,5% για αρκετά ακόμα χρόνια μετά το 2018.
Αδιαφορώντας για τη γενικότερη δυσπιστία των δανειστών, προεξάρχοντος του Σόιμπλε, που λέει όπου βρεθεί και όπου σταθεί ότι τους Ελληνες αν τους αφήσεις λάσκα είναι ικανοί σε μια νύχτα να γκρεμίσουν τα πάντα.
Ερχεται λοιπόν ο «χουβαρντάς» πρωθυπουργός μας, σε μια απονενοημένη κίνηση αριστερής επαναστατικής μαγκιάς, και ανοίγει το πουγκί μοιράζοντας δώρα στο πλέον φτωχό κομμάτι των συνταξιούχων (που κανείς δεν αμφισβητεί πως τα έχουν μεγάλη ανάγκη) από ένα κατά φαντασίαν πλεόνασμα.

Αφού λοιπόν ξεζούμισε τους πάντες με φόρους και περικοπές συντάξεων, ακόμα και του ΕΚΑΣ, έκρινε ότι έχει περίσσευμα από την υπεραπόδοση των φόρων και πρέπει να το επιστρέψει στους κατά την κρίση του οικονομικά αδύναμους συνταξιούχους. Λες και οι άνεργοι και οι μακροχρόνια άνεργοι δεν έχουν τις ίδιες και ίσως μεγαλύτερες ανάγκες και είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού. Το θέμα όμως είναι ότι το έκτακτο βοήθημα που θα μοιραστεί (και δεν είναι βέβαια 13η σύνταξη) θα προέλθει από ένα φαντασιακό πλεόνασμα στα χαρτιά επειδή το κράτος δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του προς τους προμηθευτές, οι οποίες ανέρχονται σε πάνω από 6 δισ. ευρώ, και γιατί καθυστερεί να εκδώσει εδώ και δύο χρόνια τις συντάξεις για πάνω από 25.000 δικαιούχους που ζουν το δικό τους δράμα. Περιττεύει η αναφορά στα εφάπαξ και τις λοιπές υποχρεώσεις.

Ναι, στο μνημόνιο υπάρχει η πρόβλεψη ότι μέρος του περίσσιου πλεονάσματος από τον ετήσιο στόχο, που φέτος είναι 0,5%, μπορεί η κυβέρνηση να το μοιράζει καταπώς κρίνει, αρκεί αυτό να είναι πραγματικό και όχι μαϊμουδεμένο.

Η κυβέρνηση, προφανώς κάτω από την πίεση της δημοσκοπικής κατάρρευσης και της κοινωνικής κατακραυγής, αποφάσισε να το κάνει τώρα γιατί ξέρει ότι το 2017, πρώτον, δεν είναι βέβαιο αν θα είναι ακόμα στην εξουσία αλλά, ακόμα και αν είναι, με τριπλάσιο στόχο πλεονάσματος δεν είναι καθόλου μα καθόλου βέβαιο ότι θα υπαρχει άλλη τέτοια ευκαιρία.

Κατά συνέπεια, όσο και αν διαψεύδει ότι το κάνει για προεκλογικούς σκοπούς, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι εκλογές μπήκαν στην ατζέντα και είναι σε συνάρτηση με τις διαπραγματεύσεις. Αν λοιπόν διαπιστωθεί ότι οι δανειστές είναι ανένδοτοι στο πλεόνασμα του 3,5% και θέλουν από τώρα συγκεκριμενοποίηση των απαιτούμενων σκληρών μέτρων για την επίτευξη των στόχων, δεδομένου μάλιστα πως η Κοινοβουλευτική τους Ομάδα δεν μπορεί να ψηφίσει την καταδίκη του ελληνικού λαού σε νέα πολυετή λιτότητα, τότε δεν μένει τίποτα άλλο από μια ηρωική έξοδο, με καταγγελίες του τύπου «δεν μας αφήνουν να ασκήσουμε αριστερή πολιτική».
Ολα τα άλλα είναι φθηνοί εντυπωσιασμοί που δεν περνάνε πια.