Γιάννης Αντύπας

Χθες προχώρησε σε διάγγελμα για την «κοινωνική αναδιανομή της υπεραπόδοσης των εσόδων». Προσωπικά μου θύμισε μια εικόνα που έχω στο μυαλό μου από τα παραμύθια. Εκείνη με τον μονάρχη που πετά νομίσματα, γλυκά και ψωμί στους υπηκόους του, από την άμαξα επάνω τη βασιλική. 

Και επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, οφείλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή στον πρωθυπουργό πως είναι άλλο πράγμα η 13η σύνταξη και άλλο ένα έκτακτο βοήθημα. Προσέξτε σας παρακαλώ τη φράση- «ποίημα» δημιουργικής ασάφειας, θα έλεγε ο Γιάνης Βαρουφάκης- του πρωθυπουργού: 

«Χορηγούμε άμεσα, ενόψει εορτών, 617 εκατ. ευρώ σε περίπου 1,6 εκατ. συνταξιούχους που λαμβάνουν συντάξεις κάτω από 850 ευρώ».

Τι χορηγούμε; Γιατί δεν είναι η 13η  σύνταξη που είχε υποσχεθεί ο Αλέξης Τσίπρας, δέσμευση που έμπλεξε χθες κάπως στις δηλώσεις του. Έκτακτο βοήθημα λέγεται αυτό που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. 

Και σίγουρα δεν είναι αναδιανομή. Είναι επιστροφή, από περικοπές που είχε κάνει στους ίδιους ανθρώπους. Και φυσικά δεν είναι από υπεραπόδοση. Από υπεροφορολόγηση είναι.  

Γιατί δεν είναι έσοδα από ανάπτυξη. Δεν είναι επενδύσεις, δεν είναι νέες επιχειρήσεις. Από φόρους είναι. Για να μιλάμε καλά ελληνικά, έστω και με αμερικάνικη προφορά.

Το διάγγελμα του πρωθυπουργού είχε και συνέχεια. «Η λήψη βραχυπρόθεσμων μέτρων που ελαφρύνουν το χρέος κατά περίπου 45 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 22% του ΑΕΠ, είναι ένα πρώτο, αλλά αποφασιστικό βήμα, για την επιστροφή της χώρας στις αγορές και για την έξοδο από την επιτροπεία» υπογράμμισε. 

Λάθος χρόνος, αφήνω το λάθος μέτρημα. Θα το ελαφρύνουν από το 2040 έως το 2060. Εάν και εφόσον πάρουμε σκληρά μέτρα και έχουμε υψηλά πλεονάσματα μέχρι τότε. 

ΦΠΑ ή... νέα φάπα;

Και κάτι για τους νησιώτες. Ελπίζω ο Αλέξης Τσίπρας να μην τους δίνει τον ΦΠΑ για να τους φορτώσει στρατιές προσφύγων, όχι από τις απέναντι ακτές, αλλά από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Γιατί έφθασε στο σημείο να πανηγυρίζει και γιατί θα ξαναμπεί σε εφαρμογή η Συμφωνία του Δουβλίνου. Γιατί σταμάτησαν πλέον οι ροές προς την Ευρώπη, είπε. Ποιους κοροϊδεύει ο πρωθυπουργός; 

Εκτός κι αν ο μόνος στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα άλλοθι για τα σκληρά μέτρα που θα πάρει ή για να μπορέσουν οι βουλευτές του να κάνουν Χριστούγεννα στα χωριά τους. 

Θα ήθελα να σχολιάσω δύο ακόμη φράσεις του. «Αυτοί που σήκωσαν περισσότερο τα βάρη της κρίσης, θα είναι οι πρώτοι που θα έχουν δικαίωμα στα οφέλη της ανάπτυξης» είπε. Τα περί ανάπτυξης θα τα προσπεράσω. 

Αλλά ως προς το ποιοι σήκωσαν τα βάρη της κρίσης: που είναι στις δηλώσεις του πρωθυπουργού οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που έχασαν τις δουλειές τους; Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που έχουν μήνες να πληρωθούν; Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που είδαν τα εισοδήματά τους να πέφτουν από το μισό και κάτω; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που έκλεισαν τα μπλοκάκια τους; Οι έμποροι που έκλεισαν τα μαγαζιά τους; Οι άνεργοι επιστήμονες; Οι δανειολήπτες; Ο οφειλέτες στην εφορία και τα ταμεία; Γιατί σίγουρα δεν είναι φοροφυγάδες αυτοί που χρωστούν. Οι φοροφυγάδες είναι άρχοντες. 



Χίλια «ναι» και «μπράβο» στον Αλέξη που ενίσχυσε τους χαμηλοσυνταξιούχους. Αλλά για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, έχει να τους πει κάτι; Δεν είναι χάπατα κύριε πρωθυπουργέ τα υπερήφανα γηρατειά. Θέλουν δικαιώματα, νόμους, όχι ελεημοσύνες από τη «ληστεία» των ίδιων και των παιδιών τους. «Ληστεία» δεν τα έλεγες κύριε πρωθυπουργέ τα μέτρα όταν τα έπαιρναν οι άλλοι. Για «κλοπιμαία» δεν μιλούσες κύριε πρωθυπουργέ; 

«Τις μέρες αυτές διανύουμε τα τελευταία δύσκολα μέτρα ενός δύσκολου μαραθώνιου» κατέληξε. 

Συμπέρασμα: Με το χθεσινό του διάγγελμα ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε στις πιο σκοτεινές πρακτικές του παλαιού πολιτικού συστήματος. Ενός πολιτικού συστήματος που διχάζει και αναζητά άλλοθι. Ενός πολιτικού συστήματος που αποτυγχάνει και ψάχνει να βρει τη νομιμοποίησή του στις πελατειακές σχέσεις. Ενός πολιτικού συστήματος που βασίζεται στην προπαγάνδα και την εξαπάτηση. Ενός πολιτικού συστήματος που παίρνει αντί να δίνει. Ενός πολιτικού συστήματος που δεν διστάζει να δίνει (λίγα) για να παίρνει (πολλά)!