Δημήτρης Δανίκας

Παριστάνουμε  τους καμπόσους εκ του  ασφαλούς. Οπως οι τάχα μου  αριστεροί του καναπέ. Και  όταν έρθει   η  κρίσιμη ώρα  βάζουμε την ουρά κάτω από τα σκέλια. Και με μια  φωνή «Help» προς τους προστάτες  τους αμερικανούς. Και στο τέλος   εκφράζουμε την απέραντη ευγνωμοσύνη μας  μ ένα  μεγάλο «ευχαριστώ»!

Αυτή  η  διπλή  όψη  των  καμπόσων του λεβεντοβλάχικου πολιτικού προσωπικού. Οπως  και με την εξωτερική μας πολιτική.   Οπως και με τις διαπραγματεύσεις. Οπως  συνέβη και με τον Μπαρουφάκη  των έξι ανελέητων,  τραγικών μηνών.  Πρώτα με  τις εθνικοπατριωτικές μπαρούφες. Και στο τέλος  τα υπογράψαμε όλα!

Το  ίδιο και με τον Καμμένο.  Χειρότερη  η περίπτωσή του.  Δηλαδή  τι να κάνουμε; Να  ανάψουμε  φλόγες  μέσα στο σπίτι μας.  Με θερμό επεισόδιο που διευκολύνει  τις  τυχοδιωκτικές  σκοπιμότητες του  σουλτάνου Ταγίπ Ερντογάν. Προβοκατόρικες οι  δικές  του  δηλώσεις. Με  προβοκατόρικες στρακαστρούκες απαντάει ο  Καμμένος.  Προφανώς  για  σκοπιμότητες  κομματικές. Οτι εγώ είμαι  λεβέντης. Οτι είμαι πατριώτης.  Οτι  «μολών λαβέ». Οτι θα σας πάρω μαζί μου στον τάφο μου και άλλα  τέτοια γνωστά!

Που  σημαίνει  ότι  ο Καμμένος  βγαίνει από τα δεξιά. Με τις δηλώσεις και  τις εμφανίσεις  του  επιχειρεί να υερκεράσει τη Νέα Δημοκρατία. Να παρασύρει κάποιους  δεξιούς   ψηφοφόρους. Κι έτσι στην επόμενη  εκλογική αναμέτρηση να  επανακάμψει στην Βουλή!

Αφού,  σου λέει,  δεν  μου βγήκε το σενάριο της  πατριωτικής αδιαλλαξίας στα Οικονομικά, ευκαιρία να επανακτήσω  το χαμένο έδαφος με τα στρατιωτικά. Ρίχνει λάδι στην  φωτιά που λεκτικά την έχει ανάψει ο  Ερντογάν. Αυτό κάνει. Αυτό και το  τελευταίο  του παιχνιδάκι. Αυτή η  προσωπική  στρατηγική που έχει χαράξει!

Κι εμείς;  Η κοινωνία. Η σιωπηλή κοινωνία; Μα φυσικά  εμείς με  τον  τρόμο. Προερχόμενο  τόσο από  τον  πεισματικό «λιτοδίαιτο»  Σόιμπλε, από τις εφιαλτικές προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όσο και από τις επεκτατικές κορώνες του Ερντογάν!

Η κοινωνία απροστάτευτη και ανοχύρωτη. Καλά, σου λέει, οι ξένοι, αλλά κι εμείς;  Τόσο  ανεγκέφαλοι;  Τόσο κουφιοκεφαλάκηδες,  τόσο επιπόλαιοι;

Τόσο και   χειρότερα. Μοναδικό μας καταφύγιο η  ψυχραιμία.  Που  σημαίνει  διπλωματία, ελιγμούς, οικοδόμηση   συμμαχιών και αποφυγή προκλήσεων!

Οπως έλεγε και ο  Αλμπέρ Καμί  «Αγαπώ υπερβολικά  την χώρα μου για να είμαι εθνικιστής». Και όπως είχε πει ο Ντε Γκολ «Πατριωτισμός είναι όταν  η αγάπη  για τους δικούς  σου ανθρώπους έρχεται  πρώτη . Εθνικισμός είναι  όταν το μίσος  για τους άλλους έρχεται  πρώτο»!

Να συμπληρώσω; Καμμένος  για  καμένους  εγκέφαλους!