Βασίλης Στεφανακίδης

Το θέμα, όμως, είναι τι γίνεται με την πραγματική οικονομία, με την τσέπη του πολίτη, τις επενδύσεις, τις θέσεις εργασίας, τα χρέη των νοικοκυριών, τις συντάξεις, τους απλήρωτους εργαζομένους και τη φτώχεια που εξαπλώνεται σαν πανούκλα.

Εχουμε λοιπόν μια κινητικότητα γύρω από το θέμα της αξιολόγησης και της ενδεχόμενης μικροτακτοποίησης ενός κομματιού του χρέους (που πόρρω απέχει από μια ρύθμιση που θα το καθιστά βιώσιμο) και δεν αποκλείεται στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου να έχουμε κάποιες θετικές εξελίξεις, όπως δεν αποκλείεται βέβαια και μια ρήξη, αν λάβουμε σοβαρά υπόψη τη δημόσια στάση των τελευταίων ημερών του Σόιμπλε.

Ας πάρουμε, όμως, το θετικό σενάριο του κλεισίματος της αξιολόγησης με κάποιον τρόπο, ακόμα και με πολιτική διαπραγμάτευση. Τι έχουν να προσδοκούν την επόμενη μέρα οι πολίτες;

Ενα κολασμένο στην κυριολεξία 2017.

Από τον Γενάρη μπαίνουν σε εφαρμογή όλοι οι νέοι φόροι που έχουν ψηφιστεί και αφορούν αυξήσεις σε καύσιμα, τσιγάρα, τηλεφωνία, συνδρομητική τηλεόραση, καφέ κ.λπ. Αυξήσεις έμμεσων φόρων που, αν αθροιστούν, σημαίνουν για κάποιους εξ ημών αφαίρεση σχεδόν ενός ακόμα μέσου μισθού και όχι μνημονιακά κατώτατου.

Παράλληλα, για όλους σχεδόν τους εργαζομένους, από αγρότες μέχρι ελεύθερους επαγγελματίες, έρχεται ο πέλεκυς του Κατρούγκαλου και της ασφαλιστικής του «μεταρρύθμισης» που θα κατεδαφίσει κυριολεκτικά όσους ακόμα τολμούν να εργάζονται έστω και υποαμειβόμενοι.

Ο διπλασιασμός των εισφορών και οι προκαταβολές φόρου για το επομένο έτους θα δημιουργήσουν καταστάσεις όπου κάποιος που κερδίζει από την επαγγελματική δραστηριότητα 50.000 ευρώ ετησίως, στο τέλος θα χρωστάει και περίπου 5.000 ευρώ. Μιλάμε για τόσο εμπνευσμένη και «δίκαιη» μεταρρύθμιση!

Χώρια τις περικοπές συντάξεων και επικουρικών που θα συνεχιστούν απρόσκοπτα και το επόμενο έτος μέχρι να δικαιωθεί το δόγμα Σόιμπλε ότι «οι Ελληνες δεν μπορούν να ζουν άλλο πέρα από τις δυνατότητες της οικονομίας τους»! Οπερ μεθερμηνευόμενο, αν δεν εξισώσετε το βιοτικό σας επίπεδο με αυτό των Βαλκανίων γειτόνων σας, μην περιμένετε άλλη βοήθεια.

Ο κάθε Σόιμπλε, όμως, αρνείται να λάβει υπόψη του τις συγκρίσεις στα υφιστάμενα κόστη διαβίωσης ανάμεσα στην Ελλάδα και τις γειτονικές χώρες. Πόσο πληρώνουν αυτοί το ρεύμα, το νερό, τα τρόφιμα, την ένδυση, τις υπηρεσίες και πόσο εμείς. Δεν γίνεται, βλέπετε, να μάθουμε να ζούμε με μισθούς - συντάξεις Βουλγαρίας και φόρους άμεσους, έμμεσους, ΕΝΦΙΑ και κόστος ζωής Ελβετίας. Κάτι έχουν καταλάβει λάθος.

Οπως δεν έχει καταλάβει κάτι και η πρώτη φορά αριστερή μας κυβέρνηση, που επιμένει στον εξαρχής στόχο της. Την εξίσωση των πάντων προς τα κάτω, στα πρότυπα ενός ιδιότυπου κομμουνισμού μέσα στην καρδιά της καπιταλιστικής Ευρωζώνης, χωρίς όμως κανένα αναπτυξιακό παραγωγικό μοντέλο, χωρίς καμιά προοπτική επενδύσεων και απασχόλησης και, κυρίως, με ακατανόητο ταξικό μίσος, σε μια αταξική κοινωνία που φτωχοποιήθηκε στο 90% του πληθυσμού.