Δημ. Μαρκόπουλος

Πώς να το πούμε; Είχε το επικοινωνιακό πακέτο βρε παιδί μου. Όμως – για κακή της και κακή μας τύχη - δεν είχε τίποτε άλλο. Φάνηκε τραγικά λίγη για το μεγάλο υπουργείο που της ανατέθηκε και τελικά ταπεινωμένη, κατέφυγε στις αγκάλες του ΟΗΕ με ετήσιο εισόδημα 150 χιλ. ευρώ το χρόνο, θέση που της εξασφάλισε ο στενός της φίλος Γιώργος Παπανδρέου.

 Κι αν θυμήθηκα ημέρες που είναι την επονομαζόμενη κι ως «πράσινη Τίνα» είναι επειδή βλέπω τα ΜΜΕ να προβάλλουν επίσης ως «εναλλακτική» την Έφη Αχτσιόγλου. Η ηλικία και το γεγονός πως θυμίζει ντεμπιτάντ κολεγιακού χορού των 80s έδωσαν τροφή στα εγχώρια media που στιγμή δεν έχασαν για το κτίσιμο ενός νέου μύθου. Μόνο που όπως λέει και το παλιό λαϊκό τραγούδι, «ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει (συνήθως) με πόνο».

 
Υπό άλλες συνθήκες θα επρόκειτο για ένα άγουρο πολιτικό πρόσωπο, για μια κοπελίτσα που αν δεν είχε γίνει υπουργός Εργασίας ουδείς θα ασχολούνταν μαζί της.

Το πρόβλημα όμως με αυτού του είδους τις πολιτικές επιλογές είναι ότι δεν έχουν βάθος, ουσία και προσανατολισμό. Αν θυμάμαι καλά, η εν λόγω «μαντμαζέλ» ήταν που έλεγε «ναι σε όλα» ως άμεση συνεργάτιδα και σύμβουλος του Γιώργου Κατρούγκαλου. Ποια η στάση της όταν  κόβονταν οι συντάξεις; Ποιο ήταν το διαφορετικό της στίγμα; Πολύ απλά, σαν νέος πολιτικός Χατζηαβάτης, η υπουργός ετών 31 έσκυβε τη μέση κι έλεγε «ό,τι πεις αφέντη – δανειστή».

Ας μην τρώμε λοιπόν για μια ακόμη φορά την προπαγάνδα. Τους μάθαμε τους εναλλακτικούς, τους δήθεν διαφορετικούς που ως τέτοιους μας τους σερβίρουν και κατόπιν αποδεικνύονται συστημικότεροι των συστημικών. Η κα. Αχτσιόγλου όπως μας παρουσιάστηκε στα βίντεο της Αντιμνημονιακής περιόδου, με το αμπέχονο και το αριστερό «προφίλ» δεν γίνεται να άλλαξε μέσα σε δύο χρόνια.

Μια λαϊκίστρια ήταν τότε που έταζε εξόδους από τα Μνημόνια και που τώρα έσπευσε να λάβει το αντίτιμο που της αναλογεί για αυτό τον «αγώνα».

Είναι ένα παιδί του κομματικού σωλήνα του οποίου την καριέρα θα πληρώσει ο Έλληνας εργαζόμενος κι ασφαλισμένος. Γιατί στις πλάτες μας η κυρία Αχτσιόγλου κάνει μια καριέρα που δεν της ανήκει. Ποιος εξάλλου μορφωμένος Έλληνας ή Ελληνίδα έτυχε τόσο μεγάλης εύνοιας εντός των δύσκολων Μνημονιακών χρόνων ώστε μετά το μεταπτυχιακό να βρει θέση υπουργού μέσα σε δύο χρόνια; Οι καλοί συμπολίτες μας πλέον βρίσκονται στο εξωτερικό καθώς για τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ προτιμότερος ήταν ο Καρανίκας, ο Σχοινάς κι εσχάτως η Αχτσιόγλου.

Όμως μην ανησυχούν όλοι οι παραπάνω. Από Μπιρμπήληδες, Γερουλάνους και Παπακωνσταντίνου Δόξα τω Θεώ το χρονοντούλαπο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας είναι γεμάτο. Σύντομα και οι νέοι διάττοντες αστέρες του ΣΥΡΙΖΑ θα πάνε μαζί με το υπόλοιπο στοκ.