Δημήτρης Δανίκας

Το  πρώτο  η πανωλεθρία του Νίκου Παππά. Και μαζί μ αυτόν πωνελεθρία και  για τον πρωθυπουργό.  Επειδή  τον ακολούθησε,  τον κάλυψε και τον προστάτευσε.  Ο  υπουργός Επικρατείας έπαιξε τα ρέστα του και έχασε.  Ενας καλός παίκτης  ξέρει  και  πως να κερδίζει, αλλά κυρίως πως να χάνει.  Από   την  διαχείριση  της ήττας  κρίνεται  η   αξιοσύνη  του. Ο Νίκος Παππάς  όφειλε  να παραιτηθεί.  Οχι  επειδή το απαίτησαν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και  η Φώφη Γενηματά,  αλλά επειδή έπρεπε να  το είχε απαιτήσει  η  αριστερή ηθική  του.  Δεν  το έκανε. Επομένως πανάξιος με την   χασούρα του!

Το   δεύτερο ο  τσαπατσούλικος, πρόχειρος,  ερασιτεχνικός  σχεδιασμός.  Με  βασικό στοιχείο   την άρνηση και  καθόλου  την κατάφαση.  Δηλαδή  η στρατηγική  του «μαύρου»,  του κλεισίματος, της φραγής,  των απολύσεων. Η  στρατηγική  της εκδίκησης και  της καταστροφής. Κι αυτό  το στοιχείο  εκτός  αριστερής ηθικής. Η Αριστερά  δεν εκδικείται,  δεν πορεύεται με τον αρνητισμό. Η Αριστερά απεχθάνεται  τον  απομονωτισμό.  Δεκάδες   χιλιάδες μέλη  της είχαν  υποστεί  τα   μαρτύρια  των μαρτυρίων    εξ αιτίας  των διαχωρισμών και  των απομονωτισμών!

Το τρίτο, η εγκατάλειψη κάθε απλής, στοιχειώδους  λογικής.  Ακόμα και  διπλωματικών  ελιγμών. Δηλαδή απαιτώ   είκοσι  εκατομμύρια  από κάθε κανάλι ιδιωτικό. Απαιτώ να εξυπηρετούν τα δάνεια τους  (όχι  μόνο τα  τοκοχρεολύσια), απαιτώ να  πληρώνονται τα  ασφαλιστικά   ταμεία  και   απαιτώ κάθε  κανάλι  να λειτουργεί μ ένα συγκεκριμένο  αριθμό εργαζομένων.  Οποιος καναλάρχης παραβιάσει έναν απ αυτούς τους όρους, θα  βλέπει  «μαύρο»  στην οθόνη. Τέρμα η  αεροπειρατεία.  Ποιο κόμμα αντιπολιτευτικό  θα  τολμούσε να  αμφισβητήσει  αυτούς τους συγκεκριμένους όρους; Κανένα!

Το τέταρτο η συμπαντική, ποταμιαία και ασυγκράτητη  τηλε-δημοσιογραφία.   Ο   διαρκής και ανελέητος «βομβαρδισμός»  εναντίον  του Παππανόμου, γεγονός πο λειτουργεί  και ενισχύει  τα κυβερνητικά επειχηρήματα περί «αεροπειρατείας». Η  αδειοδότηση μετρέψε μονοθεματικά τα πολιτικά πρωινάδικα. Νυν υπέρ πάντων  ο αγών. Σα να πρόκειται  οι τουρκαλάδες να ορμούν εναντίον  Θράκης και Κύπρου. Για  την ανεργία  δύο τρία λεπτά.  Για  τον «εαυτούλη» μας ώρες  ατελείωτες με απέραντο  φανατισμό!

Το πέμπτο το ανεπαρκέστατο  τηλε-ρεπορτάζ.  Κανείς δεν έμαθε  τι ακριβώς  «λέει» το  συγκεκριμένο  άρθρο του Συντάγματος. Και πάντως  εξ όσων γνωρίζω,   ρωτώντας  έγκυρους νομικούς,   δεξιάς κατευθύνσεως, το  Σύνταγμα  δεν αναφέρει ρητά και καθαρά ότι οι άδειες παρέχονται αποκλειστικά από  το   ΕΣΡ. Γι αυτό άλλωστε ο  Νίκος Παππάς  προχώρησε με τον δικό του νόμο. Αλλιώτικα  θα  ήταν  βλαξ!

Και έκτο η βασική απόχρωση του   γκρι  από  το αποτέλεσμα  της  ψυφοφορίας  των  εικοσιπέντε μελών  του Συμβουλίου  της Επικρατείας.   Δεκατέσσερις εναντίον  Παππά και έντεκα υπέρ   Παππανόμου. Πράγμα που  σημαίνει ότι  είτε τα έντεκα  μέλη που  διαφώνησαν  με την πλειοψηφία δεν έχουν ιδέα  περί  Συντάγματος. Αρα πρέπει τάχιστα να αποβληθούν από το Σώμα. Είτε λόγω  ασάφειας και  γκρίζας περιοχής του Συντάγματος η  ψήφος ήταν πολιτική. Μάλλον  το δεύτερο και το  πιθανότερο. Αρα  η  ψήφος  ήταν πολιτική. Και άρα το αποτέλεσμα ήταν «ποδοσφαιρικής» λογικής. Τουτέστιν  Κυριάκος-Αλέξης=14-11. Ολα  τ άλλα περί   συνταγματικότητας και  νομιμότητας είναι στάχτη στα μάτια των αφελών και    επιχειρήματα    για την προπαγάνδα  των καναλιών!