Θέμος Αναστασιάδης

Λυπηθείτε την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα πολιτευόμενη επί χρήμασι Αριστερά

Ηττα: Το σύστημα «Μάρθα Βούρτση» του ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο επικοινωνιακό υπερόπλο της κυβέρνησης, το οποίο κάποιοι αδαείς περί την επιστημονική παραπληροφόρηση εκλαμβάνουν ως τάχα μου διαφοροποίηση, παραδοχή αποτυχίας και άλλα που με κάνουν να πέφτω κάτω από τα γέλια. Α, ναι; Μυρωδιά δεν έχουν πάρει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε μετά την αποχώρηση των κανονικών αριστερών, ΛΑΕ, Ζωής κ.λπ. είναι ενιαίος και ομοούσιος στην τελική; Ολα τα άλλα είναι για παραπλάνηση. Οι Τσακαλώτοι υπογράφουν και παραχωρούν τα πάντα, μέχρι τα τοτέμ της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, και μετά τρέχουν και χτυπιούνται στους «53+» για την... ΗΤΤΑ (υπονοούν του Τσίπρα) που πρέπει να... «διαχειριστούμε» και γι’ αυτό να «ανασυνταχθούμε». Ο γραφικός Μπαλτάς (όνομα και πράμα, απ’ τα παλιά) κλαίει και οδύρεται σαν την Ελληνοουκρανή που της χάλασαν τη δουλειά και θεωρεί και αυτός ΗΤΤΑ την πώληση του Ελληνικού γιατί είναι κόντρα στις αρχές του, αλλά, τι να κάνουμε, χάσαμε!

Για να θυμηθώ κι άλλα... Α, ναι, μια ΑΠΛΗ ΗΤΤΑ έχουμε και στην Αμυγδαλέζα, που θα την ξανακλείνανε, αλλά την ανοίξανε, με εγκαίνια, παρακαλώ, γιατί είναι για άλλους! Αρα, λοιπόν, η καραμέλα της ΗΤΤΑΣ είναι μια νέα στρατηγική που εγκαταλείπει το ανεδαφικό πια «διαπραγματευτήκαμε και κερδίσαμε», γιατί δεν πιάνει όταν ο συνταξιούχος βλέπει το ταμείο μείον. Και ακόμη δεν έχει δει τίποτα. Η ΗΤΤΑ πάει στο «παλέψαμε, αλλά μας νίκησαν οι ΜΕΓΑΛΟΙ και οι ΚΑΚΟΙ με τα ντόπια πρωτοπαλίκαρά τους» και παραπέμπει υποσυνείδητα στη μεγάλη ήττα, όπως θεωρούν τον εμφύλιο συμμοριτοπόλεμο (το ’κανα ενιαίο για να μην τσακώνονται, άλλωστε και άλλοι είχαν τις συμμορίες τους), και γενικά σε όλες τις ήττες που ταιριάζουν στη βάση της Αριστεράς, όπου γενικά το παίζουν μοιρολογίστρες. Κλαίνε για την κακούργα τη ζωή που δεν τους γέννησε πλούσιους, κλαίνε για τη Σοβιετική Ενωση και τα 70 ετών λαθάκια της, κλαίνε που αναγκάστηκαν να γίνουν εργολάβοι και υπεργολάβοι τύπου Καλογρίτσα γιατί το 1950 δεν τους διόριζαν στο Δημόσιο, κλαίνε και όταν είναι στην απέξω, κλαίνε και όταν είναι καβάλα, όπως τώρα. Κλαίει ο Δρίτσας για το Λιμάνι, κλαίνε για το ΤΑΙΠΕΔ, με πόνο ψυχής γδέρνει τους συνταξιούχους ο Κατρούγκαλος, και για χάρη του λαού και μόνο αναγκάζονται να καταφύγουν σε συστήματα ρουλέτας για να τα πάρουν από τους καναλάρχες.

Μεταξύ μας, η πιο... καθαρή, αν όχι και έντιμη, στη φάση που είμαστε, κυβερνητική δήλωση ήταν αυτή του Νίκου Παππά, που είπε ανοιχτά, απλά και κυνικά ότι όποιος ΤΑ ΣΚΑΣΕΙ παίρνει άδεια και οι άλλοι να σκάσουν. «Το μόνο που μας νοιάζει είναι το πόσο χοντρό είναι το πορτοφόλι του καναλάρχη!». Εκδίδεστε επί χρήμασι; Πολιτευόμαστε επί χρήμασι! Μπορεί για την κλαίουσα μοιρολογίστρα Αριστερά να αποτελείωσε διαλυτικά κάθε ιδέα και θεωρία περί ηθικού πλεονεκτήματος, καθότι ηθικό πλεονέκτημα και «όποιος έχει τα πιο πολλά κερδίζει» δεν πάνε μαζί. Στο τέλος-τέλος, όμως, είναι μια ξεκάθαρη θέση ανεξάρτητα από το ότι άπαξ και κάτσεις στο τραπέζι του καζίνο ΥΠ’ ΕΥΘΥΝΗ ΣΟΥ (των καναλαρχών) δεν μπορείς να ξέρεις πόσο θα πάει το χτύπημα. Ασχετα με το αν αλλού το πήγαιναν και αλλού τους βγήκε, ήταν μια ωραία μονομαχία στο Ελ Παστό όπου τουλάχιστον ήξερες τι σου γίνεται. Παίξεις δεν παίξεις. Αλλοι λένε ότι οι καναλάρχες θα ’πρεπε εξαρχής να μην μπουν στο τριπάκι και ότι έτσι θα κατέρρεε όλο το σκηνικό. Συμφωνώ, όμως μπήκαν και να που πάει να καταρρεύσει από τα παιδαριώδη καμώματα Καλογρίτσα και Αττικής, που ούτε και αυτά νομίζω ότι βοηθάνε... το ηθικό πλεονέκτημα. Και ειλικρινά έχω μείνει με την απορία. Τόσο παλιοί και έμπειροι έστησαν τόσο γελοία βιτρίνα με βοσκοτόπια και γίδια; Κατάφερε, δηλαδή, ο φερόμενος ως εκλεκτός της κυβέρνησης να της δημιουργήσει το μέγιστο των προβλημάτων, ενώ οι... εχθροί και εν δυνάμει αντίπαλοι (στο μυαλό της) ενισχύθηκαν! Στην τελική, το αν θα ’χουμε βέβαια TV καλύτερη από πριν δεν έχει απαντηθεί. Φαίνεται για λιγότερη και φτωχότερη.

Με το ηθικό μειονέκτημα ανά χείρας η μαϊμού Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να χειραγωγήσει τη λαϊκή οργή προβάλλοντας και εαυτόν ως θύμα της κρίσης. Μπορεί ο πρωθυπουργός να ποζάρει για το Reuters στη Νέα Υόρκη (πολύ καλή φωτογράφηση παρεμπιπτόντως, με καθαρά τεχνικά κριτήρια όσων ξέρουν και από lifestyle), αλλά στην Αθήνα θα πέσει το κλάμα (και όχι το γέλιο) της αρκούδας. Από δω και πέρα θα προχωράνε ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ γιατί έχει ΜΕΤΡΗΘΕΙ ότι σε ένα κοινό, μικρό αλλά αποφασιστικό, για να μην αφανιστούν εκλογικά πιάνει ακόμη το «εντάξει, τα ’καναν... shit, αλλά είναι καλά παιδιά, απλά δεν τους βγήκε». Είναι ο κόσμος που δεν θέλει να παραδεχτεί ότι ήταν ένα μάτσο βλαμμένα ιδεολογικοπολιτικά που έχασαν πανηγυρικά όλες τις μάχες, παρέδωσαν τα όπλα ταπεινωτικά και τώρα έχουν γίνει... οι υπερθεματιστές της Μέρκελ (ναι, κλαίνε και γι’ αυτήν. Τι θα απογίνουμε αν φύγει η νταντά μας και έρθει ο κακός γείτονας Σόιμπλε;).  Αυτό το νέο «αφήγημα», όπως το λένε, ότι «εκδιδόμαστε, ναι, για σένα, λαέ», πρέπει η Νέα Δημοκρατία να βρει τρόπο να το αποδομήσει πριν και πέρα από το Συμβόλαιο Αλήθειας της ΔΕΘ. Δεν είναι καθόλου κακό, μετά από όσα έχει ακούσει ο κόσμος, να του πεις ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά προϋποθέτει να ’χεις διαλύσει και να ’χεις ξεφτιλίσει τα αριστερά παραμύθια. Αμάρτησα για τον λαό μου! Βγήκα στην πολιτική βίζιτα για το παιδί μου. Ξεπούλησα την Ελλάδα για το καλό της. Πρώτα τινάζεις στον αέρα τα παραμύθια και μετά λες και καμιά αλήθεια. Με μέτρο και αυτή, γιατί όταν πέφτει βαριά ενοχλεί. Ομως το θέμα δεν είναι η Ν.Δ. αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί συνεχίζουν την παραμύθα με την ήττα, αλλά ποιος πληρώνει τον λογαριασμό όταν χάνουμε ως χώρα σε όλα τα μέτωπα; Ολοι οι υπόλοιποι Ελληνες. Γιατί ο πονηρός Συριζαίος θέλει και την ήττα για φούμαρα και προπαγάνδα, και την πίτα ολόκληρη για πάρτη του.