Θέμος Αναστασιάδης

Πάλι καλά που δεν μας είπαν ότι ντύθηκαν τελείως γυναίκες οι δύο νεαροί δημοσιογράφοι που συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω με κακότεχνες περούκες... να κάνουν τι; Ελα ντε, αυτό δεν έχει ακόμη απαντηθεί, καθώς το να πάρεις μια φωτογραφία του Παππά και του Χριστοφορίδη που τον συνόδευε δεν είναι δα και καμιά σπουδαία υπόθεση για να το διακινδυνεύσεις.

Εγινε σπουδαία από τη στιγμή που εντοπίστηκαν επιτόπου πρώτο τραπέζι πίστα στο ξενοδοχείο και μεταδόθηκε επίσημα από ελληνικής πλευράς με έναν τρόπο επιεικώς ανακριβή έως κραυγαλέα αντιδεοντολογικό ότι συνελήφθησαν να παρακολουθούν τον υπουργό.

Οι δύο δημοσιογράφοι, ο Δημάδης και ο Σουλτογιάννης, δεν έχουν δώσει ακόμα πλήρεις εξηγήσεις για το τι ακριβώς επιδίωκαν. Αναρωτιούνται κάποιοι μπας και ήταν σε χανγκόβερ τα παιδιά... Μήπως μπλέξαν την πλάκα με τη δουλειά... Μήπως πήγαν να ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ συνειδητά από μια περιέργως εννοούμενη αντιπαράθεση με μια εξουσία που είναι ΕΧΘΡΙΚΗ προς τη δημοσιογραφία... Πολλά μένουν να απαντηθούν. Το ΑΠΕ είναι επίσης  βαρύτατα έκθετο, ελεγχόμενο και αυτό για δημοσιογραφική αθλιότητα: Από πού βγήκε η είδηση του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων ότι ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ; Γιατί δεν υπήρξε επανόρθωση, αλλά απειλεί κιόλας η διεύθυνση ότι θα κάνει μήνυση; Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο;
Εδώ υπάρχουν κι άλλα μυστήρια. Ανταποκριτής του ΑΠΕ δεν υπάρχει εκεί, ενώ είχαν στείλει τον δημοσιογράφο ΓΙΩΡΓΟ ΜΗΛΙΩΝΗ, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, υποστηριζόμενο από το ΚΚΕ!

Αυτό και μόνο αλλά και η επίσημη δήλωση του Μηλιώνη το απόγευμα της Παρασκευής ότι ΔΕΝ έστειλε εκείνος την ψεύτικη είδηση περί σύλληψης των δημοσιογράφων, ενώ έχει αποδειχθεί ότι τους έγινε εξακρίβωση στοιχείων και μόνο, λέει πολλά!
Μια εξακρίβωση στην πόλη-φρούριο Νέα Υόρκη μπορεί να συμβεί στον καθένα. Χαίρω Πολύ!

Αν ο απεσταλμένος του ΑΠΕ, που φαίνεται υπεράνω υποψίας και δεν μοιάζει καθόλου με «συριζοφρουρό», δεν το ’πε, ποιος μετέδωσε το ψέμα μέσω του πρακτορείου; Ποιος το έγραψε; Ποιος το υπαγόρευσε;
Πρόκειται για ένα άλλο μεγάλο ζήτημα για το οποίο φανταζόμαστε ότι έχει διατάξει κάποια έρευνα ο διευθυντής του, ο κ. Ψύλλος. Δεν ψάχνει δα ψύλλους στ’ άχυρα. ΠΟΛΥ εύκολο να βρεις ποιος το μετέδωσε ψευδώς.  

Μπορεί να είναι και το ίδιο παρακρατικό μαγαζάκι που έτρεξε προχθές από ΜΟΝΟ του να μας πει πόσο ΚΟΚΚΙΝΟ είναι ή δεν είναι το δάνειο με το οποίο ο... Καραμπέτσος του Καλογρίτσα πήρε τη... βουνοπλαγιά για να πάρει άδεια και τα σχετικά.

Δεν θα απαγορεύσουμε ποτέ εμείς στην καλή και ιστορική υπηρεσία ειδήσεων να κάνει ΚΑΙ ερευνητική δημοσιογραφία - αλίμονο! ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ, όμως, όχι, γιατί... μας μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά.

Επίσης, για να μην παρεξηγηθούμε για τα προηγούμενα σχετικά με το μακρύ άγνωστο χέρι που υπαγορεύει ψευδείς ή προπαγανδιστικές ειδήσεις στο ΑΠΕ, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί κανείς τη συμπεριφορά Δημάδη και Σουλτογιάννη.
Ούτε πιστεύει βέβαια ότι τα κανάλια τους, ALPHA και STAR, είτε ως μηχανισμοί είτε ως αφεντικά, τους είχαν δώσει τέτοια εντολή! ΤΑ ΚΟΒΩ, αποκλείεται!!! (Τα χέρια μου.)

Δεν παίζει η θεωρία παρά μόνο ως προπαγάνδα. Από εκεί και πέρα προσωπικά στεναχωριέμαι για δύο πράγματα. Πρώτον, γιατί τα δύο παιδιά διέσυραν χωρίς να το θέλουν όλη την ερευνητική δημοσιογραφία, η οποία ασκείται με ΠΟΛΛΟΥΣ τρόπους, συνήθως φανερά, ενίοτε... παράπλευρα, αλλά σε καμία περίπτωση με καραγκιοζιλίκια. Και έδωσαν λαβή στους γκαιμπελίσκους του χαλιφάτου ΣΥΡΙΖΑ να ρίξουν όλους τους ρεπόρτερ που σκοτώνονται να αποκαλύψουν τα αίσχη των πρώτη-φορά-γερμανοτσολιάδων σε έναν κουβά με ΦΙΔΙΑ.  
Αν το διδυμάκι είναι ακόμη στη Νέα Υόρκη, και αν έχει και σούπερ TV με κούρμπα, να κατεβάσει το Οσκαρικό SPOTLIGHT να το ξαναδεί! Πώς η BOSTON GLOBE έβγαλε όλο το σκάνδαλο με τους εκατό παιδεραστές ιερείς της ΒΟΣΤΟΝΗΣ χωρίς καμία μεταμφίεση, αλλά μόνο πηγαίνοντας αυστηρά με τον νόμο!!!
Και έτσι τα κατάφεραν μέχρι τέλους. Είναι μια ταινία που δείχνει πώς θα έπρεπε να ασκείται η δημοσιογραφία και θα έπρεπε να προβάλλεται σε όλες τις Σχολές Δημοσιογραφίας, κάτι που ελπίζω να γίνει κάποτε... κάπου... Εκεί τουλάχιστον όπου κάποιοι... «δικαιωματιστές» δικαιολογούν ακόμη και παιδεραστές! Πάμε παρακάτω όμως. Ακόμη κι εδώ στην Ελλάδα έχουν γίνει αποκαλύψεις επί αποκαλύψεων χωρίς ΠΕΡΟΥΚΑ.
Θα πρόσθετα όμως ότι ακόμη και η μεταμφίεση δεν είναι απαγορευτική όταν ο σκοπός είναι σοβαρός. Ανατρέξτε στην ιστορία της Δημοσιογραφίας και θα βρείτε μυριάδες περιπτώσεις.
Δείτε στο VICE, στον ΑΝΤ1, πώς η ρεπόρτερ πάει με ταυτότητα στο χωριό των νεοναζί με κίνδυνο ακόμα και να τη χαράξουν στο πρόσωπο.

Δείτε πώς δουλεύουν οι αληθινοί παπαράτσι που πάνε και χώνουν την κάμερα στη μούρη του στόχου, αυτοπροσώπως, ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ρωτώντας τον π.χ. «τι δουλειά έχεις σαββατιάτικα στην ουρά για iPhone 7;». Ετσι γίνεται η δουλειά, κατάμουτρα!!!

Αμα θέλουν να κάνουν ερευνητική δημοσιογραφία, να τους πούμε τα βασικά και να τους στείλουμε στο εξωτερικό, όπου έχουμε κάτι άκρες για ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ.
Αλλά όχι με περούκες και ψεύτικες αποδείξεις του Χριστοφορίδη, ρε παιδιά!!! (Νικόλα, ρώτα τον Γιώργο να σου πει τι χρυσά παιδιά είμαστε κατά βάθος, κάτι που εσύ το έχεις παρεξηγήσει και το ’κανες... όπως το ’κανες. Τέλος πάντων, καμία κακία παρά τις παρεκτροπές εναντίον ημών και άλλων.)

Το δεύτερο που ομολογώ ότι με θλίβει είναι η περίπτωση Δημάδη. Δεν τον ξέρω καλά προσωπικά και θα είχα κάθε λόγο να επιφυλάσσομαι αφού βγήκε από τις σχολές Αρη Σπηλιωτόπουλου και Θοδωρή Ρουσόπουλου, απ’ ό,τι μαθαίνω. Εγώ ήξερα τις ανταποκρίσεις του από το ΔΝΤ και τα συναφή, που ήταν πάντα ενδιαφέροντα και υπερπλήρη.

Δεν με νοιάζει τι κάνει κατ’ ιδίαν, με νοιάζει τι γίνεται στη δημοσιογραφία, και έψαξα λίγο να δω αν έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο με την περίπτωσή του. Φαίνεται ότι υπάρχουν ένα-δύο περιστατικά που δείχνουν ότι κινείται πέραν των ορίων, αλλά είμαι ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ που θα τον κρίνει. Απλά παραθέτω τα γεγονότα, βλέπω το ανηλεές τρολάρισμα και το λιντσάρισμα που έφαγε από άλλους δημοσιογράφους, όπως συνηθίζεται στο ωραίο λειτούργημά μας, και αναρωτιέμαι: Ναι, έκανε το ΑΤΟΠΗΜΑ. Εκανε ΛΑΘΟΣ. Πρέπει να ΕΞΟΒΕΛΙΣΤΕΙ διά βίου από τη δημοσιογραφία; Να διασυρθεί, να διαπομπευτεί; Να τον κάνουν νούμερο γενικά; ΡΩΤΑΩ. Ομως η απάντηση εξαρτάται και από τον ίδιο. Πρέπει να τοποθετηθεί σοβαρά και αναλυτικά. Ή, αν προτιμά, να μην πει τίποτε, αλλά να αποδείξει ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ότι επρόκειτο απλώς για μια... άτυχη στιγμή. Συμβαίνει στον καθένα. Εχει συμβεί παγκοσμίως στις μεγαλύτερες φίρμες της Δημοσιογραφίας. Μέχρι κι ο Χέμινγουεϊ υπέγραψε «μούφες», αλλά τότε δεν υπήρχε μπλογκόσφαιρα.

Δεν αρκούν οι χαριεντισμοί ότι ήταν λάθος... περούκα. Δεν είναι πια θέμα κόμμωσης. Δεν ξεπερνιέται με αστειάκια και εξυπνάδες αυτό που έκανε. Είναι ζήτημα του ίδιου του Δημάδη να καταλάβει τι έγινε, να ζητήσει συγγνώμη από τη δημοσιογραφία -και όχι τόσο από την εξουσία- και να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Κρίμα είναι. Για... τρίχες;;; Να πάει τζάμπα για τρίχες; Και μάλιστα ψεύτικες;