Γιάννης Αντύπας

Και δεν το λέω εγώ. Διαβάστε σας παρακαλώ το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου με τίτλο «Εγχειρίδιο βλακείας». Ο άνθρωπος το εξηγεί. Και προσθέτει μία επικίνδυνη παράμετρο που δεν ήθελα να πιστέψω την πρώτη φορά που το διάβασα: «Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα “υπεράνω υποψίας” μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε…».

Ας έρθουμε όμως στα δικά μας και ας ασχοληθούμε με το θέμα των ημερών, τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών.

«Τους γ... ο Τσίπρας» λέει ο ένας. «Θα κυβερνά μέχρι το 3000» λέει ο άλλος. Η αποθέωση του εφήμερου. Των εντυπώσεων του δευτερόλεπτου. Δηλαδή τι τους έκανε ο Τσίπρας; Αν κλείσουν τα μαγαζιά τους θα πληρώσουν τα δανεικά; Μήπως ο πόλεμος στη διαπλοκή και στους νταβατζήδες απαλλάσσει ορισμένους από περίπου 1 δις δανείων;

Κυρίες και κύριοι κάθε νέο σύστημα εξουσίας μοιάζει πανίσχυρο. Το 2007 ο Καραμανλής βγήκε νικητής από τις στάχτες και σε δύο χρόνια ήταν στάχτες η κυβέρνησή του. Το 2009 ο Γιώργος κέρδισε με 10 μονάδες και σε δύο χρόνια ήταν τέως. Ο ένας αυτοεξορίστηκε στη Ραφήνα και ο άλλος στη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Διαβάζω στα social media αγαπητούς συναδέλφους κλίματος ΣΥΡΙΖΑ να εγκαλούν τους δημοσιογράφους που εκφράζουν την αγωνία τους για τις απολύσεις που θα ακολουθήσουν το κλείσιμο των καναλιών επειδή όπως λένε δεν έκλαιγαν όταν έκλεινε η «Ελευθεροτυπία», ο «Flash» κοκ. Ποιος το λέει αυτό;

Έχω εργαστεί στον «Flash». Το κύμα συμπαράστασης όταν η εργοδοσία πήγε να κλείσει τον ραδιοφωνικό σταθμό ήταν απίστευτο. Έχω περάσει και από την «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Δεν ήμουν στο κλείσιμο, αλλά με πόνεσε πολύ. Ζητώ συγνώμη από την αστυνομία συναισθημάτων των δημοσιογράφων του κλίματος ΣΥΡΙΖΑ που δεν βγήκα να πουλήσω τον πόνο μου, αλλά ο καθένας εκφράζεται όπως μπορεί. Άλλοι βρίζουν στα social media για να γίνουν αρεστοί και άλλοι αφήνουν, πχ, μια δουλειά που είχαν για να την πάρει ένας άνεργος. Ή προτείνουν έναν άνεργο στους εργοδότες στους οποίους έχουν πρόσβαση.  

Άλλοι θέλουν να πάρουν like, άλλοι να πουλήσουν επανάσταση ώστε να γίνουν αφεντικά των πληβείων και εξαθλιωμένων και άλλοι θέλουν τους ανθρώπους κυρίαρχους και αφεντικά των εαυτών τους.

(Σημείωση: Και άλλοι, βέβαια, θεωρούν ευκαιρία την παρέμβαση της κυβέρνησης για εσωτερικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών: με την ΕΣΗΕΑ, τους ευνοημένους (όπως πιστεύουν) της προηγούμενης περιόδου κοκ. Κάτι σαν Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός και τη ρεβάνς του εμφυλίου δηλαδή. Η βλακεία του διχασμού, της διαίρεσης, της μισαλλοδοξίας... )

Στο σημείο αυτό προστρέχω και πάλι στη βοήθεια του Διονύση Χαριτόπουλου:

... Ίσως καμιά ιδιότητα του ανθρώπου δεν βοήθησε τόσο τη διανοητική του ανάπτυξη όσο η προσοχή· αυτή η πολύτιμη ικανότητα του μυαλού να συγκεντρώνεται με ένταση, που διαθέτουν όλα τα συλληπτικά ζώα: η γάτα όταν φερμάρει το ποντίκι, ο αητός όταν εντοπίζει από ψηλά το θήραμα, η τίγρη που προσηλώνεται τόσο ολοκληρωτικά στο υποψήφιο θύμα της, ώστε λέγεται ότι μπορείς να την πλησιάσεις. Χάρη στην προσοχή, το δίποδο μπορεί και «συλλαμβάνει» όλες τις πτυχές της ζωής, αποκτά σαφέστερη αντίληψη του κόσμου και γίνεται πιο προνοητικό και αποτελεσματικό. Δεν λένε τυχαία τον οξύνου «γάτα», «σαΐνι»-«ξεφτέρι» (είδη γερακιών) ή «αητό», που «δεν του ξεφεύγει τίποτα», ενώ τον χοντροκέφαλο «μπούφο», «ζώο» και «βόδι», που «δεν βλέπει την τύφλα του», γιατί ο ένας παρατηρεί τον κόσμο με περισκόπιο κι ο άλλος με μακαρόνι...

Κυρίες και κύριοι σας παρακαλώ: πετάξτε το μακαρόνι και πιάστε το περισκόπιο. Μας το έχουν πει οι πρόγονοί μας: η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Μην παρασύρεστε σε εύκολα συμπεράσματα. Αξιοποιήστε το χρόνο για να κατανοήσετε τα πράγματα. Μην θέλετε απλά να τα «εξηγήσετε». Εγώ διαφωνώ με τον κ. Χαριτόπουλο. Δεν είναι πολλοί οι βλάκες. Πολλοί όμως συμπεριφέρονται σαν βλάκες επειδή προστρέχουν στις εύκολες λύσεις. Βάλτε πλάτη για να τον διαψεύσουμε. Ειλικρινά σας παρακαλώ.

Και αν θέλετε ένα ακόμη επιχείρημα δείτε τι έγραψε ο Δημήτρης Νανόπουλος, o γνωστός αστροφυσικός, για το «Εγχειρίδιο βλακείας» στην «Απογευματινή» που κι αυτή έχει κλείσει αλλά οι συνάδελφοι του κλίματος ΣΥΡΙΖΑ την ξεχνούν:

... Το καλοκαίρι διάβασα ένα βιβλίο. Ένας Χαριτόπουλος, έχει γράψει ένα βιβλίο, το Εγχειρίδιο βλακείας και μου το έδωσαν να το διαβάσω. Λοιπόν –και θέλω να το γράψετε αυτό– τον άνθρωπο αυτόν δεν τον ξέρω, δεν το γνωρίζω, ούτε τον έχω ξανακούσει, όμως το βιβλίο του θα το έβαζα στο δημοτικό να το μάθουν καλύτερα. Έχει έξυπνη και εμπεριστατωμένη ανάλυση για όλα αυτά που σας λέω, και έχει και ένα ρητό του Κίρκεργκαρντ του φιλοσόφου, που το θυμάμαι παλιά, που λέει ότι "ο φθόνος είναι συντετριμμένος θαυμασμός" και ασχολείται πάρα πολύ με αυτό το θέμα. Και μένα έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, το λέω συνέχεια, ο φθόνος είναι ένα θέμα που θεωρείται ταμπού, όπως τα ναρκωτικά ή το αλκοόλ...

Κυρίες και κύριοι η βλακεία δεν είναι αήττητη. Απλά οι άνθρωποι έχουμε τις αδυναμίες μας. Δεν είμαστε ποτέ όλοι στην ίδια φάση. Για αυτό πρέπει να επικεντρωνόμαστε σε όσα μας ενώνουν και όχι σε όσα μας διχάζουν. Απλή λογική....