Σπύρος Γκουτζάνης

Πολύ καλό, σαφές και κατηγορηματικό...για να είναι αληθινό. Δηλαδή τί θα κάνει η ΝΔ σε τρία χρόνια που λήγει η θητεία της παρούσας κυβέρνησης, θα γίνουν εκλογές και ας πάρουμε σαν υπόθεση εργασίας θα τις κερδίσει; Θα αφαιρέσει τις άδειες που θα δοθούν με τον διαγωνισμό που είναι σε εξέλιξη; Θα κλείσει τους τηλεοπτικούς σταθμούς που θα εκπέμπουν; Ή μήπως θα επαναλάβει τον διαγωνισμό από την αρχή για να δώσει εκείνη άδειες; 

Σαν αντιπολίτευση μπορεί να λέει και μία κουβέντα παραπάνω, όσο και αν ομνύει στον ρεαλισμό και στην αξιοπιστία -άλλωστε και αυτό μία αντιπολιτευτική τακική είναι, αφού σε όλους τους τομείς την ίδια πελατειακή τακτική που δόξασε και την δόξασε στο παρελθόν, ακολουθεί. 

Εάν όμως στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, δείξει ότι το εννοεί, το μόνο που θα πετύχει είναι να κάνει ένα δώρο στην κυβέρνηση, γιατί θα βάλλει απέναντί της και για όλο το διάστημα μέχρι τις εκλογές, τα κανάλια και τους επιχειρηματίες που θα πάρουν τώρα τις άδειες. 

Ως βασικό λόγο που δεν θα δεχθεί το αποτελέσμα του διαγωνισμού είναι ότι δεν συμμετέχει το ΕΣΡ και έτσι παραβιάζεται ευθέως το Σύνταγμα. Αντιπαρέρχεται το κόμμα της Πειραιώς ότι όταν ήταν ακόμη στην λεωφόρο Συγγρού, εκείνο μπλόκαρε την διαδικασία στην Βουλή για την συγκρότηση του ΕΣΡ, επιτρέποντας βάσιμες υποψίες ότι στηρίζει την παλαιά διαπλοκή. Η λογική είναι φαύλη: εμποδίζουμε τον σχηματισμό ΕΣΡ και μετά καταγγέλουμε την κυβέρνηση που κάνει διαδικασία δίχως το ΕΣΡ. 

Η ανακολουθία της ΝΔ φυσικά δεν νομιμοποιεί το θέατρο του παραλόγου που έχει στήσει η αριστερή κυβέρνηση με τον διαγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι όροι της διεξαγωγής του που θυμίζουν ριάλιτι, είναι αρκετοί για να αποδομήσουν την κυβερνητική ρητορική ότι θέλει να βάλλει τάξη σε ένα άναρχο τοπίο που κυριαρχούσε η παλαιά διαπλοκή. Μόνο η κάμερα λείπει για να δείχνει πως περνούν και τι τρώνε οι υποψήφιοι που έχουν κλειστεί στο κτήριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης, τι συμμαχίες κάνουν και τι παρασκήνια εξυφαίνονται στην διεκδίκηση μίας μπίζνας που έχει από φιλικούς στην κυβέρνηση εργολάβους μέχρι πολιτικο-ποδοσφαιρικές συμπράξεις. 

Η κυβέρνηση βασίστηκε σε μία πραγματικότητα, ότι από το 1989 δεν είχε γίνει διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές συχνότητες. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που το κάνει και θα φέρει και χρήματα στο δημόσιο ταμείο. Φυσικά το κάνει για δικούς της λόγους και προσδοκά πολιτικά οφέλη. Ήδη εγγράφεται στο ενεργηγικό της ότι έκλεισε το Mega, το οποίος καλώς ή κακώς για ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας είχε συνδεθεί με το παλαιό πολιτικό σύστημα και την παραδοσιακή διαπλοκή. 

Ο μείζον στόχος όμως της κυβέρνησης είναι ο έλεγχος του νέου τηλεοπτικού τοπίου και δι αυτού η χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Είναι στο DNA και μαζί στις παθογένειες της Αριστεράς ότι επιδιώκει τον έλεγχο, με αυταρχικές διαδικασίες. Προς τούτο κατέφυγε στο παράλογο επιχείρημα ότι δίνει τέσσερις άδειες γιατί τόσες αντέχει η διαφημιστική αγορά ενώ η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει περισσότερες. Σωστά σχολίασε ο Κωστής Χατζηδάκης ότι είναι σαν να δίνεις περιορισμένο αριθμό αδειών για κωμμοτήρια και σουβλατζίδικα μετρώντας την καταναλωτική δυνατότητα. Είναι η ίδια λογική. 

Γι αυτό και τελικά το καθεστώς ελέγχου που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει η αριστερή κυβέρνηση δεν θα πάει μακρυά. Ούτε η αντιπλίτευση θα ακυρώσει τον διαγωνισμό. Όταν έλθει στα πράγματα απλώς θα δώσει περισσότερες άδειες, όσες θα επιτρέπουν οι τεχνολογικές δυνατότητες, αν θέλει να είναι συνεπής με την φιλελεύθερη αντίληψή της. Τα άλλα -και από τα δύο κόμματα- είναι ο συνήθης σανός...