Δημήτρης Δανίκας

Αυτό το συμπέρασμα από τον σεισμό σε χωριά της ορεινής, κεντρικής Ιταλίας. Αυτό το συμπέρασμα από τα δεκάδες θύματα. Αυτό από την τραγωδία!

Εξαρτημένοι από τις διαθέσεις του Εγκέλαδου. Εξαρτημένοι από το βάθος της σεισμικής δόνησης. Εξαρτημένοι από τους βαθμούς Ρίχτερ της ίδιας σεισμικής δόνησης. Εξαρτημένοι από τη διάρκεια του σεισμού. Εξαρτημένοι από τη συνείδηση του εργολάβου που κατασκεύασε την οικία μας. Εξαρτημένοι από τα υλικά της οικοδομής. Εξαρτημένοι από την τοποθεσία του σπιτιού μας. Εξαρτημένοι ακόμα και από την ώρα του θανατηφόρου ραντεβού!

Μπορείς να τα αλλάξεις όλα αυτά; Οχι, δεν μπορείς. Επομένως η ζωή η δικιά σου, καθώς και της οικογένειάς σου και των αγαπημένων σου προσώπων είναι εξαρτημένη από όλους αυτούς τους παράγοντες που λειτουργούν ανεξάρτητα από τις επιθυμίες, τις ελπίδες και τα σχέδιά σου!

Θα μου πείτε ότι όλα αυτά έχουν να κάνουν με τις δυνάμεις της Φύσης. Συμφωνώ. Ομως, ελάτε προς τα καθ’ ημάς. Εξαρτημένοι από τους εργοδότες μας. Κι εκείνοι εξαρτημένοι από την αγορά. Και η αγορά εξαρτημένη από τη διαφήμιση, την τεχνολογία, τις τράπεζες και τα κέφια των πελατών!

Αλλά και οι πελάτες εξαρτημένοι από παράγοντες που λειτουργούν ανεξάρτητα από αυτούς. Εξαρτημένοι από την οικονομική πολιτική. Εξαρτημένοι από τις διακυμάνσεις της παγκοσμιοποίησης. Εξαρτημένοι από τα μνημόνια. Εξαρτημένοι από τα κέφια της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Εξαρτημένοι από τις διαθέσεις των δανειστών. Εξαρτημένοι από τα λαμόγια. Εξαρτημένοι απ’ όλα!

Αλλά και σε προσωπικό επίπεδο εξαρτημένοι από τους άλλους. Εξαρτημένοι από τα αισθήματά μας. Εξαρτημένοι από τον έρωτά μας. Εξαρτημένοι από την οικογένειά μας. Εξαρτημένοι από την κατάσταση των παιδιών μας!

Και φυσικά, πάνω απ’ όλα, εξαρτημένοι από τον οργανισμό μας. Από τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων μας. Εξαρτημένοι από τη διατροφική αλυσίδα. Εξαρτημένοι από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα. Εξαρτημένοι από τους κανόνες υγιεινής που τηρούν καφενεία, ταβέρνες και εστιατόρια!

Και πάνω απ’ όλα εξαρτημένοι από τη συγκυρία, την τύχη και το τάιμινγκ. Οπως το έδειχνε ο Γούντι Αλεν στο αριστούργημά του «Match Point». Ελάχιστα από εδώ το μπαλάκι περνάει το φιλέ και ο παίκτης παίρνει πόντο. Ελάχιστα από εκεί και το μπαλάκι δεν περνάει το φιλέ κι έτσι χάνεις τον πόντο!

Οπως έλεγε κυνικά και περιεκτικά ένας σχολιαστής του ποδοσφαίρου «δοκάρι έξω, δοκάρι μέσα». Οπως έλεγε και ο Τζιμ Τζάρμους σε μια ταινία, «όποιος πιστεύει ότι είναι σπουδαίος, ας κάνει μια βόλτα μέχρι το πλησιέστερο νεκροταφείο»!

Με απλά λόγια, όλοι σε μια βάρκα πορευόμαστε προς το πλησιέστερο λιμάνι. Και όσο μεγαλώνουν τα φώτα του λιμανιού τόσο ελπίζουμε πως όπου να ’ναι θα φτάσουμε και επιτέλους θα σωθούμε. Και λίγο πριν προσεγγίσουμε την προκυμαία έρχεται με φόρα το ταχύπλοο κάποιου άγνωστου σε εμάς, κάποιου 77χρονου Θρασύβουλου Λυκουρέζου, και μας κόβει το νήμα της ζωής!

Εξαρτημένοι λοιπόν από αυτό το ραντεβού. Εξαρτημένη η ζωή μας από κάποιον ηλικιωμένο υπερτασικό. Εξαρτημένοι από το Λιμενικό που δεν φρόντισε να αφαιρέσει το δίπλωμα από τον γέροντα τον «τρελό»!

Μοναδική παρηγοριά δύο πράγματα καταλυτικά και διαχρονικά. Ποτέ μα ποτέ μην πιστέψεις, έστω και μια στιγμή, ότι για πάντα θα ζεις. Και ποτέ μα ποτέ μην καλλιεργείς την αυταπάτη την ανόητη και παραπλανητική ότι είσαι σπουδαίος και τρανός. Σήμερα ζεις. Αύριο, χωρίς να είσαι ηλικιωμένος, άρρωστος και κατεστραμμένος, προς τα θυμαράκια αναχωρείς!