Κώστας Τσαούσης

Ως πολίτης μιλάω - ως πολίτης μιάς χώρας που έχει κάνει εδώ και αρκετές δεκαετίες την στρατηγική επιλογή να συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους... προγόνους της.

Ένας πολίτης που πιστεύει στη διάκριση των εξουσιών σε μια Δημοκρατία που πρέπει να λειτουργεί αλλά και στην ευθύνη κάθε ενός πολιτικού προσώπου. Ιδιαίτερα, σε στιγμές διαχείρισης κρίσης εξ' αιτίας μιας άνευ λόγου υπέρμετρης κυβερνητικής εμπλοκής. Ο λόγος για όλα όσα συνέβησαν μετά το τραγικό συμβάν στην Αίγινα.

Δεν με ενδιαφέρει ούτε η ταχύτητα του ταχυπλόου αλλα ούτε και η σύνθεση και οι ηλικίες - ιδιότητες των επιβατών του. Αντίθετα με ενδιαφέρει η πρωτοβουλία του υπουργού Ναυτιλίας Θ. Δρίτσα να αναλάβει απο την πρώτη στιγμή ρόλους που εκφεύγουν της εξουσιοδότησης και των αρμοδιοτήτων του. Εκείνος και Λιμενικό Σώμα, εκείνος και ανακριτής και δικαστής και συνήγορος υπεράσπισης και πάει λέγοντας...

Ο αντίλογος λέει οτι το κίνητρο του υπουργού ήταν η πολιτική και ανθρώπινη ευαισθησία του - πέραν του γεγονότος οτι είναι ο αρμόδιος υπουργός και το συμβάν έγινε σε περιοχή της εκλογικής περιφέρειας του. Μπορεί και να είναι έτσι - τουλάχιστον για τα κίνητρα του. Αλλά, η συμπεριφορά του στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του σε μια δημοκρατική πολιτεία είναι εκτός ορίων - απαράδεκτη και επικίνδυνη για το κοινό μέτρο.

Η συμπεριφορά του μας πάει δεκαετίες πίσω - σε άλλες εποχές όταν τα κάθε λογής "όργανα" περίμεναν άνωθεν εντολή για να δράσουν! Μια συμπεριφορά που οδηγεί σε φαινόμενα οπισθοδρόμησης του πολιτικού πολιτισμού και της δημοκρατικής λειτουργίας.