Βασίλης Στεφανακίδης

Τους έβλεπα προχθές στη Βουλή, ακόμα και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με τις εξυπνακίστικες ατάκες και τα χαμόγελα αυταρέσκειάς τους, στη συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, και δεν το πίστευα.

Με επιχειρήματα παλιομοδίτικα, όπως να τελειώνουμε μια και καλή με το παλιό πολιτικό σύστημα ή για τις ιστορικές στιγμές που ζούμε, καθώς το πάγιο αίτημα της Αριστεράς για αναλογικό σύστημα τώρα δικαιώνεται, και αναρωτιόμουν πού ζουν αυτοί οι άνθρωποι.
Κλεισμένοι στα γραφεία της εξουσίας και περιστοιχισμένοι από τον κομματικό τους στρατό που τους επιδοκιμάζει, όπως κάνουν πάντα οι αυλές και οι αυλοκόλακες, δεν βλέπουν πού έχει οδηγηθεί ο λαός στο όνομα του οποίου κατά τα άλλα ομνύουν!

Και αναρωτιέμαι, είναι λογικό να δίνουν μάχες μικροκομματικής σκοπιμότητας και να απειλούν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός (με τον νόμο που ψήφισαν);

Οταν την ίδια στιγμή με βάση τα δικά τους στοιχεία, υπάρχουν 126.000 Ελληνες πολίτες, εργαζόμενοι κατά τα άλλα, οι οποίοι αμείβονται με 100 ευρώ μεικτά μηνιαίως για μια υποτυπώδη μερική απασχόληση;

Οταν την ίδια στιγμή σκέφτονται να αντικαταστήσουν το ΕΚΑΣ, που έκοψαν από τους πλέον αδύναμους χαμηλοσυνταξιούχους, με κάρτες σίτισης; Δηλαδή είναι αριστερή κοινωνική πολιτική να στήνεις τους απόμαχους της ζωής στην ουρά των συσσιτίων επειδή τους οδήγησες στην απόλυτη εξαθλίωση και δεν έχουν κυριολεκτικά να φάνε;

Μπορούν και έχουν διάθεση για καλαμπούρια και γελάκια όταν το 60% των πολιτών δεν μπορεί πλέον να πληρώσει τους φόρους και τα δάνειά του και οι υπόλοιποι τρέχουν πίσω από τις δόσεις των ρυθμίσεων;

Εχουν το θράσος να μιλούν για λαϊκή κυριαρχία, ισοτιμία ψήφου και αξιοπρέπεια όταν οι μισθοί Βουλγαρίας, τους οποίους κατήγγειλαν από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, επιβάλλονται επί των ημερών τους;

Ρητορεύουν και κομπορρημονούν για τη συντριβή της διαπλοκής μέσω του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, λες και νοιάζεται κανείς πέραν της κυβερνητικής αυλής, 5-6 επιχειρηματιών και των εργαζομένων στα κανάλια, που θα είναι και τα θύματα, όταν την ίδια ώρα κόβουν μέχρι και το επίδομα των 44 ευρώ που παίρνουν τα ορφανά, όταν ο γονέας τους έχει ετήσιο εισόδημα κάτω από 3.000 ευρώ.

Τολμήστε να βγείτε στην κοινωνία και όχι στις περιφρουρημένες κομματικές μαζώξεις αν θεωρείτε τις δικές μας διαπιστώσεις εγκάθετες, μεροληπτικές και διαπλεκόμενες και να δούμε αν μετά θα έχετε διάθεση για γελάκια και εξυπναδούλες.

Νιώστε από κοντά τον πόνο, τη δυστυχία, την εξαθλίωση και την ανέχεια, στην οποία έχετε κι εσείς πλέον μεγάλο μερίδιο ευθύνης, και να δούμε αν θα συνεχίσετε να έχετε διάθεση για αγώνες εξόντωσης όσων δεν συμφωνούν μαζί σας. Μπείτε κρυφά σε έναν χώρο εργασίας και δείτε τούς κατά τα άλλα τυχερούς που έχουν ακόμα εργασία να μετρούν μαζί με τους μήνες καθυστέρησης πληρωμής τα κέρματα για έναν καφέ ή ένα σουβλάκι και τολμήστε να τους μιλήσετε για την ελπίδα και την αξιοπρέπεια που φέρατε.

Κάντε μια βόλτα σε κάποιο νοσοκομείο, οπουδήποτε στη χώρα, και τολμήστε να τους μιλήσετε για τη δωρεάν περίθαλψη που θεσμοθετήσατε στους ανασφάλιστους και επαίρεστε για την ευαισθησία σας.

Η παραδοχή για αυταπάτες του Τσίπρα και η συγγνώμη Μουζάλα γιατί αλλιώς τα έβλεπε όταν ήταν εκτός εξουσίας και διαδήλωνε και αλλιώς τα βλέπει τώρα που είναι στην εξουσία δεν εξιλεώνουν την κοροϊδία σε έναν ολόκληρο λαό που τους εμπιστεύτηκε μέσα στην απελπισία του.

Γι’ αυτό, αν μη τι άλλο, αφού δεν μπορούν να απαλύνουν τα τεράστια προβλήματα, τουλάχιστον ας μην προκαλούν με αριστερούς φανφαρονισμούς και ξεθωριασμένα συνθήματα και ας γελούν μέσα στους τοίχους της εξουσίας και όχι δημόσια. Στο κάτω-κάτω, η χρησιμότητά σας για τους δανειστές και τους όψιμους «φίλους» σας στην Εσπερία τελειώνει μόλις περάσουν και τα προαπαιτούμενα νέα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης. Κι αυτό είναι καλό σιγά-σιγά να το συνειδητοποιείτε.