Παν. Μπουσμπουρέλης

Οι ίδιοι οι Τούρκοι μέσω συνεντεύξεων που δίνουν οι δικοί τους παράγοντες σε μέσα διεθνούς εμβέλειας, όπως το Al Jazeera επιχειρούν να προωθήσουν την εικόνα του ισχυροποιημένου ηγέτη που καθίσταται παντοδύναμος.

Είναι αλήθεια ότι όλος ο κόσμος πάγωσε με τα τανκς στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης,σε μια χώρα με τόση κομβική σημασία για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, που επίσης είναι μέσα στις 20 ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη.

Το Foreign Affairs εξάλλου τον Μάιο είχε δημοσιοποιήσει μια ανάλυση, που σου σηκώνεται η τρίχα αν την διαβάσεις, για επικείμενο πραξικόπημα του Ερντογάν του ίδιου, που θα οδηγούσε σε σύμπτυξη των σχέσεων με τους στρατηγούς! Η σημερινή εξέλιξη εκεί φαίνεται να οδηγεί: Ότι ο Ερντογάν ξεκαθαρίζει τον στρατό και τον θέτει υπό πλήρη έλεγχο, ολοκληρώνοντας την διαδικασία αναβάθμισης των σχέσεων που έχει ξεκινήσει μαζί του, μετά τα γεγονότα της τελευταίας διετίας και την δραστηριοποίηση των ένοπλων δυνάμεων σε πολλά μέτωπα, όπως αυτό της Συρίας.

Το μεγάλο θέμα όμως που απασχολεί την αμερικανική πλευρά είναι οι Κούρδοι, διότι εκεί είναι και τα μεγάλα συμφέροντα των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Είναι βέβαια παρακινδυνευμένο να υποστηρίξει κάποιος ότι ο ίδιος ο Ερντογάν έκανε ένα τεράστιο παιχνίδι προκαλώντας ένα πραξικόπημα-στημένο. Και ίσως ένα σενάριο απίθανο. Όμως εκείνοι που παρακολουθούν τις εξελίξεις έλεγαν ότι η παραίτηση Νταβούτογλου σηματοδότησε και τις αποστάσεις που υπήρχαν μέσα στην τούρκικη πολιτική σκηνή. Ότι δηλαδή ο Ερντογάν έπαιρνε αποστάσεις από τις ΗΠΑ,ενώ ο στρατός ήταν πιο κοντά σε αυτές. Τώρα όπως και να ΄χουν τα πράγματα ο Ερντογάν και μετά την ευρεία εκκαθάριση που έκανε έχει πολύ στενότερο έλεγχο του στρατεύματος μετά από μια μακροχρόνια προσπάθεια, πετυχαίνοντας έναν ακόμα στρατηγικό του στόχο.

Ο Γκιουλέν, την έκδοση του οποίου ζητά επίμονα η τούρκικη πλευρά, που αποκτά έτσι και πρόσθετα επιχειρήματα απέναντι στις ΗΠΑ, μοιάζει σαν ένα απολειφάδι που πλέον ο,τι και να πει, μικρή σημασία έχει. Όμως η Τουρκία σαν χώρα βγαίνει πολύ ενισχυμένη από την εξέλιξη, καθώς επισφραγίζει εθνική συνείδηση, δημοκρατικη κουλτούρα και εθνική αυτοπεποίθηση απέναντι σε ένα πολύ μεγάλο τεστ, που κατέρριψε για πρώτη φορά τον ρόλο του Στρατού, σαν εναλλακτικό άξονα των εξελίξεων.

Αν αυτό επιβεβαιωθεί ο Ερντογάν θα αυξήσει τις απαιτήσεις του στην εξωτερική πολιτική, με κύριο ερώτημα πια που διατυπώνουν και τα ίδια τα αμερικάνικα media, πόσο η Ουάσιγκτον μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Μια περιοχή με πολλές εστίες όπου οι Ρώσοι καραδοκούν.

Την προηγούμενη εβδομάδα στο ΝΑΤΟ εκφράστηκε σαφώς η αντιρωσική τάση. Είναι όμως αυτό το πρόβλημα και η εστία γεωπολιτικής αποσταθεροποίησης;

Οι Γερμανοί που είναι στο όλο παζλ; Κάποια δήλωση έγινε κάποια στιγμή από την Μέρκελ. Στα αλήθεια πιστεύουν ότι για χώρες όπως η Ελλάδα αρκεί η εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων για να διατηρηθεί η σταθεροποίηση της περιοχής; Η μήπως με κυβέρνηση BREXIT και προσωπικότητες όπως ο Μπόρις Τζόνσον που είπε ότι, η Χίλαρι είναι σαδίστρια σε ψυχιατρική κλινική, θα παίζει η απειλή του κουρέματος καταθέσεων;

Η ελληνική κυβέρνηση έχει μπροστά της νέα δεδομένα, άγνωστα εν πολλοίς σε εμάς τους κοινούς δημοσιογράφους. Ίσως όμως και μια ευκαιρία να ανατρέψει τις κριτικές, ότι εμφανίστηκε απροετοίμαστη στην τελευταία σύσκεψη του ΝΑΤΟ, στην Βαρσοβία.