Δημ. Μαρκόπουλος

Μια ψήφο έχετε εσείς, μια κι αυτοί. Τι κι αν έχετε σπουδάσει, έχετε εργαστεί σοβαρά και τίμια, τι κι αν παλέψατε να ανέβετε ή και να επιβιώσετε; Ακριβώς την ίδια αξία έχει η δική σας επιλογή με αυτών των ανθρώπων.
 
Κι όμως. Στο όνομα μιας δήθεν ισότητας, συνηθίζουμε να λέμε πως «ο λαός είναι σοφός». Πως ο «λαός γνωρίζει». Τα ίδια έλεγαν και στη Βρετανία. Κι ας τρέχουν τώρα να μπαλώσουν τα αμπάλωτα. Κι ας έχουν διαλυθεί τα δύο κόμματα εξουσίας ή να κινδυνεύει το Ηνωμένο Βασίλειο να γίνει τρία ή και περισσότερα κομμάτια λόγω του BREXIT. Χαϊδεύοντας τη μάζα, ψιθυρίζοντας όμορφα λόγια στα αφτιά, αποθεώνουν οι λίγοι τους πολλούς, ποντάροντας στην προπαγάνδα κι όχι στην αλήθεια. Πλειοδοτώντας στη δημοκρατία της συγκίνησης κι όχι στον ορθό λόγο.
 
Ποια όμως τα βαθιά αίτια αυτής της δημοκρατικής παρακμής; Αυτής της πορείας προς την καταστροφή που λαοί όπως πέρυσι ο δικός μας με το δημοψήφισμα ή φέτος οι Βρετανοί κι ενδεχόμενα τον Οκτώβριο οι Ιταλοί ή οι Αυστριακοί επιλέγουν;
 
Εδώ και μερικά χρόνια, ένα νέο «καφενείο» μαζικότερο του κανονικού έχει αναδυθεί ως χώρος συγκέντρωσης κι επικοινωνίας. Είναι το διαδίκτυο. Στο internet λοιπόν ενδημούν ομάδες αγανακτισμένων, λαοπλάνων, ανθρώπων που με μισές αλήθειες ή ολόκληρα ψέματα ενδύονται το ρόλο του «εμπειρογνώμονα», του «παντογνώστη» του «καθοδηγητή».
 
Το είδαμε στην Ελλάδα καλά το έργο από το 2010 έως το 2014. Θεωρίες συνομωσίας, κατασκευασμένες αθλιότητες, ακόμα και οι πιο τρελές ειδήσεις θεωρήθηκαν «αλήθειες» και δημιούργησαν κλίμα. Ο κάθε Κατέλης της πληροφορίας ή Ταμπάκης του ψέματος αναλάμβανε δράση και πετώντας λάσπη στον ανεμιστήρα έθιγε υπολήψεις και σπίλωνε πολιτικά πρόσωπα, πάντοτε χωρίς στοιχεία και με διαρκή επίκληση στο συναίσθημα. Κάπως έτσι, αυθεντίες και άνθρωποι με γνώσεις στα αντικείμενα τους γιουχαρίστηκαν άγρια, λοιδορήθηκαν, διαπομπεύτηκαν από ανθρώπους ακριβώς στην αντίπερα όχθη. Από ημιμαθείς, άξεστους, πολιτικά ή κοινωνικά αγράμματους. Αποτέλεσμα; Το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015, το plan X και η Χούντα που ερήμην μας ο Βαρουφάκης ετοίμαζε, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ παρά τα ψέματα.

 
Βέβαια αυτή η τάση, αυτός ο «χυλός» που δημιουργήθηκε στο ίντερνετ δεν ήταν αποκλειστικό ελληνικό εφεύρημα. Όπως αναφέρει πολύ σωστά ο γνωστός καθηγητής Δημήτρης Καιρίδης, ακόμα και στους NY Times αν θα διαβάσει κανένας ένα άρθρο του νομπελίστα Πολ Κρούγκμαν θα διαπιστώσει από κάτω πως στα σχόλια υπάρχουν άνθρωποι που τον χαρακτηρίζουν ως «άσχετο», ως «ηλίθιο» ακόμα και ως «οικονομικά αναλφάβητο»! Κι όταν οι πνευματικές και πολιτικές ελίτ, οι άνθρωποι που όφειλαν να ηγούνται της κοινωνίας παραμερίζονται για να αναλάβει ο κάθε Βαρουφάκης, Πολάκης, Τασία Χριστοδουλοπούλου, όλοι εκείνοι δηλαδή οι συναισθηματοπώλες, όταν καταλύεται η αυθεντία για χάρη της τυραννίας της μάζας και μιας πλαστής πλειοψηφίας βασισμένης στον κάθε Λαζόπουλο, τότε τα προβλήματα που έρχονται όχι μόνο δεν θα μειώνονται όπως κάποιοι μας τάζουν αλλά μάλλον θα αυξάνονται.