Γιάννης Μακρυγιάννης

Σχεδόν ζούμε τούτο: οι μισοί μας λένε ότι το νέο εκλογικό σύστημα θα σώσει τη χώρα, οι άλλοι, οι λιγότεροι σύμφωνα με το τελευταίο μέτρημα, ότι θα την καταστρέψει!!! Αυτή δεν είναι πολιτική συζήτηση, αλλά κανονικό θεατρικό έργο. Η μεγαλύτερη δε υποκρισία είναι ότι σχεδόν όλοι αποδίδουν στον εκλογικό νόμο περίπου… υπερφυσικές ιδιότητες.

Φυσικά τίποτα απ’ όλα αυτά τα ακραία που ακούστηκαν τις τελευταίες ημέρες, μόλις ξεκαθάρισαν δηλαδή οι κυβερνητικές προθέσεις, δεν ισχύει. Καμιά βιβλική καταστροφή και καμία μετάβαση στη γη της επαγγελίας δεν πρόκειται να συμβεί εάν υιοθετηθεί ένα πιο αναλογικό σύστημα. Απλώς θα περιπλεχθεί περισσότερο το πολιτικό παιχνίδι, για κάποιους θα γίνει πιο δύσκολο, για κάποιους άλλους πιο βατό, πάντα με βάση τους συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν στην πορεία και την κρίσιμη ώρα. Ενδεχομένως μάλιστα το ίδιο σύστημα να αποδειχθεί… «ανάποδο» σε μία επόμενη φάση, που οι συσχετισμοί θα αντιστραφούν. Γιατί έτσι είναι με τα εκλογικά συστήματα, πότε βολεύουν και πότε επιφυλάσσουν για τους εμπνευστές τους την ίδια παγίδα που έστησαν για τους αντιπάλους τους. Συνέβη για παράδειγμα με τα παλικάρια του παλιού δικομματισμού, που φούσκωναν το μπόνους για να εξασφαλίζουν αυτοδυναμίες και τελικά τους προέκυψε φουλ αριστερή κυβέρνηση.

Ας πάρουμε τα πράγματα ψύχραιμα για να μην μας τρελάνουν όσοι στήνουν ομηρικούς δήθεν καβγάδες γύρω από τον εκλογικό νόμο, λες και άλλη σκασίλα δεν είχαμε, ούτε άλλο κριτήριο για να αξιολογήσουμε τις πολιτικές δυνάμεις.

Λέει για παράδειγμα η κυβέρνηση ότι επιτέλους έρχεται η απλή αναλογική, η οποία θα αναβαθμίσει τη δημοκρατική εκπροσώπηση των πολιτών και αποτελεί μεγάλη κατάκτηση και μεταρρύθμιση. Μα, αν ήταν τόσο σωτήρια η απλή αναλογική, γιατί δεν την έκανε το 2015 η «πρώτη φορά αριστερά» και περίμενε την «δεύτερη φορά αριστερά»; Ίσως επειδή είδε το… «σιγουράκι» του Σεπτεμβρίου και σου λέει «κάτσε να κερδίσουμε άλλη μία εκλογική αναμέτρηση και μετά, βλέποντας και την εξέλιξη των πραγμάτων – δηλαδή, με απλά λόγια, αν κερδίζουμε ή χάνουμε – τη φέρνουμε τότε". Αριστεροί, σου λέει, είμαστε, δεν είμαστε τίποτα χαϊβάνια και κορόιδα.

Όσο για τη θεωρία ότι η απλή αναλογική… «σώζει», τότε η Ιταλία που την είχε χρόνια, θα ήταν τώρα επίγειος παράδεισος, χωρίς προβλήματα και έγνοιες και όχι μία πιο ευπρεπής «Ελλάδας», δηλαδή στην πραγματικότητα ανομολόγητα χρεοκοπημένη.

Αφήστε που αν η απλή και άδολη, που λέμε, αναλογική είναι πανάκεια, τότε κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ υποκύπτει στις πιέσεις άλλων κομμάτων και διατηρεί το πλαφόν 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή – οι ψηφοφόροι των μικρότερων κομμάτων δεν δικαιούνται δηλαδή να εκπροσωπηθούν στη Βουλή; Πιο μάγκες είναι οι άλλοι, που επέλεξαν κόμματα, που απλώς βρίσκονται στη συγκεκριμένη φάση κάθε φορά, πάνω από το 3%;

Από την άλλη έχει πλάκα η δεξιά. Τη ΝΔ εννοώ, κυρίως, όχι τους κρυφοδεξιούς κάθε λογής. Θέλουμε λέει ισχυρές αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Για να συνεχίσουν να… σώζουν τη χώρα, όπως έκαναν επί δεκαετίες και είδαμε όλοι που καταλήξαμε. Μα, τις αυτοδυναμίες κανονικά πρέπει να τις δίνει ο λαός, όχι τα τεχνάσματα του εκλογικού νόμου. Οι τεχνητές αυτοδυναμίες είναι και οι χειρότερες, όπως αποδείχθηκε. Αν είναι έτσι, όπως τα λέει η Ν Δ, γιατί τότε απλώς διαφωνεί με την απλή αναλογική και δεν αντιστρέφει την πρόταση: Να εισηγηθεί ώστε το μπόνους να γίνει, ας πούμε, 100 έδρες. Ειδικά τώρα που πέσαν τα ποσοστά των κομμάτων έτσι κι αλλιώς, μία γενναία αύξηση του μπόνους, θα ήταν η καλύτερη λύση, σύμφωνα με το πρόβλημα, όπως το εντοπίζει η ΝΔ!!!  Ή μήπως να αποδίδονται όλες οι έδρες στο πρώτο κόμμα να ξεμπερδεύουμε;

Η ΝΔ λέει ότι δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασιών! Μια χαρά την είδα εγώ την κουλτούρα, μόλις έπεσε ο Σαμαράς τον Μάιο του 2012 στο 19%, αλλά και μετά τον Ιούνιο που πήγε στο 29%. Για να μην σας πω για την κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ, που λιώνει από «έρωτα συνεργασίας» με τους ΑΝΕΛ – για να μην είμαι άδικος. Άμα είναι να εξασφαλιστεί το γκουβέρνο, θα τρέχει η κουλτούρα συνεργασιών από τα μπατζάκια κάθε ενδιαφερόμενου, μην υπάρχει αμφιβολία.

Λέει η ΝΔ και το άλλο: Να χάσει, λέει, ο ΣΥΡΙΖΑ με το νόμο που κέρδισε, έτσι, ξαναλέει, είναι το δίκαιο. Συγνώμη, αλλά το σκορ ίσαμε τώρα είναι περίπου 10-2 υπέρ του παλαιού πρασινομπλέ δικομματισμού, άρα το δίκαιο είναι, τώρα που ήλθε στην εξουσία και η αριστερά να κάνει κι αυτή το δικό της νόμο. Μην είναι πλεονέκτες εκεί στη δεξιά. Απλώς πρέπει να εξηγήσουν με ποια λογική ένα κόμμα, μόνο και μόνο επειδή θα έλθει πρώτο, ακόμη κι αν το ποσοστό του είναι εξωφρενικά χαμηλό, αξίζει να πάρει ένα οποιοδήποτε μπόνους. Διότι το λέει και το όνομά του: μπόνους! Και το μπόνους δίδεται για μία καλή, όχι για οποιαδήποτε επίδοση. Για παράδειγμα ένας εργαζόμενος παίρνει μπόνους γιατί είχε παραγωγικό έργο. Και θα πάρει έναν, δύο, τρεις μισθούς, ας πούμε. Δεν θα πάρει... 23, να είναι περισσότερο το μπόνους από τους μισθούς του. Μα, τον Μάιο του 2012 η ΝΔ σχεδόν κατάφερε αυτό το οξύμωρο: 58 έδρες από την κανονική κατανομή και 50 από το μπόνους!!! Είναι λογικά πράγματα να τα υποστηρίζει κανείς αυτά;

Όπως και όλα στην πολιτική, έτσι και οποιαδήποτε κίνηση εκφράζει τους συσχετισμούς της περιόδου. Αν μάλιστα αυτές οι κινήσεις είναι και κοντά σε πάγιες θέσεις, τότε ακόμα καλύτερα. Ένα πιο αναλογικό σύστημα είναι σαφώς πιο δημοκρατικό από το σημερινό τερατούργημα – απλώς οι συριζαίοι «ξεχνούν» να πουν και ποιος πολιτικός (φίλος τους τώρα) πήγε το μπόνους από 40 σε 50 έδρες επειδή ήταν μάλλον γαλαντόμος. Για την ψήφο στα 17 το προσπερνώ, γιατί είπαμε να διατηρήσουμε ένα επίπεδο δημόσιου διαλόγου και να μην ασχολιόμαστε με χωρατά, ή καλύτερα με χάντρες και φύκια που πλασάρονται ως μεταξωτές κορδέλες.

Τώρα, αν μου πείτε ότι έχετε την απορία για το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ θα άλλαζε τον εκλογικό νόμο στην περίπτωση που οι δημοσκοπήσεις τον πηγαίναν «τρένο» - του δίνανε δηλαδή σαφές προβάδισμα έναντι της ΝΔ – θα σας μαλώσω. Δεν θέλω τέτοιες χαζές απορίες. Το αυτό, αλλά από την αντίστροφη όψη ισχύει φυσικά και για τη ΝΔ: να δείτε για πότε θα είχε ανακαλύψει την απλή αναλογική και θα έκανε σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν υλοποιεί τις πάγιες θέσεις της αριστεράς (!!!) και δεν φέρνει την απλή αναλογική, εάν έβλεπε ότι χάνει και τις επόμενες εκλογές, που θα νομίζατε ότι κάτι έχουν πάθει οι δεξιοί, κάτι θα τους τσίμπησε…

Αλλά είπαμε, η πολιτική είναι και θέατρο, ό,τι μπορούν κάνουν οι άνθρωποι…