Δημ. Μαρκόπουλος

Η ένταση όμως της συζήτησης αναφορικά με το εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θα παραμείνει μέρος της ευρωπαϊκής οικογένειας ή θα αποχωρήσει, εκτιμώ πως κρύβει μερικές συγκρίσεις άρα και πολλά συμπεράσματα σε σχέση με όσα βιώσαμε στην Ελλάδα πέρυσι ακριβώς τις ίδιες ημέρες.
 
Μάθημα πρώτο: Η πόλωση δεν είναι ίδιον των μεσογειακών λαών. Δεν είμαστε κάτι μεταξύ κατοίκων μπανανίας και κάφρων της υποσαχάριας Αφρικής όταν συζητούμε με ένταση περί πολιτικής και πολιτικών. Οι Βρετανοί έστησαν μέχρι και ναυμαχίες στον Τάμεση ή τηλεοπτικά σόου υψηλής τηλεθέασης αναφορικά με το YES ή το ΝΟ. Ας αφήσουμε λοιπόν τα κόμπλεξ καθώς η Δημοκρατία μας δεν ήταν μια βαλκανική δημοκρατία αλλά μια αντίστοιχη των διεθνών.
 
Μάθημα δεύτερο: Τα βρετανικά ΜΜΕ πήραν ξεκάθαρη θέση ανάμεσα στο Brexit και το Bremain. Οι Times «ψήφισαν» παραμονή. Η Sun ζήτησε αποχώρηση. Οι Sunday Times το ίδιο. Μόνο στην Ελλάδα μια δράκα ανθρώπων που δεν βλέπουν πίσω από τις μύτες τους μίλησαν για επηρεασμό του εκλογικού αποτελέσματος από τα media επιβάλλοντας τιμωρίες. Είτε λοιπόν κάποιοι συνταξιούχοι της δημοσιογραφίας το θέλουν, είτε όχι, μια διαδικασία δημοψηφίσματος είναι μια διαδικασία που αφορά ενεργά κι όχι παθητικά τα ΜΜΕ. Κι αυτό διότι όλοι είμαστε πολίτες κι έχουμε κρίση. Οι αποφάσεις μας επηρεάζουν όλους άρα έχουμε δικαίωμα στην έκφραση γνώμης.
 
Μάθημα τρίτο: Πολιτικές δολοφονίες δεν γίνονται μόνο στην»Κολομβία των Βαλκανίων». Γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται και στον προηγμένο κόσμο. Ας σταματήσει λοιπόν η καραμέλα περί μιας χώρας μη κανονικής. Η αντικανονικότητα της χώρας μας έχει να κάνει με το ότι ο δημόσιος τομέας σε κάθε εκλογική διαδικασία παραλύει, ενώ στη Βρετανία τα πάντα λειτουργούν ρολόι. Έχει επίσης να κάνει με το ότι η ψήφος των πολιτών εδώ μπορεί να αλλάξει από πολιτικούς μικρούς που δεν μπορούν να αντέξουν να αντικρίσουν τα ίδια τους τα θέλω. Στη Βρετανία η οποία απόφαση θα είναι 100% δεσμευτική κι όχι μπασταρδεμένη.
 
Μάθημα τέταρτο: Οι πιέσεις του τύπου «αν θα φύγετε θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σας» δεν ήταν μόνο κατά της Ελλάδος. Τα ίδια συνέβησαν και στη Βρετανία. Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η μπαρούφα που ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ παραπούλησαν περί «ανάδελφου έθνους» που «εκβιάζεται». Όλος ο πλανήτης αντιδρά μπροστά στο άγνωστο. Είτε αυτό πάνε να το προκαλέσουν Έλληνες, είτε Βρετανοί τυχοδιώκτες.
 
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αν κάτι καλό μας δίδαξε η ΕΕ είναι πως οι διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών έχουν περιοριστεί μέσα στα χρόνια αυτής της κοινής διαδρομής. Είτε στα κακώς κείμενα, είτε στα καλώς, το βέβαιο είναι πως συμπεριφορές και στάσεις απέναντι σε προβλήματα πολλές φορές είναι κοινές είτε μια χώρα καίγεται με 40 βαθμούς Κελσίου στο νότο είτε βρέχεται καταρρακτωδώς από τις γνωστές βρετανικές νεροποντές του βορρά. Κι αυτή είναι η μεγάλη δύναμη της Ευρώπης. Το ότι μας έφερε και μας φέρνει πιο κοντά. Ας το κατανοήσουν αυτό Έλληνες και Βρετανοί Ευρωσκεπτικιστές κι απλά ας θυμηθούν την ήπειρο μας πριν από το 1944 με τα σύνορα κλειστά και δεδομένα. Τότε ήταν καλύτερα ή τώρα;