Μπάμπης Κούτρας

Βουίζει ακόμη στα αυτιά όλων μας ο αντίλαλος από την ένταση με την οποία τα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης και ειδικά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έστελναν το μήνυμα ότι με τα μέτρα που έπαιρναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχε προ πολλού εξαντληθεί η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων. Πολύ περισσότερο η δυνατότητα των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων να εκπληρώσουν τις όλο και πιο δυσβάστακτες υποχρεώσεις που επωμίζονταν από το 2009 που ξεκίνησαν τα μνημόνια.

Γι’ αυτό και, ανεξαρτήτως του αν ψήφισε κανείς τη σημερινή κυβέρνηση, προκαλεί κατάπληξη σε όλους ανεξαιρέτως η επιλογή του οικονομικού επιτελείου να συμπεριλάβει στο πακέτο των επικείμενων μέτρων, που θα ψηφιστούν το άλλο Σαββατοκύριακο ως προαπαιτούμενα για να κλείσει επιτέλους η αξιολόγηση, τόσο μεγάλες δόσεις επιπλέον έμμεσης φορολογίας.
Πόσο «ταξικό» είναι αλήθεια το πρόσημο της πολιτικής που θέλουν να ασκήσουν οι «αριστεροί» οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ όταν με τόση ευκολία καταφεύγουν στη νέα φοροκαταιγίδα των 1,8 δισ. ευρώ που θα πέσει λίαν προσεχώς στα κεφάλια όλων μας; Μια φοροκαταιγίδα που, ας μην ξεχνάμε, δεν είναι η πρώτη που φέρνει η σημερινή συγκυβέρνηση. Εχει προηγηθεί από το περασμένο φθινόπωρο η αναπροσαρμογή στους συντελεστές ΦΠΑ καθώς και εκείνων που ίσχυαν στα νησιά ή επιβάρυναν την εστίαση.

Από το περασμένο καλοκαίρι που αποφάσισαν να «συνθηκολογήσουν» με τους δανειστές και να υπογράψουν το δικό τους μνημόνιο, το οποίο ψήφισαν παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, οι κυβερνώντες είχαν στη διάθεσή τους σχεδόν δέκα μήνες για να αποφασίσουν τα μέτρα με τα οποία θα ικανοποιούσαν τους δανειστές.

Η πάγια θέση της Αριστεράς ότι οι έμμεσοι φόροι είναι οι πλέον άδικοι γιατί πλούσιοι και φτωχοί πληρώνουν το ίδιο, πήγε περίπατο. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθηγητής Οικονομικών, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ούτε «ταξικός αποστάτης», όπως ο Γιώργος Κατρούγκαλος, για να καταλάβει ότι αυτή η φοροκαταιγίδα των 1,8 δισ. ευρώ είναι ένα βαρύ υφεσιακό μέτρο 

Ακόμη και αν παραβλέψει κανείς ότι η καθυστέρηση μεγάλωσε τον λογαριασμό, οι απορίες για το πώς κατέληξαν να ακολουθήσουν την πεπατημένη της εκ νέου αύξησης των έμμεσων φόρων, όπως είναι ο ΦΠΑ ή ο ειδικός φόρος στα καύσιμα, γίνονται ακόμη μεγαλύτερες, εξαιτίας και του γεγονότος ότι το πακέτο μοιάζει να είναι απολύτως ετεροβαρές: εξαντλείται στη φορολογική επιβάρυνση και δεν ακουμπάει διόλου το άλλο σκέλος που είναι η περικοπή των δαπανών.
Τι έκαναν, άραγε, όλο αυτό το διάστημα; Πού είναι οι νέες ιδέες που θα έδειχναν τη διαφορά τους από τους προηγούμενους; Εστυψαν το μυαλό τους και το μόνο νέο και ευφάνταστο που βρήκαν είναι οι αμφιβόλου εισπραξιμότητας φόροι στο Ιντερνετ και τη συνδρομητική τηλεόραση;

Είναι κρίμα, αν είναι έτσι. Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουν θέση ούτε οι παράλογοι κομματικοί ισχυρισμοί ότι τα μέτρα «δεν αφορούν τους ψηφοφόρους μας», όπως είχε ειπωθεί, επί παραδείγματι, για τα capital controls, αλλά και ορισμένα άλλα μέτρα που υποτίθεται ότι δεν είχαν μεγάλες και άμεσες επιπτώσεις στους πιο φτωχούς και απελπισμένους από την κρίση συμπολίτες μας. Αυτούς δηλαδή που πίστεψαν στη «σεισάχθεια» και στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ για να τιμωρήσουν τους προηγούμενους που τους φτωχοποίησαν.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν αποδείξει ότι είναι εξπέρ στην επικοινωνία αφού έχουν καταφέρει πολλές φορές έως τώρα να κάνουν το μαύρο άσπρο, αλλά, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα δυσκολευτούν να πείσουν ακόμη και τους πιο φιλικούς προς τις θέσεις τους πολίτες ότι οι επιλογές τους αντιστοιχούν στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας. Η πάγια θέση της Αριστεράς ότι οι έμμεσοι φόροι είναι οι πλέον άδικοι γιατί πλούσιοι και φτωχοί πληρώνουν το ίδιο πήγε περίπατο.

Δεν χρειάζεται, άλλωστε, να είναι κανείς καθηγητής Οικονομικών, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ούτε «ταξικός αποστάτης», όπως δηλώνει ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος, για να καταλάβει ότι οι επιπλέον εισπράξεις από φόρους και εισφορές που προβλέπεται να πληρώσουμε το επόμενο διάστημα όλοι ανεξαιρέτως -ακόμη και οι… άνεργοι- είναι ένα βαρύ υφεσιακό μέτρο που θα οδηγήσει πολύ σύντομα στην υλοποίηση του τέταρτου μνημονίου-κάβα.

Οι φορολογούμενοι που δραστηριοποιούνται σε μια οικονομία που βρίσκεται για ένατη συνεχή χρονιά σε ύφεση δεν μπορούν να δώσουν περισσότερους φόρους, άμεσους ή έμμεσους. Δεν αντέχουν άλλο και από κάπου πρέπει να κόψουν. Είναι τόσο απλό και τόσο κατανοητό, είτε δηλώνει κάποιος «αριστερός» είτε όχι… Εκτός και εάν δεν είναι θέμα Αριστεράς, αλλά τραπεζικού λογαριασμού, όπως απέδειξαν τα «πόθεν έσχες» βουλευτών και υπουργών που θέλουν να δηλώνουν «αριστεροί».