Χρ. Ι. Στεφανάδης

Οι μεταλλάξεις συμβαίνουν τυχαία, αλλά βασικός παράγων που τις προκαλεί είναι το περιβάλλον. Εκ του αποτελέσματος, στην εξέλιξη των ειδών οι μεταλλάξεις χαρακτηρίζονται ευνοϊκές αν συμβάλλουν στη βελτίωση των χαρακτηριστικών ενός οργανισμού, επιβλαβείς αν συμβάλλουν στο αντίθετο και ουδέτερες αν δεν έχουν καμία επίδραση στο είδος.  Οι ευνοϊκές είναι πιο σπάνιες. Συχνότερες είναι οι ουδέτερες μεταλλάξεις, οι οποίες δεν επηρεάζουν τον φαινότυπο, δηλαδή την εμφάνιση και τη λειτουργία του οργανισμού. Οι επιβλαβείς μεταλλάξεις εξαφανίζονται συνήθως με το πέρασμα του χρόνου, αφού το είδος στο οποίο συμβαίνουν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον.

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι οι μεταλλάξεις που υπέστη το γενετικό υλικό όλων των εμβρύων όντων κατά τη διάρκεια των εκατομμυρίων ετών της εξέλιξης της ζωής στον πλανήτη μας συνέβαλαν καθοριστικά στη μορφή που έχει η ζωή σήμερα. Μεταλλάξεις όμως συμβαίνουν συνεχώς και στο πεδίο της πολιτικής τόσο στο διεθνές όσο και στο ελληνικό περιβάλλον.

Αλλαγές απόψεων και θέσεων, διαμετρικά αντίθετες με τις αρχικές που είχαν διατυπωθεί, είναι όχι ασυνήθεις τόσο για το πολιτικό προσωπικό όσο και για τους πολιτικούς σχηματισμούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη δεκαετία του 1960 ήταν ένας γνωστός βουλευτής από την Ανατολική Κρήτη, που περιφερόταν σε διαφορετικούς πολιτικούς  σχηματισμούς με μεγάλη ευκολία, ανάλογα με το πολιτικό κλίμα της εποχής. Τον ρώτησαν γιατί αλλάζει με τέτοια ευκολία πολιτική στέγη και απάντησε με το ανεπανάληπτο: «Ιδιον του πολιτικού ανδρός είναι να ελίσσεται»!... Πολιτικές μεταλλάξεις στην πατρίδα μας, ιδιαίτερα μετά τη Μεταπολίτευση, έχουν συμβεί πάρα πολλές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απίστευτη μετάλλαξη της κυβέρνησης του 1981 που κατέλαβε την εξουσία επαγγελλόμενη τα πάντα, τόσο όσον αφορούσε την εσωτερική πολιτική με το σύνθημα «Ο λαός στην εξουσία» όσο και ως προς την εξωτερική πολιτική της χώρας με το «Εξω οι βάσεις του θανάτου» και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Βέβαια τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Το μόνο που συνέβη ήταν μια εντυπωσιακή μετάλλαξη των κυβερνώντων. Η μετάλλαξη αυτή όμως τότε συνέβη σε ένα ευνοϊκό διεθνές και εγχώριο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον και παρότι ήταν επιβλαβής έγινε αποδεκτή από τον ελληνικό λαό.

Ως προς τα αίτια εκείνης της μετάλλαξης ίσως έπαιξε ρόλο η κατάσταση της υγείας του τότε πρωθυπουργού, όπως περιγράφει στο βιβλίο του ο Παρασκευάς Αυγερινός, βασικό στέλεχος της κυβέρνησης εκείνης. ο Π. Αυγερινός αποκάλυψε πως το 1979 του τηλεφώνησε η σύζυγος του πρωθυπουργού και του ζήτησε να ανέβει στο Καστρί γιατί ο πρωθυπουργός δεν ήταν καλά. «Τον βρήκα αμίλητο, σε μια πολυθρόνα, με τη ρόμπα του», αναφέρει ο κ. Αυγερινός και συνεχίζει: «Τον συνόδευσα στον ψυχίατρό του και η διάγνωση ήταν βαριά κατάθλιψη. Οταν ο πρωθυπουργός άκουσε τη διάγνωση δεν εξεπλάγη, γεγονός που με κάνει να πιστεύω ότι το ήξερε από παλιά». Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα έκπληκτοι, αλλά και σκεπτικοί παρακολουθούμε μια νέα, τεράστιας έκτασης, πολιτική μετάλλαξη.

Παρακολουθούμε μια κυβέρνηση που κατέλαβε την εξουσία στο όνομα και με τις αξίες της Αριστεράς, που υποσχέθηκε ευημερία, μείωση φόρων, προστασία των αδυνάτων, άμεση έξοδο από τα μνημόνια, καλύτερη υγεία και παιδεία και καλύτερη διαχείριση των εθνικών μας θεμάτων, και αντί για αυτά, στην πράξη εφαρμόζει ακριβώς τα αντίθετα. Αντί της ευημερίας του λαού, επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του, αύξηση των άμεσων και εμμέσων φόρων, έλλειψη προστασίας των αδυνάτων, παραμονή στα μνημόνια, χειρότερη υγεία και παιδεία και τα διεθνή θέματα της χώρας μας να βαίνουν στο χειρότερο. Δεν ξέρω αν η μετάλλαξη αυτή έχει σχέση με θέματα υγείας (όπως εκείνη η μετάλλαξη που περιγράφει ο Π. Αυγερινός), αν έχει σχέση με αδυναμία διαχείρισης της εξουσίας ή αν (και είναι το χειρότερο σενάριο) έχει σχέση με συνειδητές επιλογές.

Το σίγουρο είναι ότι το σημερινό περιβάλλον δεν ευνοεί αυτή την επιβλαβή πολιτική μετάλλαξη. Και ο ελληνικός λαός δεν θέλει να ξαναζήσει το επώδυνο παρελθόν. Γιατί όπως είπε ο Καρλ Μαρξ: «Η Ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Ή όπως είπε πρόσφατα ο Δ. Κουτσούμπας: «Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά ως τραγωδία».