Από τους πεζοδρόμους των δημάρχων στην άγνωστη χώρα της «έξυπνης εξειδίκευσης» του νέου ΕΣΠΑ
tsaousis_kostas

Κώστας Τσαούσης

Από τους πεζοδρόμους των δημάρχων στην άγνωστη χώρα της «έξυπνης εξειδίκευσης» του νέου ΕΣΠΑ

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 όταν η χώρα μάθαινε να κάνει τα πρώτη της βήματα στους δρόμους της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών της τότε ΕΟΚ ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα των αρχόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης με τις πολύ περιορισμένες αρμοδιότητες ήταν η κατασκευή πεζοδρόμων.

Πεζόδρομοι να φάνε και οι κότες. Πεζόδρομοι από το κέντρο της Αθήνας μέχρι τις πόλεις και τις κωμοπόλεις της ελληνικής περιφέρειας. Πεζόδρομοι παντού. Η τοπική ανάπτυξη με κοινοτικά κονδύλια σε πρώτο πλάνο. Τα χρόνια πέρασαν, η ΕΟΚ έγινε Ευρωπαϊκή Ένωση με πολλά περισσότερα μέλη, τα κοινοτικά χρήματα άλλαξαν πολλές φορές χέρια και οι πεζόδρομοι εκεί... Γεμάτοι τραπεζοκαθίσματα...

Οι πεζόδρομοι και τα συναφή ήταν για δεκαετίες οι εύκολες δουλειές των δημάρχων και τα οφέλη πολλά και προς πολλές κατευθύνσεις. Η κατασκευή των πεζοδρόμων δεν απαιτούσε δα και τόσες μελέτες, οι δημότες ξαναψήφιζαν τους δημάρχους που έφτιαχναν τα περισσότερα χιλιόμετρα στις γειτονιές και οι τοπικές εργολαβίες με τα παρεπόμενα σε όλο τους το μεγαλείο. Αλλά, αυτές οι ιστορίες είναι σχεδόν λησμονημένες κάτω από πλάκες και πλακάκια, τσιμέντο κλπ. Λησμονημένες ή όχι βοηθούν πάντα για να αποφεύγουν όλοι όσοι έχουν αίσθηση ευθύνης στις δημόσιες συμπεριφορές και επιλογές του τα παθήματα του παρελθόντος. Τα παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα.

Σήμερα το πολιτικό προσωπικό και κυρίως οι επικεφαλής των Περιφερειών – οι μικροί Κυβερνήτες- έχουν να αναμετρηθούν με τους μικρούς και τους μεγάλους γρίφους μιας νέας άγνωστης χώρας που συγκροτούν οι προτεραιότητες και οι υποχρεώσεις της Research and Innovation Strategies for Smart Specialisation (RIS3) δηλαδή το πλαίσιο για το νέο αναπτυξιακό πλαίσιο της περιόδου 2014-2020. Οι Στρατηγικές της Έρευνας και της Καινοτομίας για την Έξυπνη Εξειδίκευση δεν αφορούν πλέον τους πεζοδρόμους των δημάρχων αλλά ούτε και γεφύρια και εθνικούς λεωφόρους και απευθύνονται κατά κύριο λόγο στην ίδια την επιχειρηματική κοινότητα η οποία σε συνεργασία με ακαδημαϊκούς φορείς και ερευνητικά κέντρα οφείλουν να δώσουν προστιθέμενη αξία σε προτζεκτ με έντονο τοπικό χρώμα και επιρροή – και η προστιθέμενη αξία δεν είναι άλλη από την ενσωμάτωση της καινοτομίας και την προσήλωση στην υπόθεση της εξωστρέφειας δηλαδή τους ανοικτούς ορίζοντες της επόμενης μέρας του παγκόσμιου χωριού.

Κλείσιμο
Πλέον οι πεζόδρομοι των δημάρχων της δεκαετίας του ΄80 οφείλουν να είναι έξυπνοι, να ενσωματώνουν καινοτομίες που φέρνουν μαζί τους οι σύγχρονες τεχνολογίες και η σύγκλιση της πληροφορικής με τις τηλεπικοινωνίες κ.λπ. Για παράδειγμα, κανείς δεν αποκλείει από το καινούργιο πλαίσιο ένα πεζόδρομο αρκεί να είναι εν πολλοίς ένας ψηφιακός πεζόδρομος προϊόν και αποτέλεσμα μιας σύμπραξης ιδιωτικών εταιρειών με ακαδημαϊκούς φορείς και ερευνητικά κέντρα – ένας πεζόδρομος με ελεγχόμενο φωτισμό ανάλογα με την κίνηση και τους διαβάτες, δίχως ενεργειακές σπατάλες με αυτορυθμιζόμενα εξ αποστάσεως συστήματα και άλλα πολλά. Τέρμα λοιπόν οι πλάκες και τα πλακάκια και βουρ για όλα εκείνα που δημιουργούν προστιθέμενες αξίες στο τόπο και την οικονομία του, αξιοποιούν το διανοητικό κεφάλαιο και το επιστημονικό- ερευνητικό δυναμικό, προασπίζουν τους λίγους διαθέσιμους πόρους, προωθούν και στηρίζουν την επιχειρηματικότητα.

Στις μέρες μας οι Περιφέρειες έχοντας διαμορφώσει τις δικές τους ξεχωριστές προτεραιότητες θα έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο στη διάθεση των κονδυλίων αλλά και την πρώτη και τελευταία ευθύνη.

Οι μικροί κυβερνήτες και οι υπηρεσίες των Περιφερειών αυτή τη φορά δεν πρέπει να μιμηθούν τους δημάρχους του ΄80. Άλλωστε, δεν έχουν και μεγάλες ανέσεις και πολυτέλειες – οι προτεραιότητες των 8 εθνικών προτεραιοτήτων μαζί με τις περιφερειακές εξειδικεύσεις τους λειτουργούν αυστηρά ως προαπαιτούμενα.

Μια από τις εθνικές προτεραιότητες η Αγροτοδιατροφή που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και σε αρκετές από τις Περιφέρειες δεν είναι και δεν στέκεται σε ένα μοντέλο απλών μεταβιβάσεων προς τον αγροτικό τομέα αλλά απαιτεί έξυπνες και προχωρημένες ιδέες. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο της «έξυπνης εξειδίκευσης» μπορεί να βρει χρηματοδότηση όχι ένα αγροτικό προϊόν με πολλές ψήφους αλλά η σύμπραξη πολλών ιδιωτικών τοπικών επιχειρήσεων η οποία έχοντας αξιοποιήσει την δουλειά ερευνητών σε ένα εργαστήριο ΑΕΙ ή ΤΕΙ θα μπορεί να παρουσιάσει ένα νέο υλικό συσκευασίας που θα επιτρέπει στο προϊόν να παρουσιασθεί με ευπρόσωπο τρόπο στα ράφια των πιο απαιτητικών αγορών του κόσμου. Με λίγα λόγια, στοχευμένα πράγματα που απαιτούν σκέψη, πρόγραμμα και ευθύνη...
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK