Παν. Μπουσμπουρέλης

Παρά την αισιοδοξία του, όμως, δεν κρύβει και την έντονη αμφιβολία του για το αν πράγματι μπορεί να βγει αυτό το πρόγραμμα. Και αυτό γιατί οι παραδοχές τόσο του Φορολογικού και του Ασφαλιστικού είναι τέτοιες που αφήνουν πολλά ζητήματα ανοιχτά ως προς την απόδοσή τους.

Ετσι φτάνουμε στο σημείο να επιζητούμε όλοι να κλείσει με κάποιον τρόπο η αξιολόγηση, από την άλλη πλευρά, όμως, θεωρούμε ότι με αυτά τα μέτρα δεν θα υπάρξει η απόδοση που αναζητείται. Οι θεσμοί από την πλευρά τους ποντάρουν στα μέτρα-εγγύηση ή μέτρα-ρεζέρβα, στην πράξη όμως θα φανεί ότι δεν οδηγούν σε λύση.

Η κατάσταση εμφανίζεται εξαιρετικά πολύπλοκη γιατί πολλά περιθώρια έχουν εξαντληθεί και παρά το γεγονός ότι το πρωτογενές πλεόνασμα αποτέλεσε τη θετική έκπληξη τροφοδοτώντας τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, οι υπερβολικές επιβαρύνσεις είναι το νέο στοιχείο.

Ιδιαίτερα βαρύ, εξάλλου είναι το Φορολογικό, όπως και το Ασφαλιστικό, για τις μικρότερες επιχειρήσεις, οι οποίες μαζί με το κόστος συναλλαγών για τα τερματικά μηχανήματα θα καταβάλουν σύνολο έμμεσων φόρων που θα ξεπερνά το 30% (!), όπως αναφέρει και η τελευταία έκθεση-εκτίμηση της ΓΣΕΒΕΕ. Την ίδια ώρα οι ασφαλιστικές επιβαρύνσεις ανεβαίνουν από 60% έως και υψηλότερα από 100%, προκαλώντας σαφή ερωτήματα για τη δυνατότητα της ικανοποίησής τους όταν ο ένας στους δύο δεν πληρώνει τις εισφορές του.

Εδώ θα πρέπει, όσο υπάρχει ακόμα χρόνος, ο υπουργός Εργασίας να εξετάσει αναθεώρηση όλης αυτής της υπερβολικής αύξησης των εισφορών, η οποία δεν θα λύσει αλλά θα προκαλέσει περαιτέρω προβλήματα. Είναι άδικο επίσης να μην υπάρχει κόφτης για τις εισφορές του συνόλου των ελεύθερων επαγγελματιών και να περιορίζεται αυτό μόνο σε κάποιους επιστήμονες, λες και οι υπόλοιποι δεν έχουν πάει σε πανεπιστήμια - αν αυτό είναι το κριτήριο. Επίσης δεν υπάρχει καμία μνεία για τις ρυθμίσεις, αλλά ο σχεδιασμός δείχνει ότι τα χρέη θα καλυφθούν από τον πολλαπλασιασμό των εισφορών - όσων τουλάχιστον μέχρι τώρα πληρώνουν.

Από πολιτικής πλευράς, η κυβέρνηση μπορεί να αισθάνεται συνεπής σε όσα πρεσβεύει και εξαγγέλλει, αφού θεωρητικά κρατά αλώβητα χαμηλά στρώματα και συντάξεις, τα οποία θα πληγούν όμως από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας. Ωστόσο, αυτή η λογική δεν μπορεί να είναι η βάση μιας οικονομικής πολιτικής που στόχο έχει να ενεργοποιήσει δυνάμεις και να προσελκύσει κεφάλαια για να δοθεί η μάχη εξόδου από την κρίση. Και εκεί θα κινδυνεύσει να υπονομευτεί συνολικά η προσπάθεια που στόχο πρέπει να έχει τη μείωση της ανεργίας.

Είναι χαρακτηριστική η θέση των μικρομεσαίων που εκφράζεται από τη ΓΣΕΒΕΕ: «Οι κοινωνικοί εταίροι προσέφεραν στην αρχική συνάντηση με τον πρωθυπουργό συναίνεση ως προς το μέτρο αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών αναλογιζόμενοι την αναγκαιότητα ολοκλήρωσης της αξιολόγησης και διαμόρφωσης κοινής ενιαίας γραμμής απέναντι στο μέτωπο των δανειστών. Με την τροπή που πήρε η διαπραγμάτευση αυτές οι επιβαρύνσεις δεν αποφεύχθηκαν, ενώ αναμένονται και επιπρόσθετα μέτρα».