Δημήτρης Δανίκας

Ακουσα ακροατή.  Τυχαία από τα ερτζιανά και αθλητικό ραδιοφωνικό  σταθμό. Σε  έξαλλη κατάσταση να κατηγορεί  την Αστυνομία. Επειδή, λέει, δεν  έστειλε μια διμοιρία στο κυλικείο  του γηπέδου του «Ατρομήτου»   ώστε να  περιφρουρήσει την  σωματική ακεραιότητα   χουλιγκάνων των δύο ομάδων. Αυτή η (σκηνοθετημένη κατά τον  ακροατή) «απουσία» μιας ολόκληρης  διμοιρίας, είχε σαν αποτέλεσμα  το μαχαίρωμα κάποιου μαινόμενου οπαδού!

Κι εγώ  λέω. Γιατί μόνο στο κυλικείο; Μια διμοιρία και στις τουαλέτες. Και γιατί μόνο στις τουαλέτες; Μια τρίτη  διμοιρία να  περιφρουρεί τους διαδρόμους. Και  γιατί μόνο τους διαδρόμους; Μια διμοιρία  και  στις θέσεις των επισήμων. Και  γιατί μόνο στις θέσεις των επισήμων. Μια διμοιρία και στις θέσεις των  δημοσιογράφων!

Προσέξτε  τώρα   ύψιστο παραλογισμό. Εντελώς μοναδικό.  Κάποιος άλλος   ακροατής κατηγορούσε  την κυβέρνηση-την όποια κυβέρνηση-για  την επιλογή  των διαιτητών. Καθώς και για τις κόκκινες κάρτες, τις αποβολές και όλα  τα πάσης φύσεως, «άδικα» και «σκηνοθετημένα» όλων των διαιτητών που «σκοτώνουν»  την ομάδα  του!

Την ίδια στιγμή κάποιος τρίτος ακροατής  ωρυόταν υπέρ  του αυτοδιοίκητου  των ποδοσφαιρικών οργάνων. «Φασισμός»  έλεγε «η  παρέμβαση της Πολιτείας»!

Με απλά λόγια. Κάθε σημείο  όλων των γηπέδων να  περιφρουείται από ατελείωτες διμοιρίες αστυνομικών. Ακόμα ο κάθε  υφυπουργός Αθλητισμού   πρέπει να  τραβάει τ αυτιά  των διαιτητών.  Να  επιλέγει αυτός τα ονόματα  των διαιτητών που  θα σφυρίζουν σε όλες τις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις.  Και  φυσικά να γίνονται όλα αυτά, αλλά προς θεού, το αυτοδιοίκητο  αυτοδιοίκητο!

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά. Ο Κοντονής και κάθε Κοντονής, φταίει για την κατρακύλα της ομάδας  «μου».  Ο κάθε  διαιτητής εντεταλμένος από κάποιον  σατανικό  εχθρό επιβουλεύεται την ένδοξη ιστορία της ομάδας «μου».  Οι  χουλιγκάνοι  φταίνε μεν αλλά πάνω απ  όλα  η Αστυνομία ευθύνεται  για όλα. Κι εγώ; Ο πρόεδρος της ομάδας μου; Οι παίκτες; Μπα όλοι αυτοί  πράττουν το καθήκον τους. Μόνο που απέναντί τους πέφτουν στον τοίχο που  λέγεται κυβέρνηση και διαιτησία. Κι έτσι η ομάδα πέφτει στο  γκρεμό. Οπως η  Ψωροκώσταινα!


Σχιζοφρένεια; Κάτι  χειρότερο. Ο απόλυτος, τυφλός  φανατισμός.  Τον ίδιο ακριβώς που  συμβαίνει  γύρω μας. Καθημερινά. Οπως, ας πούμε,  οι ελεύθεροι επαγγελματίες παρέα με τους αγρότες!

Από τη μια είμαστε με την ευρωζώνη. Καθώς και με το Μνημόνιο. Θέλουμε  δεν θέλουμε. Και  φυσικά με τα δανεικά. Από την άλλη   «δεν  πληρώνω και  δεν  δηλώνω»!

Δηλαδή και με την  ευρωζώνη. Και με τα  δανεικά. Και με το Μνημόνιο. Κι εγώ να μην   δηλώνω το πραγματικό μου εισόδημα. Και με τον Βέρτη. Ολα μαζί. Ολα  αυτά!

Το έγραφα και    χτες. Και τι  ξαναλέω. Αυτός ο τόπος  σωσμό  δεν έχει. Πάει τελείωσε. Οι καλύτεροι, οι πιο συνεπείς, αφοσιωμένοι και πιστοί  σύμμαχοι του  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είμαστε όλοι εμείς!