Δημήτρης Δανίκας

Η εκκλησία τους. Το σπίτι τους. Κι όμως. Με την χτεσινή απεργία τα γκρέμισαν όλα. Και το χειρότερο. Κατέβασαν το εικόνισμα το ποδοπάτησαν, το έφτυσαν και το πέταξαν στα σκουπίδια. Γιατί;

Εναντίον ποιας δύναμης και εναντίον ποιανού εχθρού έγινε αυτή η απεργία; Της κυβέρνησης θα πείτε. Εναντίον της οικονομικής πολιτικής. Εναντίον των μέτρων που συρρικνώνουν το πορτοφόλι. Αυτό είναι η μισή αλήθεια!

Αφού η χώρα έχει απωλέσει την αυτονομία της. Τα στοιχειώδη δικαιώματα στην κυριαρχία της. Αφού η πολιτική μαζί με όλα τα μέτρα, χαράζονται, κατευθύνονται και εποπτεύονται από τους ξένους δανειστές. Επόμενως η απεργία στρέφεται εναντίον των δανειστών. Σωστά;

Σωστά. Επομένως δεν θέλουμε αυτά τα μέτρα. Επομένως διαφωνούμε κάθετα και οριζόντια με τους δανειστές μας. Επομένως τους θεωρούμε και πιστεύουμε πως είναι δυνάστες και συνωμότες. Επομένως η κάθε κυβέρνηση πρέπει πάση θυσία να απαλλαχθεί από την παρουσία τους και να εκδιώξει από το έδαφός μας όλους αυτούς τους εχθρούς που επιβουλεύονται την ευημερία των Ελλήνων!

Ωραία λοιπόν. Ας πούμε ότι η κυβέρνηση κόβει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με τους δανειστές. Πράγμα που παραγουρουνότριχα να είχε συμβεί το περασμένο καλοκαίρι. Ας πούμε ότι εμείς, δια της κυβερνήσεώς μας, αναλαμβάνουμε να διαχειριστούμε τις τύχες της χώρας. Εντάξει;

Καθόλου εντάξει. Γιατί τότε από που θα προκύψουν τα μπικικίνια; Από που θα βρεθούν τα λεφτά για τις συντάξεις; Από που θα προκύψουν τα φράγκα για τις αγροτικές αποζημιώσεις; Από τον αέρα;

Οχι! Ισχυρίζονται αρκετοί. Να τα πάρουμε από τα μονοπώλια. Να φορολογήσουμε αγρίως τις πολυεθνικές. Να ορμήσουμε στο κεφάλαιο. Πλούτος, λένε και είναι σωστό αυτό, υπάρχει. Μόνο που κατανέμεται άνισα και σε βάρος των φτωχών!

Περίφημα. Ομως το σύστημα είναι καπιταλιστικό. Και ένας από τους όρους λειτουργίας του είναι η συγκέντρωση και η συγκεντρωποίηση του κεφαλαίου. Αρα για να συμβεί αυτό πρέπει να ανατραπεί το καθεστώς και να προκύψει λαική εξουσία!

Το θέλουμε; Εχουμε τα κότσια να το κάνουμε; Βλέπετε εσείς πουθενά συνθήκες επαναστατικής έξαρσης; Πουθενά! Αρα;

Φαύλος κύκλος. Οι συντάξεις με δανεικά. Οι αγροτικές αποζημιώσεις με δανεικά. Οι μισθοί με δανεικά. Ολα σχεδόν με δανεικά. Ετσι και αφαιρεθεί το σωληνάκι πάπαλα ο ασθενής. Αιωνία του η μνήμη!

Για να καταλάβετε το οικονομικό αδιέξοδο δύο στοιχεία είναι αρκετά. Η αγροτική παραγωγή, σε μια κατ εξοχήν αγροτική χώρα όπως η Ψωροκώσταινα, συμβάλλει στο ΑΕΠ μόνο κατά 3. 7%. Τίποτα δηλαδή. Ολος αυτός ο ντόρος για το μηδέν στο πηλίκον!

Και το δεύτερο στοιχείο. Οτι ετησίως από τον προυπολογισμό και τα δανεικά, δεκαεφτά δισεκατομμύρια καταλήγουν για τις συντάξεις!

Αρα η απεργία στρέφεται εναντίον των εργαζομένων. Αρα απεργούμε εναντίον της τσέπης μας, των παιδιών μας και του μέλλοντός μας! Αρα φρενοκομείο!

Υπό κανονικές συνθήκες, με στοιχειώδη σωφροσύνη, θα έπρεπε να βγούμε όλοι στους δρόμους και να απαιτούσαμε, εδώ και τώρα, ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση. Από εκεί η σωτηρία. Από εκεί θα γέμιζαν τα ταμεία. Από εκεί οι συντάξεις. Από εκεί η πατριωτική αυτονομία!

Το συμπέρασμα τραγικό. Εφιαλτικό. Σαν ταινία τρόμου. Ο δολοφόνος με το αλυσοπρίονο. Το Grexit προ των πυλών. Από διαφορετικούς δρόμους, ο Λαφαζάνης, ο Λαπαβίτσας και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα επιβεβαιωθούν. Γιατί η Ψωροκώσταινα δεν ανταποκρίνεται σε κανένα δείκτη της Ευρωζώνης. Είναι ξένο σώμα!

Πως φαίνεται αυτό; Μα ο ίδιος άνθρωπος που ψηφίζει υπέρ της ευρωζώνης και της παραμονής της χώρας στην Ευρώπη, ο ίδιος ακριβώς με την ακινησία, με την άρνησή του και με τις διαμαρτυρίες του σπρώχνει την Ψωροκώσταινα στην Δραχμή. Η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Πάντα στους ανθρώπους και μόνο εκεί!