Καλή η αναδιανομή, καλύτερη η αύξηση της πίτας
makrigiannis_giannis

Γιάννης Μακρυγιάννης

Καλή η αναδιανομή, καλύτερη η αύξηση της πίτας

Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη στο κουστούμι της μνημονιακής συμφωνίας και αναγκασμένη να μειώσει τις δαπάνες για το ασφαλιστικό σύστημα – αυτό είναι το αποτέλεσμα έτσι κι αλλιώς κάθε μνημονιακής λογικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια στη χώρα.

Η απαίτηση των δανειστών δεν είναι καινούργια, ούτε εξαρτήθηκε και προέκυψε από την δυσμενή εξέλιξη της στασιμότητας και της ύφεσης στην οικονομία τον περασμένο χρόνο – αυτό ίσως να επηρέασε λίγο τα μεγέθη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν καθοριστική και μοιραία εξέλιξη για την τύχη του ασφαλιστικού.

Οι δανειστές και ειδικά το ΔΝΤ είχαν εξ αρχής βάλει στο κέντρο των απαιτήσεών τους – μαζί με το γενικό δημοσιονομικό πρόβλημα, τις ιδιωτικοποιήσεις, τα εργασιακά και ορισμένες δήθεν διαρθρωτικές αλλαγές – το ασφαλιστικό.

Επιπλέον το πρόβλημα του ασφαλιστικού παγιώνεται και το αδιέξοδο μεγαλώνει με κίνδυνο κατάρρευσης εξαιτίας της μεγάλης ανεργίας, που μαστίζει τη χώρα. Φυσικά, υπάρχουν και διάφορες παθογένειες στο ίδιο το σύστημα, όπως οικοδομήθηκε δεκαετίες τώρα και αφορούν από την ίδια τη λειτουργία του και τα τρελά κόστη αυτής, έως τις διάφορες προνομιακές και αδιανόητες προβλέψεις για συγκεκριμένες κατηγορίες.

Κλείσιμο
Άρα η παρέμβαση είναι χρήσιμη και αναγκαία ως ένα βαθμό και φυσικά, με δεδομένη τη μνημονιακή συμφωνία του καλοκαιριού, αναπόφευκτη, αφού η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, μετά την αδυναμία της να αποτινάξει τον ζυγό των δανειστών και την κατοχική συμπεριφορά των δανειστών.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό υπόσχεται ότι θα διανείμει μία μικρή “πίτα” όσο γίνεται πιο δίκαια – όλη η πολιτική και επικοινωνιακή της στρατηγική είναι στηριγμένη πάνω στο μότο “αναδιανομή”. Με το οποίο λέει ότι θα προστατέψει τους πιο αδύναμους, επιβαρύνοντας όμως τα άλλα κοινωνικά στρώματα, κατά τεκμήριο πιο ισχυρά και ανθεκτικά, που όμως κινδυνεύουν με “μοιραία” χτυπήματα και απειλείται η ίδια η επιβίωσή τους ως “μεσαία στρώματα”. Η αναδιανομή είναι η επιβεβλημένη λύση όταν υπάρχει ανάπτυξη, ώστε να κερδίζουν όλοι. Αλλά όταν δεν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά στασιμότητα και κρίση, ακόμη και αν είναι χρήσιμη, δεν αρκεί. Για την ακρίβεια αν μείνεις μόνο στην “αναδιανομή” και κρυφτείς πίσω από αυτή την αναγκαία πολιτική, απλώς αναδιανέμεις το πρόβλημα, προστατεύεις μεν - και ορθώς - κάποια κοινωνικά στρώματα από την εξαθλίωση, αλλά μπορεί ταυτόχρονα να προκαλέσεις άλλα προβλήματα στην παραγωγική δυνατότητα της οικονομίας και της κοινωνίας. Είτε επειδή θα ωθήσεις εμμέσως στην μαύρη και αδήλωτη εργασία υγιείς παραγωγικές δυνάμεις, - ιδίως εάν δεν έχει τους μηχανισμούς να ελέγξεις το πρόβλημα – είτε διότι αυτές οι δυνάμεις μπορεί να φύγουν στον εξωτερικό προκαλώντας πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις.

Το ολοκληρωμένο αντίδοτο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ανάπτυξη και η ενίσχυση της απασχόλησης – πάντα σε συνδυασμό με την αναδιανομή. Ούτε φυσικά η καταφυγή στην ιδιωτική ασφάλιση, ούτε οι οριζόντιες μειώσεις και όποιον πάρει ο χάρος.

Χωρίς συνθήκες για την ανάπτυξη απλώς το πρόβλημα θα μετατεθεί και θα κρυφτεί για λίγο, έως ότου η πίτα μικρύνει κι άλλο και τότε, όπως και να διανεμηθούν τα μικρά κομμάτια της, θα μένουν όλοι δυσαρεστημένοι.

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ