Αντώνης Πανούτσος

Στην προηγούμενη Βουλή η στήριξη των κομμάτων ήταν «χωρίς κέρδος κέρατα». Μπροστά δηλαδή στον φόβο τα μέτρα να μην περάσουν και η Ελλάδα να μείνει εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είχαν υπερψηφίσει τα κυβερνητικά μέτρα αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μιας καταστροφικής διαπραγμάτευσης που δεν είχαν κάνει. Αν στηρίξουν και τώρα την κυβέρνηση, θα είναι σαν να αναλαμβάνουν την εφαρμογή των μέτρων χωρίς να είναι στην εξουσία. Τα κόμματα ξέρουν, επίσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν έχει ανάγκη, ζητάει στήριξη, αλλά ουδεμία ευγνωμοσύνη δείχνει μετά την απομάκρυνση από τη δύσκολη θέση. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου είχε κατέβει με το σύνθημα «Να τους τελειώσουμε στις 20 Σεπτεμβρίου». Να τελειώσει τα κόμματα που τον είχαν βγάλει από τη δύσκολη θέση πριν από έναν μήνα. Η φράση του Σταύρου Θεοδωράκη για τον Αλέξη Τσίπρα «είναι ο άνθρωπος που τη μια μέρα θα σου ζητήσει δανεικά για να πάρει γάλα για το παιδί του και την άλλη μέρα θα σε καταγγείλει ότι του έδωσες λεφτά και πήγε και μέθυσε» τον περιγράφει ακριβώς και οι πρώτες αντιδράσεις των άλλων κομμάτων δείχνουν το ίδιο: ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τα οικονομικά έχει εξαντλήσει και τα αποθέματα καλής θέλησης.

Δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Με τη θυσία δηλαδή από πλευράς Τσίπρα των στελεχών που έδειξαν αντιευρωπαϊκή γραμμή, όπως ο Νίκος Κοτζιάς στο ευαίσθητο πόστο του υπουργείου Εξωτερικών ή ο Πάνος Σκουρλέτης που, όπως ακούστηκε, όταν χρειάζεται να μιλήσει με την τρόικα στέλνει τον διευθυντή του για να μη μαγαριστεί. Και την υποχρέωση από πλευράς συγκυβερνώντων κομμάτων να μη ζητήσουν θέσεις για στελέχη τους όπως ο Αδωνις ή ο Βενιζέλος, οι οποίοι για τους Συριζαίους είναι casus belli. Ούτως ή άλλως, οι οικουμενικές κυβερνήσεις είναι βραχύβιες. Αποτελούν λύσεις ανάγκης μέχρι να γίνουν εκλογές για να επαναπροσδιοριστούν πολιτικά τα κόμματα.

Στη διάρκεια της θητείας της μια οικουμενική κυβέρνηση έχει δύο αποστολές: πρώτον, να περάσει από τη Βουλή μέτρα που ήταν σκληρά αλλά έγιναν σκληρότερα μετά την κακοδιαχείριση του επταμήνου της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερον, να πείσει την Ευρώπη ότι θα τα εφαρμόσει έτσι ώστε να ζητήσει βοήθεια. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η φοροδιαφυγή, αλλά η ανυπαρξία δραστηριοτήτων που θα φορολογηθούν. Η οικονομία χρειάζεται ένα σοκ για να συνέλθει. Κάτι σαν τη flat φορολογία 10% που εφάρμοσε η Βουλγαρία στις επιχειρήσεις και αναζωογόνησε την οικονομία της. Να βάλουν κάτι στα δύσκολα όλοι μαζί για να πάρει η μηχανή μπροστά και ο επόμενος ας οδηγήσει μόνος.