Δημήτρης Δανίκας

Παιδί μου, πόσο μας κάνει δύο συν δύο; Μηδέν, κυρία. Κάπως έτσι κατέληξαν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι καμένοι εγκέφαλοι της καταβυθισμένης αναμέτρησης για την εκλογή νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας! Που σημαίνει «βάλε τώρα με τον νου σου τι θα γινόταν έτσι και είχαν αναλάβει το τιμόνι του κράτους»!

Και που σημαίνει ότι αυτό το περιστατικό ταιριάζει γάντι με τον μικρόκοσμο της νεοελληνικής πραγματικότητας. Δηλαδή Αυτοσχεδιασμός. Δηλαδή Προχειρότητα. Δηλαδή δια­ζύγιο με βασικές προϋποθέσεις ύπαρξης και λειτουργίας κάθε κρατικής οντότητας: oργάνωση, σοβαρότητα, επαγγελματισμός και στοιχειώδης ανταποδοτικότητα!

Να πάω παρακάτω; Εχουμε και λέμε. Το φιάσκο προέκυψε κυρίως από το γεγονός ότι η Ν.Δ., ως χρεοκοπημένο πολιτικό μαγαζί, αναγκάστηκε να καταφύγει στα φώτα εταιρείας που ζήτησε τα ελάχιστα σε σχέση με τη γνωστή που ζητάει περισσότερα και που συνήθως αναλαμβάνει και διεκπεραιώνει άριστα τη λήψη και ανάλυση των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών!

Που πάει να πει χρεοκοπημένο το κόμμα που κόπτεται υπέρ του οικονομικού ανταγωνισμού και του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού της ελεύθερης αγοράς. Αυτή είναι η πολιτική «επιχείρηση» που με καμάρι ισχυρίζεται ότι εκφράζει την αστική τάξη. Και που σημαίνει «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»!

Να πάω παρακάτω; Εχουμε και λέμε. Το «ηλεκτρονικό» και εκλογικό φιάσκο είναι το κερασάκι της γαλάζιας τούρτας. Μιας μεγαλειώδους τούρτας. Οπως αυτές που εκτόξευαν οι ηθοποιοί του Χόλιγουντ στις βουβές κωμωδίες. Εχουμε και λέμε. Επί της ουσίας και όχι της εκλογικής διαδικασίας.

Ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο μέντορας του μνημονίου, έλεγε στον Νίκο Ευαγγελάτο στο Newsit.gr: «Επειδή χρωστάμε 200 εκατ. στις τράπεζες θα ζητήσω τη διαγραφή του χρέους. Είναι τελείως αδύνατον η Νέα Δημοκρατία να εξυπηρετήσει το χρέος της». Πώς ακούγεται αυτό; Περίπου ως προεκλογική εξαγγελία της παρέας του Αλέξη Τσίπρα!

Πάμε στον Απόστολο Τζιτζικώστα. Οπου σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Γιώργο Κουβαρά του Action24 με οργισμένη φωνή έλεγε: «Ούτε ένα σπίτι στο σφυρί!». Πώς ακούγεται αυτό; Περίπου ως προεκλογική εξαγγελία της παρέας του Αλέξη Τσίπρα!

Πάμε στον Μάκη Βορίδη. Από την τελευταία «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη. Ο Μάκαρος, λοιπόν, θυμωμένος κι αυτός, με το δάχτυλο προτεταμένο και απειλητικό, προς κάθε εχθρική κατεύθυνση, υποσχόταν «αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου». Πώς ακούγεται αυτό; Σαν τον Σαμαρά του 2011 και τον Αλέξη Τσίπρα του 2014!

Μετά από όλα αυτά τι σήμα λαμβάνει ο μέσος τρομοκρατημένος πολίτης; Οτι αυτοί οι ανίκανοι που καταχρέωσαν το μαγαζί τους έρχονται τώρα και του τσαμπουνάνε πώς θα νοικοκυρέψουν το άδειο ταμείο του κράτους! 

Ακόμα, ότι όποιος βρίσκεται στην αντιπολίτευση παριστάνει τον πρότερο Τσίπρα και όταν ενθρονίζεται στην εξουσία μεταλλάσσεται σε σημερινό Τσίπρα. Ντουμπλ φας ο Τσίπρας!

Το συμπέρασμα ένα και διαχρονικό. Πολιτικοί χωρίς αρχές. Πολιτικοί «όπου φυσάει ο άνεμος». Πολιτικοί του καιροσκοπισμού και της βολής. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί, ποτέ όμως για τη χώρα, την κοινωνία και το καλό!

Και κάτι ακόμα. Ως υστερόγραφο κομματικών προδια­γραφών. Μετά απ’ όλα αυτά που διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό, οι επίδοξοι «νεκροθάφτες» του Τσίπρα προορίζονται για οδοντογλυφίδες για να καθαρίζει τα δόντια του. Μα τι είναι αυτοί, σου λένε. Μπας και τους έβαλε ο δόλιος Αλέξης να κατασυκοφαντήσουν και να διαλύσουν το μαγαζί της Νέας Δημοκρατίας; Λες;