Παν. Μπουσμπουρέλης

Οι 4 προτεραιότητες δείχνουν με σαφή τρόπο την στόχευση και την κατεύθυνση,που θα έχουν το ειδικό πολιτικό βάρος. Πρώτον η προσπάθεια για εξασφάλιση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς όπου αυτό δικαιολογείται από τα μειωμένα εισοδήματα. Στην ίδια κατεύθυνση η επιδίωξη αποτροπής της μεταβίβασης των κόκκινων δανείων στα λεγόμενα distress funds.

Δεύτερον η προσπάθεια επιστροφής των συλλογικών διαπραγματεύσεων με στόχο την σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού. Τρίτον, το άνοιγμα και η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στα ευρωπαϊκά πρότυπα, χωρίς την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΑΔΜΗΕ. Τέταρτον η αξιοποίηση και όχι εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Η υπόθεση των κόκκινων δανείων είναι το πρώτο θέμα που συναρτάται άμεσα με το ξεκλείδωμα ρευστότητας στην οικονομία αλλά και ένα πρώτο σημαντικό τεστ της ικανότητας και αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης να ανταποκριθεί σε δέσμευσή της απέναντι στην κοινωνία. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία της επιτυχούς ανακεφαλαιοποίησης.

Η επιτυχία της ανακεφαλαιοποίησης όμως, που δεν θα κριθεί τώρα αλλά είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσει τις πρώτες και βασικές προσδοκίες, έχει να κάνει τόσο με το ύψος των κεφαλαίων όσο και με την πρακτική των διοικήσεων,αφού όπως είπε και η πρόεδρος της Εθνικής κυρία Λούκα Κατσέλη, ένα στα δύο δάνεια είναι κόκκινο. Ο ενδιάμεσος φορέας και ο εξωδικαστικός συμβιβασμός είναι πράγματι ένα μεγάλο τεστ στο οποίο μένει να δούμε πώς η κοινωνία θα ανταποκριθεί και τι οι τράπεζες θα εισπράξουν.

Υπάρχουν εκτιμήσεις που αναφέρουν ότι το ύψος της ανακεφαλαιοποίησης θα έχει να κάνει με τα πρώτα δείγματα, που η κυβέρνηση θα δώσει για τα προαπαιτούμενα,καθώς αν η ΕΚΤ εκτιμήσει ένα βατό σενάριο για το μέλλον της οικονομίας θα προσδιορίσει λιγότερες μελλοντικές ανάγκες, περί τα 15 δισ.,σε σχέση με μια μεγαλύτερη αβεβαιότητα. Στα νούμερα αυτά λοιπόν θα κριθεί κατά πόσον οι ιδιώτες επενδυτές του εξωτερικού που έβαλαν 10 δισ. στις ελληνικές τράπεζες μέχρι το 2014, θα μπορέσουν να έχουν μια ακόμα ευκαιρία ή θα μηδενίσουν, στοιχείο που δεν θα βοηθήσει μελλοντικά το όνομα και την φήμη της χώρας.

Aυτό αφορά και τους ομολογιούχους που επένδυσαν στις προοπτικές των ελληνικών τραπεζών και είναι οι πρώτοι που κινδυνεύουν άμεσα. Ο πρωθυπουργός έθιξε επίσης το θέμα των διοικήσεων. Θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του ότι η ανάγκη της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών δεν προέκυψε αρχικά από δικά τους λάθη αλλά από την κατάρρευση των ελληνικών ομολόγων εξαιτίας της κρίσης χρέους. Επίσης αν δεν είχαν αντιμετωπίσει τόσο γρήγορα το πρόβλημα στην συνέχεια δεν θα είχαν επιστρέψει τόσο γρήγορα στις αγορές, όπως έγινε το 2014.

Από την άλλη πλευρά, το πλέγμα των δανειοδοτήσεων σε όσους διεκδικούν δημόσια έργα και προμήθειες είναι ζήτημα που επίσης θα πρέπει να συνυπολογισθεί. Ομως σε τελική ανάλυση θα πρέπει κανείς να λάβει υπόψη του και την αποτυχημένη εμπλοκή ξενόφερτων διοικήσεων με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, όπως συνέβη τόσο με την Εμπορική όσο και με την Γενική. Εν κατακλείδι, ένα σύστημα με 100 δισ κόκκινα δάνεια, κάποιος που δεν το ξέρει μπορεί να του δώσει το τελικό χτύπημα.

Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, που η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου την άφησαν στην μέση μετά τις ευρωεκλογές του 2014 είναι μείζον θέμα για τη ανάπτυξη και για τις επενδύσεις που διενεργούν και μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρίες στην Ελλάδα. Δεν θα είναι επίσης εύκολο να βρεθούν τα ισοδύναμα για την μη πώληση του ΑΔΜΗΕ.

Οσον αφορά την αξιοποίηση και όχι εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, εδώ θα κριθεί επίσης η ικανότητα της κυβέρνησης. Γιατί είναι άλλο να κλειστεί μια συμφωνία μεταξύ της ΔΕΗ και της EDF με την έλευση του Ολάντ,που θα προβλέπει επενδύσεις και παράλληλα συμμετοχή της εισηγμένης γαλλικής, με βασικό μέτοχο το γαλλικό δημόσιο,στον ελληνικό κρατικό όμιλο και άλλο μια ξερή ιδιωτικοποίηση.

Ολα αυτά είναι κρίσιμα τόσο για την πορεία της οικονομίας όσο και για το πολιτικό αντίκτυπο που θα έχουν.