Θέμος Αναστασιάδης

Ακόμα και οι ΗΠΑ που τον υιοθέτησαν τον θεωρούν ήδη «χαμένη υπόθεση» - Η Ν.Δ.;

Με τέτοια φόρα που είχε πάρει ο Αλέξης Τσίπρας ενδεχομένως να κέρδιζε ακόμα και μουγκός. Πάντως το πρόβλημα δεν είναι τα όντως τράτζικ αγγλικά του που σχολιάστηκαν σαν και τι με αφορμή την ατυχή επίσκεψή του στην Αμερική.

Τα μεγάλα προβλήματα είναι: πρώτον, όχι το πώς μιλάει, αλλά το ΠΟΣΑ καταλαβαίνει από αυτά που του λένε στην... εξωτική γλώσσα της διεθνούς διπλωματίας που καταφανέστατα δεν κατέχει και, δεύτερον, ακόμη σοβαρότερο, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥ! Τι λέει και τι σκέφτεται, δηλαδή, και άσε κατά μέρος το πώς εκφράζεται.

Επί των φροντιστηριακών αγγλικών, καλή η πλάκα που του έκαναν σε όλο το Διαδίκτυο και πολύ πιο διασκεδαστικές οι απόπειρες να τον δικαιολογήσουν. Δευτερεύον όμως. ΟΚ, δεν τα μιλάει, επαναλαμβάνω, πλην όμως... ΠΟΣΑ πιάνει από όσα του λένε; Γιατί αν, απ’ ό,τι διαπίστωσαν οι περισσότεροι, είχε δυσκολίες να αντιληφθεί τον Μπιλ Κλίντον, που του μιλούσε με απλές εκφράσεις σαν σε μικρό παιδί, τότε αναπόφευκτα αναρωτιέται κανείς τι ακριβώς καταλάβαινε στο 17ωρο τετ α τετ των διαπραγματεύσεων με τα γεράκια των Βρυξελλών για την υπογραφή του Μνημονίου. Δεν ξέρουμε αν αυτό έφταιγε για τις τόσες ώρες των διαπραγματεύσεων που όλο λέει ότι τον κούρασαν, αλλά, ό,τι στοίχημα θέλετε, αν βάλουν μπροστά του το τελικό κείμενο του Μνημονίου δεν είναι σε θέση να το διαβάσει και να το μεταφράσει δημοσίως! Δεν θα είναι, πράγματι, καταπληκτικό (και συγχρόνως τρομακτικό) να αποδειχτεί κάποτε στο μέλλον ότι δεν ήξερε τι ακριβώς υπέγραφε; Για τις λεπτομέρειες μιλάμε, για μια λέξη που μπορεί να κάνει τη διαφορά σε 60 σελίδες κείμενο. Υποτίθεται ότι από κοντά του ήταν και ειδικοί. Ναι, αλλά στις πιο κρίσιμες στιγμές ήταν μόνος του. Αν δεν μπορούσε να βγάλει άκρη με τον Κλίντον, ο οποίος ήταν ξεκάθαρα φιλικός και υποστηρικτικός, πώς ακριβώς τα πήγε με τους Ευρωπαίους στις πιο οριακές στιγμές; Μήπως άλλα του έλεγαν, άλλα καταλάβαινε, αλλά απαντούσε επειδή δεν ξέρει την ακριβή ορολογία, και άλλα του ανταπαντούσαν;

Υπάρχει, λοιπόν, ένα θέμα, πέρα από τις επιδερμικές κοροϊδίες για το ποιος τα μιλάει καλά και ποιος ντιπ «λαθρομεταναστευτικά» τα αγγλικά. Πάμε τώρα επί της ουσίας. Ο νέος πρωθυπουργός πήγε, υποτίθεται, να μιλήσει στους Αμερικανούς για επενδύσεις και δεν μπορούσε να απαντήσει σε στοιχειώδεις ερωτήσεις του τύπου: «Τους διαβεβαιώνετε ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω;». Οταν σ’ αυτό κομπλάρεις, άσ’ τα να πάνε. Ο στιγμιαίος δισταγμός και τα χαχανητά έστειλαν οπουδήποτε αλλού οποιονδήποτε εκκεντρικό τζογαδόρο που του περίσσευαν χρήματα και θα ’θελε να μπει στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως επενδυτής ΣΥΡΙΖΑ. Στο ερώτημα «Γιατί να επενδύσουν στην Ελλάδα;», ο πρωθυπουργός απάντησε ότι... υπάρχει και ΗΘΙΚΗ υποχρέωση (;) των ξένων, γιατί μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός έχει υποφέρει. Ε, μια μέρα νωρίτερα θα προλάβαινε και τον Πάπα να του έθετε όλα αυτά τα ζητήματα περί «ηθικής», που όταν τα ακούνε οι επενδυτές απλώς γελάνε. Οπως και το έκαναν κατάμουτρα, σε βαθμό που να ενοχλείσαι και να στεναχωριέσαι... για λογαριασμό του Τσίπρα - αν είσαι Ελληνας και τον βλέπεις από κοντά σ’ αυτό το κακό χάλι. Αλλά πιο πολύ να κλαις για το πού πήγε κι έπεσε η δόλια η Ελλάδα.

Πάμε παρακάτω. Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι βοήθησαν και με το παραπάνω, κι από κει και πέρα είναι θέμα του Τσίπρα -και κατ’ επέκταση δικό μας- το κατά πόσο θα δείξει στοιχειώδη ικανότητα προσαρμογής. Σου λέει, ρε παιδάκι μου, ΣΕ ΥΙΟΘΕΤΗΣΑΜΕ για γεωπολιτικούς λόγους, παρότι δεν σ’ το χρωστάγαμε, θα ανεχτούμε και τις κάποιες δυσκολίες προσαρμογής όλων των υιοθετημένων από τρίτες χώρες - σαν την Αντζελίνα Τζολί που έχει υιοθετήσει μισή ομάδα ποδοσφαίρου απ’ όλες τις ηπείρους. Το ’χουν αυτό το τρεντ οι Αμερικανοί όταν βλέπουν κάνα δυστυχισμένο που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, να το βάζουν ακόμη και στο σπίτι τους. Μπράβο τους και γι' αυτό τους λένε συνέχεια δημόσια οι συριζαίοι το επάρατο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Ε, στις περιπτώσεις αυτές είναι σύνηθες το παιδάκι που ήρθε από τα πέρατα της Γης να μην έχει τρόπους, να ζορίζεται στην καθημερινότητα, να τσαντίζεται, να φωνάζει και να λέει τα δικά του. Κάτι αντίστοιχο με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά τον Τσίπρα, που είναι σαφέστατο στους πάντες ότι έχει υιοθετηθεί πολιτικά από τους Αμερικανούς ΠΡΙΝ από τις εκλογές, πορεύεται σύμφωνα με τις οδηγίες τους, όπως αποκάλυψε η «Καθημερινή» πρόσφατα με βάση τηλεγράφημα του Ελληνα πρέσβη κι όπως δήλωσε αφελώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Στην Αμερική βρίσκουμε πιο ανοιχτά αυτιά απ’ ό,τι στην Ευρώπη. Ναι, αλλά η Ε.Ε. είναι που έδωσε τα 90 δισ. δάνειο! Αν είναι έτσι, καλύτερα να μη σε ακούνε και να σε χρυσοπληρώνουν παρά να σε νταντεύουν και να σε αδειάζουν στην ψύχρα, όπως έγινε στη Νέα Υόρκη.

Τα συμπεράσματα (επί της ουσίας, τονίζω, και όχι τα επιφανειακά για τα αγγλικά, το σαβουάρ βιβρ και τις αναπόφευκτες τουριστικές βόλτες) είναι άκρως ανησυχητικά. Πρώτον, ο Τσίπρας ούτε ξέρει και απ’ ό,τι φαίνεται ΟΥΤΕ ΘΕΛΕΙ να προσελκύσει ξένους επενδυτές. Δεύτερον, όσο κι αν τον έχουν υιοθετημένο οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν όρια ως προς το τι μπορεί να κάνει και τι να λέει στα σαλόνια τους. Κλείνοντας την αναζήτηση... επενδυτών έβγαλε λόγο ενάντια στα πανίσχυρα Hedge Funds. Κανονικό Τσίπρα Medrano!

Ομως η Δύση σήμερα έχει σοβαρότερα θέματα να λύσει και υπάρχει κίνδυνος να στείλει το πολιτικά «υιοθετημένο» πίσω ως απελπιστικά ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟ (που είναι ένας politically correct και μάλλον επιεικής χαρακτηρισμός). Σου λέει, σε «φτιάξαμε κανονικά» και μας πουλάς ακόμη παλαβομάρα τύπου «σας έφερα για δώρο στη Δύση τη Δημοκρατία». Εκτός κι αν το παιδί τόσο μπορεί, τόσο καταλαβαίνει, τόσο κάνει. Οχι μόνο στα αγγλικά.

ΥΓ.: Αν όλη η φασαρία για τον αρχηγό στη Ν.Δ. γίνεται για το ποιος θα συνεχίσει την τραγικά αποτυχημένη πολιτική «συναίνεσης» με τον καταστροφικό ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν μέλλον έτσι κι αλλιώς. Θα κάτσουν και θα κοιτάν το νέο καθεστώς να «ΓΔΕΡΝΕΙ» το κάθε ελληνικό νοικοκυριό χωρίς καμία προϋπόθεση επιτυχίας; Αν κανένας τους δεν κατάλαβε ότι ο Τσίπρας δεν θα δουλέψει για να σωθεί η Ελλάδα εντός Ε.Ε., αλλά μόνο για πάρτη του, ας το κλείσουν καλύτερα το μαγαζί, να φτιαχτεί μία αληθινή «μετωπική» αντιπολίτευση από την αρχή. Υπ' αριθμόν 1 ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ, για να μιλάμε σοβαρά, είναι να ξεμπερδεύουμε με την πρώτη φορά δήθεν Αριστερά, που γεννά όλο και μεγαλύτερη συμφορά.