Τάκης Τρακουσέλλης

Αφού κατέβηκαν οι αριστερές γροθιές και έγινε υποστολή της… bandiera rossa, εμπρός στον εφιάλτη που είδε και ο Αλέξης -αφού έφυγαν από τα μάτια του οι κόκκινες ψευτοαριστερές κουρτίνες- που σήμαινε η έξοδος της χώρας από την Ευρώπη και το ευρώ, έσκυψε το κεφάλι στους δανειστές και χρέωσε εμάς και τα παιδιά μας ακόμα 86 δις ευρώ. Τόσο στοίχισε η ιδεοληψία ενός πολιτικού ο οποίος αναρριχήθηκε -έτσι ξαφνικά- στο θώκο, ακολουθώντας προεκλογικά τη ρότα του «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου. 

Κι όμως κάποιοι πίστεψαν στον Τσίπρα, όπως η γενιά των ‘70s που αναγκάζεται να παλεύει να ζήσει με αξιοπρέπεια και να μεγαλώσει τα ανήλικα παιδιά της, σ’ ένα δυσβάσταχτο περιβάλλον, όπως αυτό διαμόρφωσε κυρίως η «γενιά του Πολυτεχνείου». «Είναι ένας από εμάς» είπανε κάποιοι. «Είναι άφθαρτος και υγιής πολιτικά, ενώ αναμφίβολα νιώθει τις αγωνίες μας…». Και όμως ο Αλέξης δεν άντεξε. Βλέπεις είναι πιο εύκολο να κράζεις ως αντιπολίτευση, παρά να κρατάς τις τύχες ενός ολόκληρου λαού. 

Έξι μήνες ο Τσίπρας βολόδερνε στις πρωτεύουσες του κόσμου προσπαθώντας να βρει στήριξη στις ιδεοληψίες του. «Περιόδευε» υπό τους ήχους του αντιστασιακού Bella Ciao, αυτοανακυρυσσόμενος ως ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος του σήμερα, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι αυτός θα ανατρέψει το όλο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα με το οποίο λειτουργεί και Ευρώπη. Το αποτέλεσμα ήταν να φάει... ξύλο ακόμα και από τους Ρώσους συντρόφους του. 

Μία ιδεοληπτική περιοδεία που στοίχισε 14 δις ευρώ νέων μέτρων και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και το αποτέλεσμα, 8 μήνες μετά, έχοντας την όψη ενός κακοποιημένου κουταβιού, να ζητάει για ακόμα μία αφορά τη στήριξη του λαού, που πρόδωσε και χρέωσε ακόμα 86 δις ευρώ. Κοινώς την κοπανάς Αλέξη. Δε θέλεις να εφαρμόσεις αυτό που έφερες, ξέροντας τις δραματικές κοινωνικές συνέπειες που θα προκύψουν. Την κοπανάς, όπως την κοπάνησαν και οι άλλοι, των παλαιότερων γενιών, προδίδοντας και απογοητεύοντας μέσα σε 8 μήνες την δικιά μας γενιά. Την γενιά των 40. Απλά κρίμα…