Σπύρος Γκουτζάνης

όπου στους δρόμους δεν ακούγονταν ο ανατριχιαστικός ήχος από τις ερπύστριες αλλά ο βόμβος από τα ATM που έβγαζαν περιορισμένα χαρτονομίσματα και ο ορυμαγδός των Μέσων Ενημέρωσης που τρομοκρατούσαν, απειλούσαν, εκβίαζαν, ασχημονούσαν.

Το πλήθος, με την ψήφο του ανέτρεψε τον δυσμενή συσχετισμό δυνάμεων. Ηττήθηκε κατά κράτος η μαύρη συμμαχία των αντιδραστικών ευρωπαικών κύκλων με τις ηγεσίες των μνημονιακών πολιτικών, τα ενσωματωμένα Μέσα Ενημέρωσης, την ελίτ των επαγγελματικών οργανώσεων και μία μερίδα των επιχειρηματιών που δεν πλήρωσαν τους εργαζόμενούς τους και τώρα συμπεριφέρονται σαν μαυραγορίτες της κατοχής επιχειρώντας παρά το capital control, να κάνουν τις συναλλαγές τους μέσω τραπεζικών λογαριασμών στο εξωτερικό.

Το δημοψήφισμα ήταν καθαρά άρνηση της πολιτικής Σόιμπλε και των εγχώριων συνεταίρων του, μία ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και προσωπική νίκη του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν όχι στην ανατροπή της κυβέρνησης. Τα αποτελέσματα ήταν άμεσα. Ο Αντώνης Σαμαράς που είχε αρνηθεί να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου και πριν από δύο εβδομάδες ζήτησε την απομάκρυνση του εκλεγμένου πρωθυπουργού για μία κυβέρνηση Παπαδήμου, παραιτήθηκε. Καθώς έχει αποχωρήσει και ο κ. Βενιζέλος άνοιξε ο δρόμος για την πολιτική συνεννόηση, με το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Κατώτεροι των περιστάσεων οι κ.κ. Μειμαράκης και Γεννηματά καταλόγισαν ευθύνες στον πρωθυπουργό που δεν είχε συγκαλέσει νωρίτερα το Συμβούλιο, ξεχνώντας ότι οι προκάτοχοί τους απέρριπταν την συνεννόηση, ποντάροντας στον κ. Σόιμπλε και στο σενάριο της αριστερής παρένθεσης. Αν οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν αποσυρθεί νωρίτερα αναγνωρίζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, θα είχαν προσφέρει υπηρεσία στην χώρα και στα κόμματά τους, που τώρα διαλύονται. Ενώ όμως ο κ. Τσίπρας είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού εξακολουθεί έχει το βασικό πρόβλημα της διάσωσης της χώρας απέναντι σε μία εχθρική Ευρωπαική Ένωση.

Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμομενο η γερμανική Ευρώπη υποδέχθηκε αρνητικά την λαική ετυμηγορία επιβεβαιώνοντας ότι έχει εγκαταλείψει οριστικά τις δημοκρατικές παραδόσεις της. Αυτό που είδαμε χθες από τις Βρυξέλλες ήταν οι νέοι εκβιασμοί του Βερολίνου και των πρόθυμων δορυφόρων του και η ατολμία της θλιβερής πάλαι ποτέ ισχυρής Γαλλίας. Ζητούν από τον νικητή Έλληνα πρωθυπουργό να προδώσει την ετυμηγορία που μόλις απέσπασε, συνεχίζοντας τον αμείωτο τον χρηματοπιστωτικό στραγγαλισμό που καταστρέφει την ελληνική οικονομία. Το ελληνικό δράμα είναι η αρχή του τέλους της Ενωμένης Ευρώπης, όσο κι αν αυτό δεν βοηθά καθόλου τους Έλληνες στην κατάσταση που έχουμε περιέλθει. Ήδη μεταξύ των κυβερνήσεων Γερμανίας, Γαλίας, Αγγλίας, ΗΠΑ έχουν προχωρήσει η συζήτηση για τη νέα οικονομική και πολιτική αρχιτεκτονική της Ευρωπαικής Ένωσης, που δεν θα μακρύνει πέρα από το τέλος του τρέχοντος έτους. Στη νέα Ευρώπη θα υπάρχει θέση μόνιμης υποτέλειας για τα αδύνατα κράτη. Μέσα από αυτό το πρίσμα ίσως η καλύτερη επιλογή για τον Έλληνα πρωθυπουργό είναι να πάρει την συμφωνία που του προτείνουν για να αποφύγει την άμεση, ασύντακτη χρεοκοπία και να προετοιμάσει την αποχώρηση από το ευρώ, χωρίς αυτή την φορά τις αυταπάτες και τα λάθη του περασμένου πενταμήνου που πληρώνει πολύ ακριβά ο λαός που τον εμπιστεύθηκε