Δημήτρης Δανίκας

Ουδείς! Ομως όσα διαδραματίστηκαν μέσα σε ελάχιστες ώρες. Από την ανακοίνωση του τελικού αποτελέσματος του δημοψηφίσματος μέχρι χτες στις πέντε το απόγευμα με την γραπτή κοινή συμφωνία όλων σχεδόν των κομμάτων. Ολα αυτά είναι τελεσίδικα, καταλυτικά και ανατρεπτικά!

Αντί για διχασμό είχαμε ομοφωνία. Πότε έγινε αυτό; Οταν η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού είπε Οχι

Οταν ο Σαμαράς παραιτήθηκε. Οταν ο Τσίπρας αναδείχθηκε ηγέτης χωρίς αντίπαλο. Οταν δηλαδή ανάγκασε τους άλλους να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Και να ομονοήσουν!

Επομένως καταλήξαμε στην ομόνοια ύστερα από μια άτυπη ανακήρυξη μονοκομματικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ο Τσίπρας μόνος του περικυκλωμένος από κόμματα-σφραγίδες!

Πως έγινε αυτό; Εδώ το ψητό. Το ελληνικό. Αντί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να καμφθεί και να γονατίσει από το πυρ κατά αντι-τσιπρική βούληση, όλων σχεδόν των καναλιών, των εφημερίδων και των δανειστών, εκείνοι βάδιζαν όπως οι απόγονοι της αθάνατης κλεφτουριάς!

 Κάθε φορά που έβγαιναν από το Sky ο Πρωτοσάλτε και ο Μπογδάνος ανέβαιναν τα ποσοστά του Οχι. Κάθε φορά που γάβγιζαν οι δανειστές ανέβαιναν ποιο ψηλά τα ποστοστά του Οχι. Κάθε φορά που από τις ντουλάπες των «νεκρών» έβγαιναν τα πολιτικά ζόμπι του συστήματος το Οχι σκαρφάλωνε ακόμα πιο ψηλά!

Να το παραδεχτούμε αγαπητέ συνάδελφε. Σύμμαχοι του Οχι, όλοι εμείς του Ναι. Και ο Πρωτοσάλτε. Και ο Μπογδάνος. Και τα κανάλια. Και οι εφημερίδες. Και η αφεντιά μου!

Ολοι , χωρίς να το καταλάβουμε, όλοι εμείς του Ναι. κατέληξαμε θλιβεροί υπέρμαχοι του Οχι. Ο Τσίπρας πρέπει να μας ευγνωμονεί!

Η συνέχεια ακόμα πιο καταλυτική. Γκρεμίστηκαν οι δημοσκόποι. Γκρεμίστηκαν οι φωνές που διαλαλούσαν την διχόνοια. Γκρεμίστηκαν οι τρομολάγνοι. Γκρεμίστηκαν όλα τα σκουριασμένα συστημικά «εργαλεία». Απίστευτο. Σαν ταινία με τίτλο Against All Odds. Κόντρα σε όλα!

Σε όλα. Γιατί την ώρα που οι συμπολίτες μας έβλεπαν και βίωναν στο πετσί τους τον τρόμο των κλειστών τραπεζών. Την ώρα που έβλεπαν σκηνές από το έργο προσεχώς, δηλαδή μιας καθολικής και μη αναστρέψιμης πτώχευσης, εκείνοι αποφασισμένοι να ψηφίσουν Οχι. Επομένως καθόλου τζάμπα μάγκες. Ψήφισαν Οχι έχοντας επίγνωση όλων των συνεπειών του Νόμου!

Σε όλα. Γιατί η ερμηνεία του Οχι είναι πολλαπλή. Και για πολλούς διαφορετική. Ομως εκ του αποτελέσματος μία η ερμηνεία η πολιτική και η εθνική, Ολοι κάθισαν στο ίδιο τραπέζι. Πλην Μιχαλολιάκου και Κουτσούμπα. Ολοι έβαλαν την τζίφρα τους κάτω από το ίδιο χαρτί. Ολοι υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη, Ολοι υπέρ της αναδιάρθωσης του χρέους και υπέρ μιας νέας, γενναίας δανειοδότησης!

Ετσι το μαζικό Οχι κατέληξε Ναι στην συμφιλίωση. Ετσι η διχόνοια κατέληξε σε ομόνοια. Ετσι οι δανειστές δεν θα έχουν απέναντί τους μόνο το 61% του Οχι. Θα έχουν το 88% του εκλογικού σώματος. Το άθροισμα όλων των κομμάτων από τις τελευταίες εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Πλην ΚΚΕ και Χρυσής Αυγής

Ετσι το ερώτημα πέφτει στις πλάτες των δανειστών. Τι θα κάνουν τώρα; Κόντρα σε ολόκληρη την χώρα. Να την διαλύσουν; Να στείλουν τα «πάντσερ» και να λιώσουν τους Ελληνες; Να μας «βομβαρδίσουν»; Να μας εξοντώσουν; Ολους;

Μπορεί να συμβεί αυτό; Μπορεί! Ολα είναι πιθανά. Μόνο ένα πράγμα είναι γεγονός. Αυτό που πίστεψε η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού. Αντιγράφοντας τον Ρήγα Φεραίο «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»!