Κώστας Τσαούσης

Το πρώτο εξ αυτών είναι  οτι έχουμε μπροστά μας τα χαρακτηριστικά μιας απόλυτα διχασμένης κοινωνίας - για παράδειγμα  είναι εντελώς διαφορετικές  οι επιλογές και οι συμπεριφορές εκείνων που παρότι μέλη της ίδιας ηλικιακής ομάδας  νοιάζονται για το αν λειτουργεί σωστά το app store ή το play store  ή και το paypal στις σημερινές συνθήκες με κλειστά τα τραπεζικά συστήματα και διαφορετικές εκείνων που έχουν χαιρετίσει για πάντα χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες και αγνοούν το πού βρίσκονται τα ATMs  της γειτονιάς τους. Η κυβέρνηση Τσίπρα σε ένα μεγάλο βαθμό την δεύτερη αυτή κατηγορία επέλεξε ως βασικό της ακροατήριο επενδύοντας στο υπόστρωμα αυτού του κοινωνικού διχασμού.  

Το ίδιο συνέβη και με τις νοικοκυρές ή τους συνταξιούχους. Ο καθένας με την δική του ατζέντα φτιαγμένη απο τις δικές του αγωνίες και προβληματισμούς. Μια ατζέντα στην οποία "πάτησε" κατεξοχήν η κυβέρνηση Τσίπρα και ενίσχυσε μέχρι αποθέωσης όλες εκείνες τις προσδοκίες που αψηφούν τις πραγματικότητες της οικονομίας , της αγοράς και των επιχειρήσεων... Αύριο ή μεθαύριο όταν έρθει η ώρα της επαλήθευσης των προσδοκιών οι προσωπικές ατζέντες θα σαρωθούν και μαζί και η ελπίδα των απλών ανθρώπων που πίστεψαν τα  "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα". 

Προσοχή, μιλώντας για όλα αυτά δεν αναφέρομαι μόνο στα διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα - μια απολύτως λογική διαφοροποίηση- αλλά για κάτι παραπάνω:  Για την θέση που επιλέγει ο καθένας και η καθεμια σε μια κοινωνία που μπορεί να παράγει και να υπερασπίζεται συλλογικές αγηγήσεις. 
 Το δεύτερο στοιχείο που προβάλλει απο την ανάγνωση των αποτελεσμάτων είναι η ενίσχυση έτι περαιτέρω μέσω μιάς διχαστικής πολιτικής  μιας κοινωνίας πολλαπλών ταχυτήτων με εντελώς διαφορετικές πολιτικές και πολιτιστικές προτεραιότητες. Αυτα τα δύο χαρακτηριστικά στοιχεία είναι και τα βαριά προικιά της κυβέρνησης Τσίπρα που θα τα βρει μπροστά στο δρόμο της σε κάθε περίπτωση που θα θελήσει να χαλάσει το όνειρο της "μικράς και εντίμου" Ελλάδας και να προσγειωθεί στην Ευρωπαϊκή πραγματικότητα.