Γιάννης Μακρυγιάννης

που έχουν καίριες ευθύνες για το αδιέξοδο της χώρας, να τρομοκρατήσουν, να κινδυνολογήσουν και να πιέσουν την κυβέρνηση να υποχωρήσει έναντι των δανειστών, οι οποίοι ζητούν τα πάντα.

Δεν ορρωδούν προ ουδενός: Μιλάνε με την μεγαλύτερη ευκολία για «σενάρια Κύπρου», για capital control, για βιβλικές καταστροφές – λες και η χώρα, στην οποία τριπλασιάστηκε η ανεργία την τελευταία 5ετία και διαλύθηκαν τα πάντα, βρίσκεται σε ένα παράδεισο, που τον απειλούν οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές!

Δεν ξέρω αν είναι ενδεικτικό των ελατηρίων με τα οποία κινούνται κάποιοι πολιτικοί αυτού του είδους, αλλά τη φημολογία περί «σεναρίων Κύπρου» την ξεκίνησαν δύο στελέχη που προσπαθούν μετά μανίας να γίνουν αρχηγοί στα κόμματά τους, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Ανδρέας Λοβέρδος – από κοντά είναι φυσικά και ο γνωστός στα ληρολογήματα Άδωνις Γεωργιάδης, αλλά μικρή σημασία έχει τι λέει ο συγκεκριμένος διασκεδαστής.

Εντάξει, να ζητήσουν από την κυβέρνηση να κάνει κάποιες υποχωρήσει – τις οποίες έχει ήδη κάνει -, να επιδείξει ευελιξία, να συμβιβαστεί ως ένα βαθμό. Αλλά να της ζητάνε να υποχωρήσει σε όλα και μάλιστα το ταχύτερο, να υποταχθεί σε ένα πλήρες μνημονιακό καθεστώς, που απέτυχε τραγικά, δεν το λες και «συμβολή» στη διαπραγμάτευση. Μάλλον προτροπή προς κανονική παράδοση είναι και μάλιστα με χαιρεκακία εκφρασμένη. Όλο αυτό το διάστημα δεν άκουσα την παραμικρή νύξη από όλους αυτούς για αδιαλλαξία των δανειστών και την ανάγκη να υποχωρήσουν και αυτοί σε κάτι, καθώς είναι πασιφανές ότι έκαναν λάθος στον χειρισμό του ελληνικού προβλήματος. Αλλά φευ! Τσιμουδιά για τη στάση των εταίρων, κριτική υπάρχει μόνο για την κυβέρνηση.

Θα μιλούσα για αναπάντεχους συμμάχους των δανειστών στην Ελλάδα, αλλά μάλλον θα έκανα λάθος στον χαρακτηρισμό «αναπάντεχοι».

Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν γιατί, θα μας τρελάνουν οι θιασώτες του μνημονίου: Οι δανειστές ζητούν την υλοποίηση σχεδόν και των 19 προαπαιτουμένων που είχαν ζητήσει και από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Αν εκείνη η συγκυβέρνηση θεωρούσε αυτές τις απαιτήσεις αναγκαίες για να σωθεί η χώρα, γιατί δεν τις ψήφιζε, παρά τις άφησε για την επόμενη κυβέρνηση; Αφού ήταν τόσο εθνοσωτήρια αυτά που ζητούσε τότε η τρόικα, γιατί τα άφησε στην τύχη και τους… κακούς αριστερούς; Γιατί δεν κάνανε το καθήκον τους, αυτοί οι… φοβεροί πατριώτες, ώστε να μην ταλαιπωρείται τώρα η χώρα;   

Ας το πάρουν χαμπάρι, τουλάχιστον για να έχουν αυτογνωσία και να μην φτάνουν στα όρια της γελοιότητας: εάν ο ελληνικός λαός θεωρούσε ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε βάλει τα πράγματα σε μία τάξη, ότι είχε κάνει κάτι θετικό, δεν θα επέλεγε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν θα έστελνε τον Σαμαρά στα αζήτητα και το ΠΑΣΟΚ στο βάραθρο της ανυποληψίας. Ο ελληνικός λαός έχει την άποψη – διαμορφωμένη από τα βιώματά του – ότι η προηγούμενη μνημονιακή πενταετία ήταν μία ολοκληρωτική καταστροφή για τη χώρα. Και όχι βέβαια μία σωτήρια περίοδος, όπως επιμένουν κάποιοι πολιτικοί κρετίνοι, πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης περιόδου.

Αν το καταλάβουν αυτό, με σεμνότητα και αυτοκριτική και σταματήσουν το σέρβις στους «εταίρους», μπορεί να φανούν και χρήσιμοι και στα κόμματά τους και στη χώρα.