Τάσος Καραμήτσος

Οταν τους έδειξε μια λίστα με παροχές της τότε συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη ύψους 15 δισ. ευρώ, που επρόκειτο να θέσει υπ’ όψιν των υπουργών του Εurogroup, οι δύο έμπειροι αξιωματούχοι τού είπαν: «Γιάννη, μην τους τις δείξεις καν, θα χάσεις τον χρόνο σου και θα μπλέξεις».

Παρά ταύτα, ο νέος τότε υπουργός, αν και δεν επέμεινε στο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» της τότε κυβέρνησης, είδε να χάνονται πέντε μήνες μέχρι να αποφασιστεί και να ψηφιστεί το δεύτερο μνημόνιο και να ξεκινήσει η ουσιαστική διακυβέρνηση της χώρας.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ., έτσι όπως ακριβώς και τότε, απλά ο πολιτικός χρόνος των μνημονίων περνά αστραπιαία και τα ξεχνάμε όλα εύκολα. Και τότε... οι εφημερίδες και τα media της διαπλοκής (που σήμερα καταγγέλλονται αλλά όλως τυχαίως μόλις προ διμήνου εκθείαζαν τον Τσίπρα) περιγράφανε τα άγρια μέτρα με πηχυαίους τίτλους και τότε δεκάδες βουλευτές απειλούσαν ότι δεν θα ψηφίσουν και πολλοί μάλιστα αποχώρησαν και βρήκαν στέγη στη σημερινή κυβέρνηση.

Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του δυστυχώς λησμόνησαν τη βασική αρχή που ισχύει πάντα - είτε διευθύνεις κράτος είτε περίπτερο. Οταν χρωστάς και κυρίως όταν δεν μπορείς όχι μόνο να αποπληρώσεις αλλά ούτε καν να ζήσεις χωρίς δανεικά, είσαι απλά όμηρος των δανειστών σου.
Η ομηρία αυτή λοιπόν υποχρεωτικά σε οδηγεί σε συμβιβασμούς και μάλιστα χωρίς την πολυτέλεια να ορίζεις εσύ τους όρους (ίσως να τους βελτιώνεις). Και για να μην το κουράζουμε με πολλές θεωρίες, το τρίτο μνημόνιο της δεκαετίας βρίσκεται προ των πυλών της Ελληνικής Δημοκρατίας. Με «Πρώτη Φορά Αριστερά» -ή δίχως αυτήν αν δεν θέλει- τα νούμερα οδηγούν μαθηματικά σε μια καινούρια δανειακή σύμβαση, η οποία θα ολοκληρώσει τον κύκλο των βαθιών μεταρρυθμίσεων της χώρας και ίσως κλείσει και τον πολιτικό κύκλο της Μεταπολίτευσης.

Οι καιροί δεν χωρούν ούτε ηρωισμούς από την πλευρά της κυβέρνησης, ούτε χαιρεκακίες των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Συναίνεση χρειάζεται για να ξαναβρεθούμε κοντά στον σωστό δρόμο που χάθηκε εδώ και έναν περίπου χρόνο, από τις ευρωεκλογές και μετά. Ο Τσίπρας θα γράψει ή θα σβηστεί από την Ιστορία βάσει του τι θα πράξει από δω και στο εξής και η Ιστορία είναι μία και αφορά την τύχη της Ελλάδας. Ας μην ξεχνάει ότι δεν γράφεται κάτω από αριστερό ή δεξιό πρίσμα.