Παν. Μπουσμπουρέλης

Σταθερός, έντιμος από τα παλιά δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν να του καταλογίσει το παραμικρό και πώς θα μπορούσε άλλωστε.

Ο πρωθυπουργός του έδωσε ένα υπερυπουργείο και εκείνος ξεκίνησε ορμητικά επικεντρωνόμενος στην πολιτική που πιστεύει. Άνοιγμα με γεωπολιτική βάση προς τη Ρωσία, προώθηση της συμφωνίας για τον ΔΕΣΦΑ με διακράτηση του 51% από το ελληνικό Δημόσιο, προτεραιότητα στη μείωση του κόστους για την παραγωγή.

Καλές προθέσεις ασφαλώς και καινοτόμες εμπνεύσεις. Το πρόβλημα ξεκινά από εκεί που ο υπουργός Ενέργειας και Ανασυγκρότησης συγκρούεται απευθείας με την ευρωπαϊκή πλευρά. Λαμβάνει θέσεις κατά της θεσμοθετημένης Ανεξάρτητης Αρχής, παίρνει καθαρές θέσεις αντίθετες στο άνοιγμα της αγοράς χαρακτηρίζοντάς το νεοφιλελεύθερη απορρύθμιση, μπλοκάρει το σπάσιμο μονοπωλίου της ΔΕΗ στον λιγνίτη, οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας επιβαρύνονται σε κόστος λειτουργίας.

Αυτές είναι οι επιλογές του αποτυπώνουν τη συνολική του φιλοσοφία που είναι επιλογή και μερική εφαρμογή των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια φιλοσοφία που όχι μόνον επαληθεύεται μέχρι στιγμής στην πράξη της πολιτικής και σε τεχνικές προτεραιότητες, αλλά και στη γενικότερη θεώρηση απέναντι στη διαπραγμάτευση.

Η διαπραγμάτευση είναι φανερό ότι έτσι όπως πάει, θα χρειασθεί γέφυρες από όλες τις πλευρές αν πρόκειται να κλείσει. Και πώς μπορεί να γίνει αυτό μέσα στον επόμενο ενάμισι μήνα, όταν τόσον καιρό δεν μπόρεσε να κλείσει η συμφωνία- γέφυρα; Όλα αυτά τα οποία πρέπει να υπερπηδηθούν είναι πάρα πολλά και, μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι ο ηγέτης της Αριστερής Πλατφόρμας επιφυλάσσει μεγάλα ΟΧΙ. Και αυτά θα είναι καθοριστικά για το τι μέλλει γενέσθαι.