Δημήτρης Δανίκας

Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Οποιος διασχίσει το κατώφλι και συναντήσει το βαθύ σκοτάδι της ψυχής του, τότε όλα μα όλα είναι ικανός να τα διαπράξει. Τότε τίποτα δεν θα τον συγκρατήσει. Τότε ο Ανθρωπος μεταλλάσσεται στον πιο δολοφονικό, κυνικό και ανεξέλεγκτο ον του πλανήτη!

Οι ψυχίατροι ισχυρίζονται ότι ο 27χρονος παιδοκτόνος από την Βουλγαρία είχε απωλέσει κάθε επαφή με τα συναισθήματά του. Οτι οι ευαισθησίες του μπήκαν στον καταψύκτη. Και ότι έβλπε σαν «πράγμα» το τετράχρονο πλάσμα που κυκλοφορούσε απέναντί του!

Στη θέση του, λένε οι ψυχίατροι, αυτός έβλεπε μια κούκλα. Ενα άψυχο αντικείμενο. Κάτι ξένο προς αυτόν. Και λένε ακόμα ότι εκείνη τη στιγμή η Αννυ γι αυτόν ήταν η προέκταση της μητέρας της!

Το κίνητρο που τον μετάλλαξε και τον έσπρωξε σ αυτή την κτηνώδη, ανατριχιαστική πράξη, ήταν η κατεστραμμένη σχέση του με την γυναίκα του. Ηταν η φυγή της. Ηταν η σχέση που διατηρούσε με κάποιον «πελάτη» στην Γερμανία. Ετσι η Αννυ ήταν γι αυτόν το μοναδικό αποτύπωμα που είχε αφήσει πίσω της η γυναίκα του. Το αποτύπωμα μιας πόρνης!

Μιας γυναίκας που είχε ρημάξει την ζωή του. Οι ψυχίατροι ισχυρίζονται ότι η διαταραγμένη ψυχολογία ενός τόσο επιβαρυμένου ατόμου, τον σπρώνει στην αντιμετάθεση. Αντί δηλαδή να δει και να συνειδητοποιήσει ο ίδιος τις δικές του ευθύνες, αντί να περιέλθει σε κατάσταση αυτογνωσίας, η ψυχολογία του τυφλώνεται, χάνει τον έλεγχο και έτσι φωλιάζει και βολεύεται μεταθέτωντας τα πάντα στο πρόσωπο του «άλλου». Δηλαδή της γυναίκας του!

Ετσι η ανατριχιαστική πράξη συντελείται με απόλυτη ψυχραιμία. Μια κατάσταση νεκροφάνειας. Οπου το άτομο κόβει κάθε γέφυρα με την πραγματικότητα. Και όπου για να εκτονωθεί ο νοσηρός ψυχισμός του πρέπει να διαμελίσει κάθε ίχνος που έχει αφήσει πίσω της η γυναίκα του

Μ αυτόν τον τρόπο εκδικείται. Μ αυτόν τον τρόπο νομίζει ότι θα ξανακερδίσει την εξουσία στην σχέση του με την γυναίκα του. Και ότι παιδί και μάνα είναι ένα και το αυτό!

Με απλά λόγια η πράξη του συναντάει την αντίστοιχη, αρχέγονη πράξη της Μήδειας. Από την πλευρά του αρσενικού. Γι αυτό, λένε, ο φόνος ήταν προσχεδιασμένος. Γι αυτό ήταν οργανωμένος. Και γι αυτό η «τελετή» συντελέστηκε με τόση ψυχραιμία και με εξαιρετική σκηνοθεσία

Και λένε ακόμα ότι ο διαμελισμός της δύσμοιρης Αννυ, ήταν πράξη συμβολική. Διαμελίζω το σώμα σου. Και έτσι τεμαχίζω κάθε ίχνος ζωής από τα «εξαρτήματά» σου! Και όχι μόνο διαμελίζω αλλά στην συνέχεια βράζω τα μέλη σου ώστε να εξαφανίσω κάθε ίχνος από την παρουσία σου!

Φόνος φρικιστικός. Φόνος ολοκληρωτικός. Φόνος συμβολικός. Φόνος τελετουργικός. Φόνος εξοντωτικός!

Ομως το πιο εξωφρενικό είναι ότι κάθε άνθρωπος, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες είναι ικανό να διαπράξει τα πάντα. Εμείς οι αμέτοχοι, οι παρατηρητές, οι περαστικοί, δεν το καταλαβαίνουμε. Και ο παιδοκτόνος στην θέση μας τα ίδια και χειρότερα θα έλεγε για τον οποιονδήποτε που θα σκότωνε και θα τεμάχιζε την τετράχρονη κορούλα του!

Κάθα άτομο είναι εν δυνάμει «διπλό». Ο δόκτωρ Τζέκιλ και ο μίστερ Χάιντ. Οσο το πάνω χέρι το έχει ο Τζέκιλ όλα καλά και κανονικά. Ετσι και εφορμήσει στον ψυχισμό μας ο Χάιντ, τότε η απόσταση που μας χωρίζει από τον Χάνιμπαλ Λέκτερ είναι δυσδιάκριτη

Χωρίς να το ξέρουμε, όλοι μα όλοι κουβαλάμε ένα μικρό «κτήνος» μέσα μας!