Σπύρος Γκουτζάνης

Το εάν αυτό θα σημάνει και την ταπείνωση ενός ολόκληρου λαού και την κατάρρευση της χώρας, του είναι παντελώς αδιάφορο εάν δεν το επιδιώκει κιόλας, προκειμένου να δοθεί οριστικό τέλος στο αριστερό πείραμα που ξεκίνησε από τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρώπης πριν επεκταθεί. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι με τον Σόιμπλε, όποτε δίνει το σύνθημα ευγραμμίζεται ο Ντάισενμπλουμ, ο Γιούνκερ χάνει την υπομονή του με την Ελλάδα, ο Ντράγκι σφίγκει την στρόφιγγα και οι πρόθυμοι του ανατολικού μπλοκ κάνουν τους μαχαιροβγάλτες του γερμανού εναντίον του Βαρουφάκη. Είναι αστείο ότι δήθεν τους ενοχλεί το καθηγητικό στυλ του Βαρουφάκη εκείνους που καταπίνουν την σκαιά απέναντί τους συμπεριφορά του Σόιμπλε -και υπάρχουν αρκετές αναφορές από τα κατά καιρούς Eurogroup.

Για τους μεν ξένους δεν υπάρχει ή δεν θα έπρεπε να υπάρχει έκπληξη, μόνο οι αφελείς δεν αντιλαμβάνονται ακόμη και τώρα ότι η γερμανική Ευρώπη και οι δορυφόροι της είναι μία απολύτως εχθρική δύναμη που διεξάγει ολοκληρωτικό οικονομικό πόλεμο -με την έννοια ότι δεν θέλει να καταβάλλει μόνο την κυβέρνηση αλλά συνολικά την ικανότητα και την διάθεση ενός λαού να προβάλλει αντίσταση.  

Οι εγχώριοι όμως που αγανακτούν όταν τα στελέχη της κυβέρνησης τους χαρακτηρίζουν πέμπτη φάλαγγα τι ζητάνε; «Κυβερνήστε επιτέλους λένε» σαν να μην καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει μια σειρά νομοσχέδια όσο εκκρεμεί η διαπραγμάτευση. Άλλωστε είναι η ίδια η πέμπτη φάλαγγα που την καταγγέλλει για μονομερείς ενέργειες. Όταν λέει λοιπόν «κυβερνήστε» εννοεί «κυβερνήστε κατά τα κελεύσματα των δανειστών». Ή μήπως όχι; Την ίδια ακριβώς λογική υπακούει και η άλλη παραίνεση προς την κυβέρνηση: «Υπογράψτε επιτέλους την συμφωνία με τους εταίρους». Τα στελέχη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και από κοντά του Ποταμιού τόσο στην Βουλή όσο και στα κανάλια δεν απαντούν στο απλό ερώτημα: Τι να περιλαμβάνει η συμφωνία; Σε τι να υποχωρήσει η κυβέρνηση; Στο εργασιακό; Στο ασφαλιστικό; Στην αύξηση των φόρων; Μήπως ζητούν ο διάδοχος του κ. Τόμσεν να συνεχίσει να μπαίνει στα υπουργεία και να βάζει τις φωνές στους υπουργούς όπως έκανε επί Σαμαρά-Βενιζέλου; Ή ότι τα τεχνικά κλιμάκια πρέπει να συνεχίσουν να κάνουν κατάληψη στα υπουργεία; Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και οι πρώην υπουργοί τους γνωρίζουν το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης και τις απαιτήσεις των δανειστών. Γιατί δεν εξηγούν λοιπόν τι θέλουν συγκεκριμένα από την κυβέρνηση; Ο κ. Λοβέρδος που είναι απφασισμένος να μην αφήσει τους Συριζαίους σε χλωρό κλαρί και μαζί και ο Γεωργιάδης και ο Μητσοτάκης τι ζητούν, να ταπεινωθούν οι νέοι υπουργοί όπως ταπεινώθηκαν οι ίδιοι;

Η κυβέρνηση πάλι γιατί δεν εξηγεί την κατάσταση στον ελληνικό λαό, σε ποιό σημείο βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις και τι απαιτούν οι δανειστές; Μόνο δείγμα αριστεροσύνης και δημοκρατίας δεν είναι ο περιορισμός στην ενημέρωση, οι επιλεκτικές διαρροές σε εκλεκτούς και οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αλήθεια πού είναι το καθημερινό μπρίφινγκ του Σακελλαρίδη; Φοβάται μήπως αναγκαστεί να αποκαλύψει στοιχεία των μυστικών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές ή μήπως φανεί η έλλειψη προετοιμασίας και το κενό πολιτικής σε μία σειρά ζητήματα από το μεταναστευτικό μέχρι την Παιδεία;

Όσο όμως  κι αν η κυβέρνηση έχει ακολουθήσει λανθασμένη στρατηγική είναι απαραίτητο να βγει όρθια από την διαπραγμάτευση και μαζί της η χώρα. Γιατί όποιος νομίζει ότι μετά από μία συντριβή της αριστερής κυβέρνησης θα επανακάμψει ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο και θα υλοποιήσουν το mail Χαρδούβελη εύχεται στην χώρα τον χειρότερο εφιάλτη της.