Γιάννης Μακρυγιάννης

όταν για παράδειγμα στο δεύτερο eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου ο Βαρουφάκης συγκρούστηκε για την αλλαγή του συμφωνημένου κειμένου, αντί ο πρώην πρωθυπουργός να ζητήσει ενημέρωση από την κυβέρνηση για το πώς οι Γερμανοί απέσυραν τη συμβιβαστική πρόταση Μοσχοβισί και προσπάθησαν να σύρουν την Αθήνα εκεί που ήθελαν, επιχείρησε να κάνει μέτωπο με τους Βενιζέλο και Θεοδωράκη, μπας και ρίξουν όλοι μαζί τον Τσίπρα!

Προχθές μόλις, εξέδωσε σχεδόν τα μεσάνυχτα προσωπική ανακοίνωση για να επιτεθεί στην κυβέρνηση για ένα έγγραφο περί μεταναστευτικής πολιτικής, το οποίο έχει πολύ ύποπτη ιστορία και περίπου συνιστά προβοκάτσια.

Γενικά ο Σαμαράς δεν μιλάει πολύ. Έχει λουφάξει στη Συγγρού και κοιτάει μην ορμήσουν μέσα οι καραμανλικοί και οι μητσοτακικοί και του πάρουν το κόμμα. Αλλά, εάν είναι να τραβήξει κάποια επίθεση στην κυβέρνηση, σε θέματα που εκτιμά ή ελπίζει ότι μπορεί να την αποσταθεροποιήσουν χοντρά, είτε στο εξωτερικό, είτε στο εσωτερικό, τότε επιδεικνύει εξαιρετική ταχύτητα.

Για την ακρίβεια δείχνει να πιστεύει ακόμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι μια σύντομη «παρένθεση» στην πολιτική ζωή του τόπου. Δεν μπορεί να χωνέψει διαφορετικά, ότι είναι ο πολιτικός που έχασε από την αριστερά και αυτό η ιστορία θα το υπενθυμίζει πάντα.

Η θεωρία – προσδοκία της «παρένθεσης» είναι η παρηγοριά του, γιατί απλά ήταν και η τελευταία επινόησή του, στη πρωθυπουργική του θητεία: Εάν δει κανείς το πώς είναι στημένο το σκηνικό με τις ταμειακές και χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα το καταλάβει. Ή και οι σχέσεις με τους εταίρους και τα χρονοδιαγράμματα για τις συμφωνίες. Ο Φεβρουάριος για παράδειγμα ήταν ο μήνας που απαιτούσε από την νέα κυβέρνηση – την οποιαδήποτε κυβέρνηση – να συμφωνήσει με τους εταίρους. Ο Τσίπρας ξεπέρασε το εμπόδιο, με τη γνωστό συμβιβασμό του Βαρουφάκη στις 20 Φεβρουαρίου στο eurogroup.

Αλλά ο Μάρτιος έχει την εξής παγίδα: ή αποδέχεστε τρόικα και μνημονιακές πολιτικές και παίρνετε τη δόση των 7,2 δις για να λύσετε το τεράστιο χρηματοδοτικό και δημοσιονομικό κενό που σας κληρονομήσαμε από την αποτυχία του προηγούμενου προγράμματος, ή αρνείστε και βρίσκεστε μπροστά σε πιστωτικό γεγονός. Δηλαδή "μνημόνιο ή πτώση" είναι το δίλημμα που φιλοτέχνησαν για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας ότι δεν θα βρεθεί άλλος δρόμος. Όλα αυτά δε σε απίστευτη συμπαιγνία με τον Σόιμπλε, ο οποίος απευθύνει τις μεγαλύτερες απειλές εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης – συχνά μαζί με τον Άδωνι.

Γι’ αυτό και η πραγματική μάχη της κυβέρνησης Τσίπρα, προκειμένου να εδραιωθεί, δίδεται τώρα που ο ακροδεξιός σχεδιασμός είναι σε εξέλιξη και οι μεθοδεύσεις του παρακράτους βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.

Δεν είναι βέβαιος ότι το αντιλαμβάνονται πάντα αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι σαφές ότι η πιο ακροδεξιά δράκα που κυβέρνησε τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια και η οποία δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι έχασε και μάλιστα πανηγυρικά από την Αριστερά, δεν θα καταθέσει εύκολα τα όπλα, κι ας προκαλέσει πρόβλημα στην ίδια τη χώρα.