Αντώνης Ν. Βγόντζας

Αλλοι την υποδέχτηκαν με λεκτικό θριάμβου. Η Ευρώπη δεν αντιστάθηκε! Αλλάξαμε την Ευρώπη! Περάσαμε όλες μας τις θέσεις! Και, κάπου στα πίσω, δεν επαληθεύτηκαν οι Κασσάνδρες του Grexit. Αλλοι από τον ίδιο πολιτικό χώρο την αμφισβήτησαν. Και όσοι τόλμησαν να διατυπώσουν πιο ανοιχτά τη διαφωνία τους, αντιμετωπίστηκαν με απαξιωτικό τρόπο. «Δεν κατάλαβαν». Οπως ο Μανώλης Γλέζος! Ή, ακόμα χειρότερα, αναμασούν απαράδεκτα «το αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας». Οπως ο Γιάννης Μηλιός. Υπεύθυνος, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ! 

Αλλοι την υποδέχτηκαν με λεκτικό αρνητικού θριάμβου. Το email του Γκίκα Χαρδούβελη δεν διαφέρει από τα απρόσιτα στην κοινή γνώμη μέχρι σήμερα, πολλά και πολλαπλά email του Γιάνη Βαρουφάκη. Για τον μέσο πολίτη είναι δύσκολο να αποδεχτεί έναν τέτοιο ισχυρισμό. Είναι εύκολο να ανακαλύψει τα δεκαέξι κοινά σημεία, όπως μας διαβεβαιώνουν οι διάφορες κομματικές ανακοινώσεις των ηττημένων της 25ης Ιανουαρίου. Είναι όμως πολύ δύσκολο να ζυγίσει ο μέσος πολίτης τις «δημιουργικές ασάφειες», όπως προσφυώς τις χαρακτήρισε ο σημερινός υπουργός. Σε εκπομπή κατάλληλη και ατμοσφαιρική για «πρωινάδικα».

Προσωπικά ανήκω σ’ εκείνους που δέχτηκαν με λύτρωση την ομόφωνη αυτή απόφαση. Για τέσσερις λόγους. Πρώτον, γιατί δεν επιβεβαιώθηκαν οι διάφορες Κασσάνδρες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για μια ενδεχόμενη καταστροφική, με ιστορικούς όρους, έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και πιθανά και από την Ενωμένη Ευρώπη. Με κοινή ευθύνη. Και της Ευρώπης και της Ελλάδας. Και της σημερινής κυβέρνησης. Δεύτερον, γιατί νίκησαν και η Ευρώπη και η Ελλάδα. Ποιος κράτησε το μεγαλύτερο μερτικό από αυτή τη νίκη θα το μάθουμε. Τρίτον, γιατί διαμόρφωσε τις πιο ιδανικές συνθήκες προσαρμογής και τελικής ένταξης της νέας κυβέρνησης (και όσων την ακολουθούν διαχρονικά) στην ευρωπαϊκή νομιμότητα και πραγματικότητα.

Ο τέταρτος λόγος είναι ισότιμος. Και στηρίζεται στην πρώτη παράγραφο της ομόφωνης απόφασης του Eurogroup. Η πρώτη πρόταση: «Το Eurogroup επαναλαμβάνει την εκτίμησή του για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που κατέβαλαν η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια». Δηλαδή όλοι μαζί οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης (προφανώς και ο Ελληνας υπουργός) δίνουν συγχαρητήρια στην πολιτική που εφάρμοσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Η δεύτερη πρόταση της πρώτης παραγράφου: «Κατά τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε, μαζί με τους θεσμούς, εμπλακεί σε έναν εντατικό και εποικοδομητικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές και καταλήξαμε σε κοινό έδαφος σήμερα».

Δηλαδή αναβάθμισαν σε «θεσμούς» την «τρόικα» που τη συναποτελούσαν τρεις κατ’ ουσίαν τεχνοκρατικοί θεσμοί και λειτουργούσαν τεχνοκρατικά, περιορίζοντας παράλληλα τον ρόλο του μόνου πολιτικού σώματος, που είναι το Eurogroup. Κάθε προηγούμενη συνεννόηση από εδώ και στο εξής θα γίνεται με τους «θεσμούς».

Ο τέταρτος λόγος για τον λυτρωτικό χαρακτήρα της απόφασης του Eurogroup είναι αυτός που κατανοείται πιο δύσκολα. Συνιστά το λίκνο θαλπωρής μιας συνεννόησης, με εθνική διάσταση, μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Η αναγνώριση των προσπαθειών των προηγούμενων κυβερνήσεων και του λαού μας επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει, τη στήριξη των πρωτοβουλιών της σημερινής κυβέρνησης από τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις. Μεμψιμοιρίες για τη συνολική επικοινωνιακή συμπεριφορά της κυβέρνησης δεν επαρκούν. Αναμφισβήτητα ξεπερνά τα οποιαδήποτε όρια, κάθε φύσης και κατηγορίας, η επιβολή στα περισσότερα ηλεκτρονικά ΜΜΕ του εορταστικού τριημέρου ότι η ελληνική κυβέρνηση αποστέλλει το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» για έγκριση από το Eurogroup, σε εφαρμογή της κρίσιμης απόφασης του ίδιου οργάνου. Ενώ η αλήθεια είναι συντριπτική. Αυτό που απεστάλη με την υπογραφή του υπουργού Οικονομικών δεν είχε καμία σχέση με τις προεκλογικές διακηρύξεις των συγκυβερνητικών πολιτικών παρατάξεων.

Δεν υπάρχει πιο εύστοχη σκέψη από εκείνη που φέρει την υπογραφή του Νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν. «Η Ελλάδα δεν συμφώνησε σε μεγάλα πλεονάσματα. Και οι πιστωτές δεν αντέδρασαν αρνητικά. Απλώς κρατούν πλέον την Ελλάδα με κοντό λουρί».