Βασ. Αναστασόπουλος

Δηλώνει και φιλέλληνας κι εμείς σαν... χάνοι σπεύδουμε ακρίτως να το δεχτούμε. Μα, πώς μπορεί να είναι φιλέλληνας, ένας άνθρωπος που δεν σέβεται τη Δημοκρατία, όταν η Ελλάδα είναι η χώρα που την γέννησε; Το μόνο κριτήριο είναι αν του αρέσει το τζατζίκι, ο μουσακάς και το σουβλάκι; Ας σοβαρευτούμε λίγο...

Τα γράφω αυτά, γιατί άκουσα τον αξιότιμο πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να μιλάει πάλι για τις εκλογές και την Ευρώπη. Τι είπε τις προάλλες στην Ευρωβουλή; Αυτά, πάνω-κάτω, που έλεγε και στη γαλλική τηλεόραση, λίγο μετά τις ελληνικές εκλογές: "Οι κανόνες και οι Συνθήκες δεν μπορούν να αλλάζουν, κάθε φορά που έχουμε εκλογές". Ήταν ένα σαφές μήνυμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό, αλλά και προς κάθε άλλη πολιτική δύναμη, που φιλοδοξεί να κερδίσει τις εκλογές στη χώρα της και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο για το λαό της. Οι κανόνες και οι Συνθήκες δεν αλλάζουν... Με ένα τέτοιο σκεπτικό, θα τολμούσε να πει κανείς, ότι στις Βρυξέλλες και στα άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων, θα προτιμούσαν να καταργηθούν οι εκλογές. Ας στέλνει ο κ. Γιούνκερ, η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε ένα... χαρτάκι, να μας γράφουν κάθε φορά ποιοι είναι οι εκλεκτοί τους, για να μην το κουράζουμε και πολύ...

Αναρωτιέμαι αν σε αυτή την Ευρώπη του κ. Γιούνκερ έχει θέση μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Μια κυβέρνηση που, με τα καλά και τα στραβά της, στον ένα μήνα ζωής, έχει δείξει, νομίζω, πώς δεν φοβάται το διάλογο και τις διαφορετικές απόψεις, ακόμα κι αν αυτές τείνουν να αποτελούν την αφορμή για τη δημιουργία εσωστρέφειας. Μια Αριστερά, π.χ., για την οποία μιλούν ο Μανώλης Γλέζος και ο Μίκης Θεοδωράκης, αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιάνης Βαρουφάκης και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Αλλιώς την οραματίζονται όλοι αυτοί την Αριστερά, αλλιώς τη διακυβέρνηση του τόπου, αλλά κανένας δεν φοβάται το διάλογο και τη διαφωνία. Όλες οι απόψεις ακούγονται, όλες πέφτουν στο τραπέζι και όλες περνούν και στα media, τίποτα δεν μένει μακριά από το φως.

Μια τέτοια διαλογική διαδικασία είναι φυσικό να απαξιώνεται ως πολυγλωσσία ή... Βαβέλ, από παράγοντες και ψηφοφόρους παρατάξεων που αρέσκονται στην "αρχή του ενός" και στη δημιουργία κομματικών στρατών, που ελάχιστα διαφέρουν από τις ορδές των Ορκ στον "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών". Αν δεν υποβαθμίσεις αυτό που φοβάσαι, δεν έχεις καμία πιθανότητα να το κοιτάξεις κατάματα και να το αντιμετωπίσεις...

Στη φασίζουσα Ευρώπη του κρυφο-φασίζοντα κ. Γιούνκερ, μια αριστερή "παρένθεση" μοιάζει με αγκάθι, με απόστημα που πρέπει να σπάσει, να βγει. Εκλογές; Διάλογος; Όλα αυτά είναι... ξένες λέξεις. Ακούγονται σαν κινέζικα -ή, καλύτερα, κορεάτικα, σαν αυτά που μιλάει ο δικτάτορας Κιμ Γιονγκ-Ουν και στον οποίο κάθε, μα κάθε φορά που ακούω τον κ. Γιούνκερ ή τον κ. Σόιμπλε να μιλούν, διαπιστώνω ότι μοιάζουν όλο και πιο πολύ..