Δημήτρης Δανίκας

Δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ αλλά ήθελα να πετύχει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν πέτυχε

Δεν ψήφισα Νέα Δημοκρατία αλλά ήθελα να πετύχει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Αυτός όμως έφυγε νωρίς. Δεν πέτυχε

Δεν ψήφισα τον εκσυγχρονιστή Κώστα Σημίτη αλλά ήθελα να πετύχει. Δυστυχώς αυτός καταπιάστηκε με την άσφαλτο και εγκατέλειψε κάθε σκέψη ριζοσπαστικών αλλαγών. Δεν πέτυχε

Δεν ψήφισα Κώστα Καραμανλή αλλά ήθελα να πετύχει. Δυστυχώς έμεινε στα λόγια κι έτσι εγκατέλειψε παραδίδοντας τα ταμεία καταχρεωμένα. Δεν πέτυχε κι αυτός!

Δεν ψήφισα Γιωργάκη αλλά μέσα μου ευχόμουν να υλοποιήσει μικρό μέρος του προγράμματός του. Δεν το έκανε. Και παρέδωσε την χώρα στους δανειστές και στην Τρόικα. Απέτυχε παταγωδώς!

Δεν ψήφισα Αντώνη Σαμαρά αλλά κατά βάθος έλπιζα ότι τώρα μέσα στην κρίση και με τα χέρια λυμένα θα προχωρούσε στις απαραίτητες εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις. Διαψεύστηκα ολοσχερώς. Η μεταρρυθμιστική του εμμομή κατέληξεε στις απολύσεις των καθαριστριών, στο κούρεμα των συντάξεων και την φτωχοποίηση των εργαζομένων. Απέτυχε οικτρώς!

Δεν ψήφισα Αλέξη Τσίπρα αλλά θέλω να πιστεύω ότι επιτέλους ήρθε η ρημάδα η ώρα. Ωστε το κυβερνητικό προσωπικό να εφορμήσει εναντίον των «κακοδαιμονιών». Τις μισές θέλετε; Εστω τις μισές. Το ένα τρίτο θέλετε; Εστω το ένα τρίτο. Να εφορμήσει και να πετύχει!

Θα μου πείτε «κάνεις όνειρα». Θα σας πω ότι κάθε έλληνας, ανεξάρτητα κομματικής σημαίας, έχει κάθε λόγο να ονειρεύεται. Από τα όνειρα αρχίζει να σχεδιάζεται η πραγματικότητα

Θα σας έλεγα επίσης ότι οι αλλαγές δεν έχουν σημαία κόκκινη, πράσινη, ροζ και γαλάζια. Οι απαιτούμενες, οι βασικές, οι πρωταρχικές, οι αναγκαίες αλλαγές είναι εθνικές

Δηλαδή πολεμική έφοδος στην φοροκλοπή. Δηλαδή εξόντωση του λαθρεμπόριου πετρελαίου. Δηλαδή εξυπηρέτηση των δανείων. Δηλαδή πρόταση και εφαρμογή παραγωγικής ανασυγκρότησης. Δηλαδή υποστήριξη κάθε παραγωγικής και εξαγωγικής δραστηριότητας. Δηλαδή εκσυγχρονισμός της κρατικής μηχανής. Δηλαδή πόλεμος εναντίον λαμογιών και μεσαζόντων. Και δηλαδή ένας έντιμος συμβιβασμός με τους δανειστές μας!

Τι είναι όλα αυτά; Μα φυσικά «ευρωπαική κανονικότητα». Που σημαίνει φυγή από την σουλτανία και σταδιακή ενσωμάτωση στην Ευρώπη

Τίποτα απ όλα αυτά δεν είναι κόκκινο, πράσινο και ροζ. Είναι απαραίτητες εκσυγχρονιστικές τομές. Αυτά που δεν τόλμησε να κάνει ο Σημιτής όταν πανηγυρίζαμε για την μετατροπή της Δραχμής σε ευρώ!

Θέλω λοιπόν ο Αλέξης να πετύχει. Για το καλό του τόπου. Για την προκοπή του τόπου. Για την έξοδο από την μιζέρια. Για την μετατροπή της Ψωροκώσταινας σε κανονική ευρωπαική χώρα

Η τραγωδία έχει τρεις πράξεις. Στην πρώτη η χειροβομβίδα έσκασε στα χέρια του Γιώργου. Και μας πήρε και μας σήκωσε. Στην δεύτερη η απασφαλισμένη χειροβομβίδα παρέμεινε στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά. Ετσι η χώρα διατηρήθηκε στο χείλος του γκρεμού. Στην τρίτη πράξη η ήρωας, ο Τσίπρας, πρέπει να πετάξει την χειροβομβίδα στον ωκεανό. Αν δεν το κάνει τότε εκείνος και η παράταξή του θα επανέλθουν στο ποσοστό του τρία με τέσσερα τοις εκατό. Και η χώρα θα ενταφιαστεί σε τριτοκοσμικό νεκροταφείο για πολλά χρόνια. Αν πετύχει τότε η χώρα θα λυτρωθεί!

Οσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, το δίλημμα απλό: Πολιτισμός η Βαρβαρότητα!