Μηνάς Τσαμόπουλος

Ειδικά το πλαφόν για τη θητεία των μελών στο ΔΣ των  Ομοσπονδιών,   που ορίζεται στις δύο θητείες με την κάθε μία να διαρκεί τέσσερα χρόνια,  έβγαλε κόσμο και κοσμάκη από τα ρούχα του. Οι αντιδράσεις δείχνουν να έχουν γίνει με το θυμικό από  στελέχη που έχουν ξεχάσει από πότε βρίσκονται στην καρέκλα τους.  Κανείς  έως τώρα δεν έχει καταθέσει, με νηφαλιότητα τις δικές του  απόψεις  περί του αντιθέτου. Γιατί να μένουν τα μέλη  περισσότερο από οκτώ χρόνια άραγε; Ούτε  πρόεδρος των ΗΠΑ  να ήταν.  

Αντ’  αυτού  εκτοξεύονται χαρακτηρισμοί   καθ΄ όλα προσβλητικοί προς πάσα κατεύθυνση. Το παραγοντιλίκι  έχει γίνει επάγγελμα ή έτσι το κάνουν να μοιάζει κάποιοι.  Αναλογιστείτε  τι προνόμια και δυνατότητες δίνει  στα μέλη  Ομοσπονδιών η παρουσία τους στο ΔΣ. Ροσπαθώ να αναλογιστώ και γω!   Μακάρι να τους έχει πιάσει όλους ο πόνος να προστατεύσουν το άθλημα τους και για αυτό να  βγήκαν από τα ρούχα τους.
  Το μόνο που βλέπω είναι ότι καταρρέουν τα πάντα  στον αθλητισμό και οι παράγοντες  διαμαρτύρονται για τη μείωση των επιχορηγήσεων. Από την μία δηλαδή θέλουν να παίρνουν τα χρήματα από το κράτος που είναι ουσιαστικά των φορολογούμενων,  οι οποίοι στενάζουν από τα οικονομικά μέτρα και την ίδια ώρα να στρέφονται εναντίον  αυτού του κράτους που τους ταίζει!!!! 
Παράλογο;…. Δεν απαντάει, δυστυχώς, το παράλογο.
Θα πει  κάποιος είναι καθήκον της Πολιτείας να στηρίζει τον αθλητισμό. Συμφωνώ. Όμως αφού το κράτος είναι υπεύθυνο  για  το αθλητικό οικοδόμημα,  αυτό είναι αρμόδιο να θέτει και τους κανόνες με τους οποίους θα το πετύχει, ώστε να έχει και την πλήρη ευθύνη. 

 Κηδεία με ξένα κόλλυβα δεν γίνεται. Ή μάλλον γινόταν και  γίνεται ακόμη στον αθλητισμό  και για αυτό  υπάρχουν οι έντονες αντιδράσεις. Δίνε μου εμένα τα λεφτά και μη σε νοιάζει τι  θα απογίνουν.  Άπαξ και μπουν στο ταμείο της Ομοσπονδίας θα τα κάνω ό,τι γουστάρω.  Στον υφυπουργό Αθλητισμού φθάνουν δεκάδες καταγγελίες για… «τανζανιές» παραγόντων.  Αμέσως προωθούνται στους ελεγκτικούς μηχανισμούς  του υπουργείου Οικονομιών ώστε να διερευνηθούν. Αναμένουμε τα πρώτα αποτελέσματα.
 

Δεν μπορώ να προδικάσω την τύχη   του  νομοσχεδίου για τον αθλητικό νόμο. Αλλά και μόνο να βλέπεις και να ακούς τους παράγοντες  να φωνασκούν και να διαμαρτύρονται, κάνοντας σαν τους πνίγει το άδικο (sic) και   κουνώντας το δάκτυλο προς το κράτος αρκεί για να περάσεις κάποιες ευχάριστες ώρες, αν μη τι άλλο.

Το ό,τι  ο κόσμος έχει κάνει το σκατό του παξιμάδι για να τα βγάλει πέρα, με την Τρόικα να ζητάει και νέα μέτρα λιτότητας,  δεν  απασχολεί κανέναν. Εκείνοι την πάρτη τους. 
 Επιπλέον,  μόλις γίνει καμιά στραβή στον αθλητισμό όλοι βγαίνουν και  καταλογίζουν ευθύνες στο κράτος από το οποίο ζητάνε να μην μπλέκεται στα πόδια τους!!! Μονά –ζυγά δικά τους. Η συνέχεια αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.  

Το κομβικό σημείο είναι κατά πόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μπορεί να στηρίξει τον υφυπουργό Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανό. Γιατί όπου  διακινούνται μεγάλα χρηματικά, ποσά είτε αμέσως είτε εμμέσως, υπάρχουν και πολιτικά παιχνίδια.  Ήδη μαθαίνω ότι άρχισαν να πέφτουν τηλεφωνήματα πίεσης για διάφορες διατάξεις του προσχεδίου  και από βουλευτές.  Λάβετε υπόψη ότι το πολιτικό σκηνικό είναι ασταθές και κάθε ψήφος βουλευτή μετράει για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτά.