Γ. Χ. Παπαγεωργίου

Και οι δύο πλευρές διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει έδαφος συνεννόησης, αφού οι στόχοι είναι αντίθετοι:

Η μεν κυβερνητική πλευρά επιδιώκει να εξασφαλίσει την εκλογή προέδρου αλλά και να δεσμεύσει το ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιες από τις πολιτικές που απαιτούν οι δανειστές.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζει ότι εάν συναινέσει σε κάτι τέτοιο θα αρχίσει να υφίσταται το πολιτικό κόστος που πλήρωσαν όλοι όσοι στήριξαν τις μνημονιακές πολιτικές μέχρι σήμερα, χωρίς καν να έχει αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.

Συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων προ των εκλογών θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο εφόσον υπήρχε η προοπτική μια εκτόνωσης της οικονομικής και κοινωνικής πίεσης. Και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει μόνο στην περίπτωση που οι εταίροι αποδέχονταν διαφορετικές πολιτικές και στήριζαν χρηματοδοτικά τη χώρα σε αναπτυξιακή κατεύθυνση.

Όμως, το πολιτική σκηνικό στην Ελλάδα οδηγεί τους δανειστές στην αντίστροφη κατεύθυνση, σε όλο και πιο αδιάλλακτη στάση, αφού από τη δική τους οπτική ο στόχος είναι να υπάρχει ένα σφικτό πλαίσιο για την ελληνική κυβέρνηση σε οποιαδήποτε εκδοχή.

Η τρόικα θέλει να υπάρχουν σαφείς δεσμεύσεις είτε δηλαδή η κυβέρνηση καταφέρει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είτε γίνουν εκλογές και έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τη στάση της αυτή, όμως, δυσκολεύει την εκλογή προέδρου και ενδεχομένως επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις.

Στην ουσία, το πολιτικό πρόβλημα δεν πηγάζει από την επίτευξη ή όχι της πλειοψηφίας των 180 βουλευτών. Ακόμα κι αν εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας οι κοινοβουλευτικές ισορροπίες και η κυβερνητική αντοχή θα δοκιμάζονται με κάθε νομοθετική απόπειρα.

Το πολιτικό πρόβλημα πηγάζει από την παρατεινόμενη καχεξία της οικονομίας και η έλλειψη προοπτικής για τη συντριπτική πλειονότητα της μεσαίας τάξης.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, ελπίζοντας ότι θα φανούν κάποια θετικά αποτελέσματα στο μέτωπο της ανάπτυξης. Κάτι τέτοιο, όμως, είναι πολύ αμφίβολο. ‘Άλλωστε ακόμα κι αν υπάρξουν κάποια θετικά αποτελέσματα είναι ουσιαστικά απίθανο ότι θα ανατρέψουν τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των πολιτών, αλλά και την ελπίδα τους ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή τους, εάν αλλάξουν την κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του ελπίζει ότι εάν κερδίσει σε πρόωρες εκλογές, ένα ισχυρό εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και η δυναμική του στάση στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους θα προκαλέσει μια ευρύτερη αλλαγή των συσχετισμών η οποία θα τον ευνοήσει, πολύ περισσότερο που θα έχει αναλάβει μια οικονομία η οποία σταμάτησε να υποχωρεί.

Γνωρίζουν, όμως, και στην αξιωματική αντιπολίτευση ότι το κλειδί για όλα είναι η στάση των δανειστών και ότι εάν δεν καμφθούν δεν μπορεί να γίνει ούτε βήμα.

Συνεννόηση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ίσως θα μπορούσε να γίνει μόνο μετεκλογικά και υπό την πίεση-έγκριση των εταίρων.