Βασίλης Στεφανακίδης

Η ελληνική αποστολή με τους υπουργούς, εκτός από μια μακρά ατζέντα διεκδικήσεων σχεδόν σε όλους τους τομείς, θα έχει απέναντί της μια τρόικα που προφανώς αδιαφορεί για το ευρωπαϊκό καζάνι που βράζει και αναμένεται να τηρήσει σκληρή στάση, καθώς θα είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να δεσμεύσει τη χώρα με τις απαιτήσεις των δανειστών.

Είναι άλλωστε σαφές ότι οι τεχνοκράτες δεν ασχολούνται με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και τις διογκούμενες φωνές διαμαρτυρίας για την πολιτική του Βερολίνου.
Ούτε νοιάζονται ιδιαίτερα για τις εσωτερικές ανάγκες των κυβερνητικών εταίρων να δείξουν στροφή πολιτικής εν όψει και της προεδρικής εκλογής, που μπορεί να σηματοδοτήσει ακόμα και πρόωρες εκλογές. Οι ντιρεκτίβες που έχουν να εφαρμόσουν είναι σαφείς και συγκεκριμένες και μάλλον δύσκολα θα κάνουν πίσω.

Ομως η ελληνική πλευρά οφείλει να αισιοδοξεί για τα αιτήματά της σε ό,τι αφορά τη σταδιακή φοροελάφρυνση των πολιτών, χωρίς ωστόσο να έχει στα χέρια της ισοδύναμα για την κάλυψη των εσόδων που θα χαθούν από αυτές. Το επιχείρημά της θα είναι ο ΦΠΑ εστίασης, στη μείωση του οποίου επέμενε η κυβέρνηση και απεδείχθη ότι έχει δίκιο καθώς τα έσοδα από τον συγκεκριμένο φόρο, παρότι μειώθηκε ο συντελεστής, αυξήθηκαν από την ενίσχυση της κατανάλωσης.
Αυτό όμως που προκαλεί ανησυχία είναι το γεγονός ότι η ελληνική αποστολή θα βρεθεί διχασμένη ως προς τις δεσμεύσεις των δύο κομμάτων για τις απολύσεις στο Δημόσιο. Και τούτο γιατί ενώ υπάρχει ρητή δέσμευση για άλλες 6.500 απολύσεις μέχρι το τέλος του έτους, ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει αρχίσει και πάλι να μπάζει νερά στο συγκεκριμένο θέμα. Πληθαίνουν οι φωνές από το ΠΑΣΟΚ που αφήνουν να εννοηθεί ότι όσες απολύσεις έγιναν, έγιναν και το «κακό» θα σταματήσει εδώ.

Αλλωστε τι άλλο να σημαίνει η δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου «οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα»; Ή οι δηλώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου πως κανένας από τους διοικητικούς υπαλλήλους των οκτώ ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που αξιολογήθηκαν δεν πρόκειται να απομακρυνθεί, ότι στον χώρο της παιδείας ο τύπος του 10:1 δεν μπορεί να ισχύσει και ότι η εκπαιδευτική κοινότητα χρειάζεται άμεσα 10.000 προσλήψεις δασκάλων, καθηγητών και νηπιαγωγών;

Αυτές οι δηλώσεις κι αυτά τα κλεισίματα ματιού από το ΠΑΣΟΚ, για ευνόητους λόγους, φρονώ ότι δεν περνούν απαρατήρητα από τους δανειστές, γι' αυτό και ο αρμόδιος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης θα περάσει δύσκολες ώρες στο Παρίσι. Το θέμα των απολύσεων στο Δημόσιο είναι η κόκκινη γραμμή της τρόικας και μέχρι τώρα δεν μας έχουν δείξει πως τις δικές τους κόκκινες γραμμές τις πατάνε, σε αντίθεση με την ελληνική πλευρά που τις περισσότερες φορές τις θέτει απλώς για να τις θέσει.

Φρονώ δε ότι στο συγκεκριμένο θέμα, για το οποίο έχουν αναλωθεί χιλιάδες ώρες συζητήσεων και παζαριών, και με δεδομένο ότι υπάρχει η δέσμευση της ελληνικής πλευράς που περιέχεται στο Μνημόνιο 2, οι τροϊκανοί θα έχουν δίκιο ό,τι και να πουν. Η ασυνέπεια και οι καθυστερήσεις μπορεί να συγχωρεθούν μια φορά, άντε δύο. Πάντως όχι στο διηνεκές. Ούτε οι κουτοπονηριές και οι διαρκείς αλλαγές στάσης από την κυβέρνηση μπορούν να γίνουν ανεκτές.

Και ούτε το σύνολο της κοινωνίας, που έχει φορτωθεί στις πλάτες του όλες τις αμαρτίες του υπερτροφικού δημόσιου τομέα και πληρώνει τα σπασμένα του εδώ και 5 χρόνια, μπορεί να βλέπει με απάθεια ότι στο τέλος της ιστορίας οι μόνοι που θα μείνουν σχετικά αλώβητοι θα είναι οι μετέχοντες στον δημόσιο τομέα.

Θα είναι λάθος επομένως, κατά την ταπεινή μου άποψη, να μπει ένα τέτοιο θέμα προς διαπραγμάτευση, γιατί είναι σφόδρα πιθανό οι τροϊκανοί να στυλώσουν τα πόδια και να μην επιτρέψουν και τις «ώριμες» φοροελαφρύνσεις που στο κυβερνητικό στρατόπεδο θεωρούν σχεδόν δεδομένες!