Γιώργος Κατσούρης

Αν και θεωρητικά το μόνο νέο πρόσωπο ήταν ο Δημήτρης Διαμαντάκος, οι αντιδράσεις ήταν έντονες. «Γιατί αυτόν και όχι τον Καρέλη; Γιατί πήρε τον Αβραάμ Παπαδόπουλο; Που θυμήθηκε τον Φορτούνη; Πώς ξέχασε τον Κουρμπέλη;» ήταν μερικές από τις απορίες φιλάθλων αλλά και δημοσιογράφων μετά την ανακοίνωση της αποστολής για το παιχνίδι της Εθνικής με τη Ρουμανία στις 7 Σεπτεμβρίου στο Καραϊσκάκη.

Ας τα πάρουμε ένα προς ένα. Η μοναδική ουσιαστικά εύλογη απορία είναι αυτή της επιλογής του Διαμαντάκου αντί για τον Καρέλη, ο οποίος και καλή χρονιά έκανε πέρυσι με τον Παναθηναϊκό και στην προεπιλογή της Εθνικής ήταν για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ναι μεν, αλλά... Ο Ιταλός τεχνικός κλήθηκε χωρίς φιλικό να επιλέξει παίκτες που πιστεύει ο ίδιος ότι θα τον βοηθήσουν να ξεκινήσει νικηφόρα την παρουσία του στον πάγκο απέναντι στους Ρουμάνους. Δεν είχε το χρονικό περιθώριο για δοκιμές. Είδε τα φιλικά του Ολυμπιακού και την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος -στα οποία είναι αλήθεια ότι ο Διαμαντάκος έδειξε πολύ καλά στοιχεία και σκόραρε ανελλιπώς- και αποφάσισε ότι χρειάζεται έναν επιθετικό, ένα εννιάρι με αυτά τα χαρακτηριστικά, με δεδομένο ότι ο Μήτρογλου έχει μείνει στο να προπονείται απλά στη Φούλαμ και τον Αθανασιάδη να μην μπορεί να πατήσει περιοχή στα παιχνίδια του ΠΑΟΚ. Λογικό. Ακόμη λογικότερο ότι ο Καρέλης δεν είναι κλασικός στράικερ, αλλά περισσότερο περιφερειακός. Θέλετε να τον συγκρίνουμε με τους υπόλοιπους; Με ποιον; Τον Χριστοδουλόπουλο, τον Σαμαρά ή τον Σαλπιγγίδη; Δεν χωρά αμφιβολία ότι ούτε οι ίδιοι που παραπονιούνται για την μη κλήση του θα τον επέλεγαν αντί κάποιου εκ των παραπάνω.

Όσον αφορά στον Αβραάμ, ο Ρανιέρι πήρε έξι κεντρικούς αμυντικούς. Τους καλύτερους Έλληνες κεντρικούς αμυντικούς. Δε θα μπορούσε να διαλέξει εκείνους που βρίσκονται στην καλύτερη φόρμα γιατί πολύ απλά βρισκόμαστε ακόμη στον Αύγουστο! Το γιατί πήρε τόσους πολλούς ίσως δείχνει ότι στις σκέψεις του Ιταλού υπάρχει το 3-5-2 (ή το 5-3-2 αν θέλετε), το οποίο ταιριάζει στην ελληνική ομάδα. Ο Παπαδόπουλος μετά την περιπέτεια με τον σοβαρό τραυματισμό του δείχνει ότι μόλις τώρα αρχίζει να συνέρχεται και να βρίσκει τα πατήματά του μέσα στο γήπεδο. Αν θυμηθούμε πώς ήταν πριν τραυματιστεί, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουμε στο ότι αξίζει ακόμη μια ευκαιρία. Γιατί όχι τον Κουρμπέλη; Ο αμυντικός του Αστέρα Τρίπολης ξεκίνησε φουριόζος τη χρονιά και εξελίσσεται ραγδαία σε διαφορετική μάλιστα θέση, αυτή του αμυντικού χαφ. Είναι όμως αρκετό αυτό για να «κλέψει» τη θέση του Σάμαρη, του Μανιάτη, του Ταχτσίδη; Είναι αλήθεια καλύτερός τους; Μακάρι η εξέλιξή του να είναι τέτοια που πολύ σύντομα να αναγκάσει τον Ρανιέρι να τον συμπεριλάβει στα σχέδιά του. Ακόμη όμως είναι νωρίς.

Ο Φορτούνης από την πλευρά του μετά την αποχώρηση του Καραγκούνη είναι ο μοναδικός Έλληνας παίκτης που μπορεί να κρατήσει την μπάλα και να οργανώσει σαν μπακ απ του Κονέ. Με μια μικρή ένσταση: Τον Μάνταλο που όμως βρίσκεται σε περίοδο προετοιμασίας με την ΑΕΚ και να μην ξεχνάμε ότι θα αγωνίζεται στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία. Οπότε είναι φυσιολογική η κλήση του Φορτούνη που θεωρείται ενεργό μέλος της «γαλανόλευκης» και έχει ξαναβρεθεί στα αποδυτήριά της αρκετές φορές.

Ο Ρανιέρι βρίσκεται ακόμη στο ξεκίνημα. Με ένα σημαντικότατο παιχνίδι μπροστά του. Δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να κάνει ριζικές αλλαγές, αν φυσικά έχει κάτι τέτοιο στο μυαλό του. Και πάλι όμως η επιλογή του να αφήσει εκτός Κατσουράνη, Γκέκα, Τζιόλη και Τζαβέλλα δείχνει ότι θέλει να βάλει τη δική του σφραγίδα στην Εθνική. Οι κλήσεις του Διαμαντάκου και του Καράμπελα είναι ήδη αρκετές για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Θεωρώ ότι σιγά σιγά οι αλλαγές θα αυξηθούν. Η συνάντησή του με τον Κώστα Τσάνα, τον προπονητή της Εθνικής Ελπίδων και η συζήτηση που είχαν για το ποιοι μπορούν να προβιβαστούν στην Ανδρών είναι δείγμα της επιθυμίας του να υπάρξει σταδιακή ανανέωση. Όλα όμως στην ώρα τους και κυρίως σε περίοδο που δεν θα καιγόμαστε για βαθμούς.