Υπάρχει αντικειμενικότητα μπροστά στις εικόνες νεκρών παιδιών;
anastasopoulos_www

Βασ. Αναστασόπουλος

Υπάρχει αντικειμενικότητα μπροστά στις εικόνες νεκρών παιδιών;

Αντικειμενικότητα. Ψυχραιμία. Ουδέτερη στάση απέναντι στα γεγονότα και κριτική, βαθιά, διεισδυτική ματιά. Αυτό είναι που ζητούν οι περισσότεροι από τα ΜΜΕ, που επιλέγουν για την ενημέρωσή τους. Και έχουν δίκιο. Στην περίπτωση της αιματοχυσίας στη Λωρίδα της Γάζας, όμως, είναι δύσκολο να παραμείνει κανείς ψύχραιμος και αντικειμενικός.

Και αυτό γιατί, πέρα από τις ρουκέτες, τις οβίδες, τους βομβαρδισμούς και τη διένεξη για την εδαφική κυριαρχία, οι μηχανισμοί της προπαγάνδας που χρησιμοποιούν τόσο οι Ισραηλινοί όσο και η Χαμάς, είναι καλά οργανωμένοι. Η πληροφόρηση, δε, για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, είναι λογικό να εμπεριέχει και «θολά», ασαφή σημεία, καθώς η πηγή της είναι συνηθέστερα τα ξένα πρακτορεία και τα διεθνή δελτία ειδήσεων, παρά η εν τόπω και εν χρόνω παρουσία στο «θέατρο» των αιματηρών συγκρούσεων.

Πάνω απ' όλα, ωστόσο, ο δημοσιογράφος είναι άνθρωπος. Και δεν μπορεί να αποστασιοποιείται, όταν αντικρίζει εικόνες νεκρών παιδιών, τα οποία δεν έφταιξαν σε τίποτα και για κανέναν λόγο δεν θα έπρεπε να πληρώνουν με το αίμα τους το φόρο ενός παρανοϊκού πολέμου. Ο στρατιώτης πάει στη μάχη, γνωρίζοντας ότι μπορεί και να τραυματιστεί ή να σκοτωθεί. Τα αθώα παιδάκια, όμως, στην ηλικία των τριών, των τεσσάρων ή ακόμα και των 12-13 ετών, δεν έχουν καν προλάβει να καταλάβουν τι σημαίνει ζωή, για να γνωρίσουν το θάνατο.

Ας μην ζητάμε λοιπόν από το δημοσιογράφο να μείνει απλός, ουδέτερος παρατηρητής, όταν το αίμα δίπλα του κυλάει. Δεν είναι ο ρόλος του να περιγράψει τις εικόνες της φρίκης, χωρίς να μεταφέρει το συναίσθημα που αυτές προκαλούν. Αντίθετα, έχει χρέος να μεταδώσει τι νιώθει -και είναι στην κρίση του αναγνώστη, του ακροατή ή του τηλεθεατή, από κει και πέρα, εάν θα τον «αγγίξουν» όλα αυτά ή αν θα τον αφήσουν παγερά αδιάφορο.

Κλείσιμο
Δεν χρειαζόμαστε περισσότερους δημοσιογράφους-«ρομπότ», «άψυχους» και εθισμένους στο «copy-paste». Έχουμε ανάγκη από περισσότερη ανθρωπιά. Και όταν υπάρχουν νεκρά παιδιά, κάθε συζήτηση πρέπει να παύει. Και ένα μόνο μικρό αγόρι ή κορίτσι, από τα εκατοντάδες που χάνουν τη ζωή τους ή που κακοποιούνται κάθε μέρα στη Μέση Ανατολή, τη Σιέρα Λεόνε, το Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Λιβύη, τη Νιγηρία και όπου άλλου υπάρχουν εστίες ανάφλεξης σε τούτη τη γη, είναι αρκετό, για να καταλάβει κανείς πως πρέπει άμεσα να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την παράνοια.

Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί αποσβολωμένη και ο ανύπαρκτος και απαξιωμένος, ουσιαστικά, ΟΗΕ, περιορίζεται σε ανακοινώσεις θλίψης και οργής, εκλιπαρώντας για μια εκεχειρία, που δεν γίνεται ποτέ σεβαστή. Δεν χωρούν όμως άλλες καθυστερήσεις. Δεν μας «παίρνει» σαν ανθρωπότητα να δούμε ούτε άλλο ένα παιδί νεκρό...
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

BEST OF NETWORK