Βασ. Αναστασόπουλος

Όχι γιατί δεν θεωρώ δίκαιο τον αγώνα τους (υπέρ του οποίου έχω γράψει συχνά από αυτό εδώ το βήμα), ούτε γιατί δεν είμαι υπέρ τέτοιων εκδηλώσεων -τουναντίον. Ο -ανόητος, όπως αποδείχθηκε- λόγος που δεν ήθελα να πάω, είναι γιατί ο κόσμος «κολλάει» εύκολα «ταμπέλες» στους ανθρώπους εκείνους που διοργανώνουν τέτοια δρώμενα, αλλά και σε εκείνους που συμμετέχουν σε αυτά ή απλά τα παρακολουθούν.

Οι συγκυρίες όμως τα έφεραν έτσι και, για τουλάχιστον μιάμιση ώρα, ήμουν παρών στη συναυλία στην πλατεία Συντάγματος. Είδα, άκουσα, έκρινα τα όσα διαδραματίστηκαν εκεί. Και, την αμέσως επόμενη ημέρα, διάβασα και άκουσα πράγματα και απόψεις, που πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα.

- Διάβασα, για παράδειγμα, ότι η εγνωσμένης αξίας Ελληνίδα τραγουδίστρια είπε κομμάτια από τη νέα της δισκογραφική δουλειά, για να την προωθήσει. Δεν ξέρω, αλλά, χωρίς να δηλώνω φανατικός της θαυμαστής, νομίζω ότι τραγούδια όπως «Το τανγκό της Νεφέλης», «Για ένα τανγκό», «Όλα σε θυμίζουν», «Θεός αν είναι», «Δι' ευχών», «Οι φίλοι», «Φεύγω» και άλλα πολλά, που ακούστηκαν κατά το διάστημα που ήμουν παρών στη συναυλία, γνωρίζει ακόμα και μικρό παιδί εάν ανήκουν στη νέα της δισκογραφική δουλειά ή σε παλαιότερες -και αγαπημένες από μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού.

- Είδα και άκουσα κυβερνητικά στελέχη, όπως τον Άδωνι Γεωργιάδη και τη Σοφία Βούλτεψη, να είναι ιδιαιτέρως... αγχωμένα από τη συναυλία της Αλεξίου. Την κατηγόρησαν για τους σκοπούς και για τα κίνητρά της, ενώ απαξίωσαν και τον αγώνα των απολυμένων γυναικών, λέγοντας πως «δεν μπορούμε να ασχολούμαστε κάθε μέρα με αυτές». Είπαν ακόμη πως η Ελληνίδα ερμηνεύτρια δεν έκανε κάτι ανάλογο για το 1.500.000 απολυμένων του ιδιωτικού τομέα -και οι «χειροκροτητές» τους έσπευσαν να επικροτήσουν.

Και απορώ: δεν είναι οι ίδιοι οι κυβερνώντες, που έστειλαν στην ανεργία τόσους ανθρώπους; Δεν είναι εκείνοι που θα έπρεπε να ντρέπονται, επειδή ακόμα δεν έχουν κάνει κάτι, για να αποκαταστήσουν τις αδικίες που υφίστανται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα; Και, αντί να κάνουν αυτό, επιλέγουν να λοιδωρούν την Αλεξίου -η οποία, στο κάτω-κάτω, έχει και μια ιστορία να επιδείξει, απέναντι στους όψιμους και αναλώσιμους «τηλεστάρ» της πολιτικής-, επειδή εκείνη τάχθηκε στο πλευρό 595 απολυμένων γυναικών -του Δημοσίου, έστω; Τι φοβούνται; Μήπως το παράδειγμα της Αλεξίου και των καθαριστριών βρει μιμητές και η αντίδραση στα αντιλαϊκά μέτρα «θεριέψει», επικρατώντας του κοινωνικού αυτοματισμού, που θέλει τους δημοσίους υπαλλήλους να είναι «αιώνιοι» αντίπαλοι με τους εργαζομένους σε ιδιωτικές επιχειρήσεις;

Επιτρέψτε μου, τέλος, να πω τούτο: από την αρχή κιόλας της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, τέθηκε επιτακτικά η ανάγκη οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες αυτού του τόπου να πάρουν θέση απέναντι σε όλο αυτό που ζούμε. Και η Αλεξίου αυτό έκανε: πήρε θέση. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε μαζί της, ας της το αναγνωρίσουμε, έστω. Μπορεί κάποιοι... καλομαθημένοι να ενοχλήθηκαν από το «απόψε είμαστε όλοι καθαρίστριες» και τη γαντοφορεμένη, υψωμένη κόκκινη γροθιά. Μπορεί κάποιοι άλλοι να αναρωτήθηκαν γιατί δεν πήρε θέση η Χαρούλα, όταν δολοφονήθηκε ο ομότεχνός της, Παύλος Φύσσας, για τις ιδέες που πρέσβευαν τα τραγούδια του.

Δεν είμαι στο μυαλό της και δεν μπορώ να απαντήσω εκ μέρους της, μπορώ όμως να πω αυτό με βεβαιότητα: πως ο αγώνας των καθαριστριών είναι άξιος σεβασμού, γιατί, πέρα από τα κίνητρά τους, είναι οι μόνες που ανθίστανται σθεναρά σε αυτήν την εργασιακή λαίλαπα που βιώνουμε -μακάρι να το έκαναν και οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα αυτό, όλοι μαζί και ενωμένοι!

Κι όσο για το κόκκινο γάντι και την υψωμένη γροθιά; Συμβολίζουν την αντίδραση στα κυβερνητικά μέτρα, που «στραγγαλίζουν» την εργασία. Αυτά είναι, εξάλλου, που «γέννησαν» και τους δολοφόνους του Φύσσα. Τι είναι προτιμότερο; Να χτυπάς το πρόβλημα στη ρίζα του ή να χτυπάς τα απότοκά του;

ΥΓ: Όσο για το επιχείρημα ότι τέτοιου είδους εκδηλώσεις διοργανώνονται συνήθως από την αντιπολίτευση και έχουν σαφή κομματική απόχρωση, τι να πει κανείς; Λογικό δεν είναι κάτι τέτοιο; Έχετε δει πουθενά συναυλίες... υπέρ των κυβερνητικών μέτρων, υπέρ των απολύσεων και των φόρων; Και να βρεθεί να τις διοργανώσει κάποιος, ποιος θα πάει να τραγουδήσει;